بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلصَّٰٓفَّٰتِ صَفّٗا

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ سوگند به صف كشيدگان صف بسته،

فَٱلزَّٰجِرَٰتِ زَجۡرٗا

و به بازدارندگان منع كننده،

فَٱلتَّٰلِيَٰتِ ذِكۡرًا

و به خوانندگان (آيات) يادآور،

إِنَّ إِلَٰهَكُمۡ لَوَٰحِدٞ

قطعا معبود شما يگانه است.

رَّبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَا وَ رَبُّ ٱلۡمَشَٰرِقِ

(همان) پروردگار آسمان‌ها و زمين و آنچه بين آن دو است، و پروردگار خاوران.

إِنَّا زَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِزِينَةٍ ٱلۡكَوَاكِبِ

در حقيقت ما آسمان نزديك را با زيور سيارات آراستيم؛

وَ حِفۡظٗا مِّن كُلِّ شَيۡطَٰنٖ مَّارِدٖ

و آن را از هر شيطان سركش حفظ كرديم؛

لَّا يَسَّمَّعُونَ إِلَى ٱلۡمَلَإِ ٱلۡأَعۡلَىٰ وَ يُقۡذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٖ

نمى توانند به جمع (فرشتگان عالم) بالاتر گوش فرا دهند و از هر جانب به آنان (تير) افكنده مى‌شود؛

دُحُورٗا وَ لَهُمۡ عَذَابٞ وَاصِبٌ

(آنان) رانده شده‌اند، و برايشان عذابى پايدار است!

إِلَّا مَنۡ خَطِفَ ٱلۡخَطۡفَةَ فَأَتۡبَعَهُۥ شِهَابٞ ثَاقِبٞ

مگر كسى كه (اسرار را) يكباره بربايد، و شهاب درخشان شكافنده‌اى او را تعقيب كند.

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَهُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَم مَّنۡ خَلَقۡنَآ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّن طِينٖ لَّازِبِۢ

از آنان پرسش كن:« آيا آفرينش آنان سخت‌تر است يا كسانى كه ما آفريديم؟! »كه ما آنان را از گل چسبنده‌اى آفريديم.

بَلۡ عَجِبۡتَ وَ يَسۡخَرُونَ

بلكه (از انكارشان) تعجب مى كنى، و (آنان) ريشخند مى‌كنند.

وَ إِذَا ذُكِّرُواْ لَا يَذۡكُرُونَ

و هنگامى كه تذكر داده شوند، يادآور نمى‌شوند.

وَ إِذَا رَأَوۡاْ ءَايَةٗ يَسۡتَسۡخِرُونَ

و هنگامى كه نشانه‌اى (معجزه آسا) ببينند به ريشخند مى‌گيرند.

وَ قَالُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِينٌ

و مى‌گويند:« اين جز سحرى آشكار نيست.

أَءِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا وَ عِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ

آيا هنگامى كه مرديم و خاك و استخوان‌هايى (پوسيده) شديم، آيا حتما ما برانگيخته خواهيم شد؟!

أَ وَ ءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ

و آيا نياكان نخستين ما (زنده مى‌شوند)؟! »

قُلۡ نَعَمۡ وَ أَنتُمۡ دَٰخِرُونَ

بگو:« آرى، در حالى كه شما خوار هستيد.

فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ فَإِذَا هُمۡ يَنظُرُونَ

و آن فقط يك خروش است و ناگهان آنان (زنده مى‌شوند و) نگاه مى كنند؛

وَ قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَا هَٰذَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ

و مى‌گويند: اى واى بر ما، اين روز جزاست! »

هَٰذَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ

(ندا مى آيد:) اين روز جدايى است كه همواره آن را دروغ مى انگاشتيد.

ٱحۡشُرُواْ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ وَ أَزۡوَٰجَهُمۡ وَ مَا كَانُواْ يَعۡبُدُونَ

كسانى را كه ستم كرده‌اند و همسانان ايشان و آنچه را جز خدا همواره مى‌پرستيدند،

مِن دُونِ ٱللَّهِ فَٱهۡدُوهُمۡ إِلَىٰ صِرَٰطِ ٱلۡجَحِيمِ

گردآورى كنيد و آنان را به سوى راه دوزخ رهنمون شويد.

وَ قِفُوهُمۡ إِنَّهُم مَّسۡ‍ُٔولُونَ

و آنان را نگاه داريد، [چرا] كه آنان مورد بازپرسى قرار مى‌گيرند.

مَا لَكُمۡ لَا تَنَاصَرُونَ

شما را چه شده كه يكديگر را يارى نمى كنيد؟!

بَلۡ هُمُ ٱلۡيَوۡمَ مُسۡتَسۡلِمُونَ

بلكه امروز آنان در پى تسليم‌اند.

وَ أَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

و برخى آنان به برخى [ديگر] رو كرده در حالى كه از يكديگر مى‌پرسند؛

قَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ كُنتُمۡ تَأۡتُونَنَا عَنِ ٱلۡيَمِينِ

(پيروان به رهبران) گويند:« مسلما شما همواره از در راستى با ما در مى آمديد! »

قَالُواْ بَل لَّمۡ تَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ

(رهبران در پاسخ) گويند:« بلكه (خودتان) مؤمن نبوديد.

وَ مَا كَانَ لَنَا عَلَيۡكُم مِّن سُلۡطَٰنِۢ بَلۡ كُنتُمۡ قَوۡمٗا طَٰغِينَ

و براى ما هيچ تسلطى بر شما نبود، بلكه (شما) گروهى طغيانگر بوديد.

فَحَقَّ عَلَيۡنَا قَوۡلُ رَبِّنَآ إِنَّا لَذَآئِقُونَ

پس سخن (سنت گونه) پروردگارمان در مورد (مجازات) ما تحقق يافت، قطعا ما چشنده (عذاب) هستيم!

فَأَغۡوَيۡنَٰكُمۡ إِنَّا كُنَّا غَٰوِينَ

و شما را گمراه كرديم، [چرا] كه ما گمراه بوديم. »

فَإِنَّهُمۡ يَوۡمَئِذٖ فِي ٱلۡعَذَابِ مُشۡتَرِكُونَ

و در واقع آنان در آن روز در عذاب شريكند.

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفۡعَلُ بِٱلۡمُجۡرِمِينَ

در حقيقت ما با خلافكاران اينچنين مى كنيم.

إِنَّهُمۡ كَانُوٓاْ إِذَا قِيلَ لَهُمۡ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ يَسۡتَكۡبِرُونَ

[چرا] كه آنان هنگامى كه به ايشان گفته مى‌شد:« هيچ معبودى جز خدا نيست. »همواره تكبر مى‌ورزيدند؛

وَ يَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوٓاْ ءَالِهَتِنَا لِشَاعِرٖ مَّجۡنُونِۢ

و مى‌گفتند:« آيا واقعا ما معبودانمان را بخاطر شاعرى ديوانه رهاكنيم؟! »

بَلۡ جَآءَ بِٱلۡحَقِّ وَ صَدَّقَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

(چنين نيست،) بلكه حق را آورده و فرستادگان (الهى) را تاييد كرده‌است.

إِنَّكُمۡ لَذَآئِقُواْ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡأَلِيمِ

قطعا شما عذاب دردناكى را خواهيد چشيد!

وَ مَا تُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

و جز به آنچه همواره انجام مى‌داديد مجازات نخواهيد شد.

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

جز بندگان خالص شده خدا؛

أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمۡ رِزۡقٞ مَّعۡلُومٞ

آنان برايشان« روزى »معينى است،

فَوَٰكِهُ وَ هُم مُّكۡرَمُونَ

(از انواع) ميوه‌هاست، و آنان گرامى داشته شده‌اند؛

فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

در حالى كه در بوستان‌هاى پر نعمت (بهشت)،

عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِينَ

برتخت هايى روياروى همند،

يُطَافُ عَلَيۡهِم بِكَأۡسٖ مِّن مَّعِينِۢ

جامى از (شراب) لبريز برگردشان چرخانده مى‌شود،

بَيۡضَآءَ لَذَّةٖ لِّلشَّٰرِبِينَ

(شرابى) سپيد (و درخشان) كه براى نوشندگان لذت بخش است؛

لَا فِيهَا غَوۡلٞ وَ لَا هُمۡ عَنۡهَا يُنزَفُونَ

نه در آن تباهى (خرد) است، و نه آنان از آن مست مى‌شوند.

وَ عِندَهُمۡ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ عِينٞ

و نزد آنان (همسرانى) چشم فروهشته [و] فراخ ديده باشند؛

كَأَنَّهُنَّ بَيۡضٞ مَّكۡنُونٞ

(از شدت سفيدى) چنانكه‌گويى آنان تخم مرغ هاى (زير پر) پنهان مانده اند.

فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

و برخى آنان به برخى [ديگر] رو كرده در حالى كه از يكديگر مى‌پرسند،

قَالَ قَآئِلٞ مِّنۡهُمۡ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٞ

گوينده‌اى از آنان مى‌گويد:« راستى من همنشينى (در دنيا) داشتم.

يَقُولُ أَءِنَّكَ لَمِنَ ٱلۡمُصَدِّقِينَ

كه مى‌گفت: آيا قطعا تو از تأييد كنندگان (معاد) هستى؟

أَءِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا وَ عِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَدِينُونَ

آيا هنگامى كه مرديم و خاك و استخوان‌هايى (پوسيده) شديم آيا واقعا ما جزاداده مى‌شويم؟! »

قَالَ هَلۡ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ

گويد:« آيا شما (از جاى او) آگاهيد؟ »

فَٱطَّلَعَ فَرَءَاهُ فِي سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ

پس آگاه شود و او را در ميان دوزخ ببيند؛

قَالَ تَٱللَّهِ إِن كِدتَّ لَتُرۡدِينِ

گويد:« به خدا سوگند واقعا نزديك بود [مرا] به هلاكت اندازى.

وَ لَوۡلَا نِعۡمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ ٱلۡمُحۡضَرِينَ

و اگر نعمت پروردگارم نبود، حتما از احضار شدگان (در دوزخ) بودم!

أَفَمَا نَحۡنُ بِمَيِّتِينَ

پس آيا ما جز به (همان) مرگ اولمان (ديگر) نمى‌ميريم.

إِلَّا مَوۡتَتَنَا ٱلۡأُولَىٰ وَ مَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ

و ما عذاب نخواهيم شد؟!

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

قطعا تنها اين كاميابى بزرگ است! »

لِمِثۡلِ هَٰذَا فَلۡيَعۡمَلِ ٱلۡعَٰمِلُونَ

پس بايد براى مثل اين (پاداش) كوشندگان عمل كنند.

أَذَٰلِكَ خَيۡرٞ نُّزُلًا أَمۡ شَجَرَةُ ٱلزَّقُّومِ

آيا اين (نعمت‌هاى بهشتى بعنوان نخستين) پذيرايى بهتر است، يا درخت (نفرت‌انگيز) زقوم؟!

إِنَّا جَعَلۡنَٰهَا فِتۡنَةٗ لِّلظَّٰلِمِينَ

كه ما آن را آزمايش (و عذاب) براى ستمكاران قرار داديم.

إِنَّهَا شَجَرَةٞ تَخۡرُجُ فِيٓ أَصۡلِ ٱلۡجَحِيمِ

كه آن درختى است كه از بن دوزخ بيرون مى آيد؛

طَلۡعُهَا كَأَنَّهُۥ رُءُوسُ ٱلشَّيَٰطِينِ

شكوفه آن (درخت، از زشتى) چنانكه‌گويى همانند سرهاى شيطان‌هاست!

فَإِنَّهُمۡ لَأٓكِلُونَ مِنۡهَا فَمَالِ‍ُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ

و قطعا آن (ستمكار) ان از آن مى خورند و شكم‌ها را از آن پرمى‌كنند.

ثُمَّ إِنَّ لَهُمۡ عَلَيۡهَا لَشَوۡبٗا مِّنۡ حَمِيمٖ

سپس قطعا آنان بر روى آن (غذا)، آب سوزان آلوده مى نوشند!

ثُمَّ إِنَّ مَرۡجِعَهُمۡ لَإِلَى ٱلۡجَحِيمِ

سپس قطعا بازگشت آنان به سوى دوزخ است.

إِنَّهُمۡ أَلۡفَوۡاْ ءَابَآءَهُمۡ ضَآلِّينَ

[چرا] كه آنان پدرانشان را گمراه يافتند،

فَهُمۡ عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِمۡ يُهۡرَعُونَ

و آنان بدنبال آن (پدر) ان مى‌شتابند.

وَ لَقَدۡ ضَلَّ قَبۡلَهُمۡ أَكۡثَرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

و بيقين قبل از آنان بيشتر پيشينيان گمراه شدند.

وَ لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ

و بيقين در [ميان‌] آنان هشدارگرانى فرستاديم.

فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُنذَرِينَ

پس بنگر كه فرجام هشدارداده شدگان چگونه شد؟!

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

مگر بندگان خالص شده خدا (كه نجات يافتند.)

وَ لَقَدۡ نَادَىٰنَا نُوحٞ فَلَنِعۡمَ ٱلۡمُجِيبُونَ

و بيقين نوح، ما را نداداد، و چه خوب پاسخ دهنده‌اى بوديم.

وَ نَجَّيۡنَٰهُ وَ أَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

و وى و خانواده اش را از اندوه بزرگ نجات داديم؛

وَ جَعَلۡنَا ذُرِّيَّتَهُۥ هُمُ ٱلۡبَاقِينَ

و تنها نسل اورا باقى گذاشتيم.

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و (نام نيك) او را در (ميان ملت‌هاى) پسين برجاى گذاشتيم.

سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِي ٱلۡعَٰلَمِينَ

در ميان جهانيان سلام بر نوح [باد]؛

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

كه ما اينگونه نيكوكاران را پاداش مى‌دهيم.

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

[چرا] كه او از بندگان مؤمن ما بود.

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

سپس ديگران (مشركان) را غرق كرديم.

وَ إِنَّ مِن شِيعَتِهِۦ لَإِبۡرَٰهِيمَ

و قطعا ابراهيم از پيروان او بود؛

إِذۡ جَآءَ رَبَّهُۥ بِقَلۡبٖ سَلِيمٍ

آنگاه كه با دلى سالم به پيشگاه پروردگارش آمد؛

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَ قَوۡمِهِۦ مَاذَا تَعۡبُدُونَ

هنگامى كه به پدر (مادرش يا عموي) ش و قومش گفت:« چه مى پرستيد؟!

أَئِفۡكًا ءَالِهَةٗ دُونَ ٱللَّهِ تُرِيدُونَ

آيا دروغ بزرگ (كه همان پرستش) معبودانى جز خداست را مى خواهيد؟!

فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

پس گمانتان به پروردگار جهانيان چيست؟! »

فَنَظَرَ نَظۡرَةٗ فِي ٱلنُّجُومِ

پس با نگاهى به ستارگان در نگريست،

فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٞ

و گفت:« در حقيقت من بيمارم. »

فَتَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ مُدۡبِرِينَ

پس (مشركان) پشت كرده، از او روى برتافتند.

فَرَاغَ إِلَىٰٓ ءَالِهَتِهِمۡ فَقَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

پس به سوى معبودانشان روى كرد و گفت:« آيا [غذا] نمى خوريد؟!

مَا لَكُمۡ لَا تَنطِقُونَ

شما را چه شده كه سخن نمى‌گوييد؟! »

فَرَاغَ عَلَيۡهِمۡ ضَرۡبَۢا بِٱلۡيَمِينِ

پس با ضربه (قدرتمند دست) راست، به سوى آن (معبود) ان روى آورد،

فَأَقۡبَلُوٓاْ إِلَيۡهِ يَزِفُّونَ

و (مشركان) شتابان به سوى او آمدند.

قَالَ أَتَعۡبُدُونَ مَا تَنۡحِتُونَ

(ابراهيم) گفت:« آيا آنچه را مى تراشيد مى پرستيد؟!

وَ ٱللَّهُ خَلَقَكُمۡ وَ مَا تَعۡمَلُونَ

و حال آنكه خدا شما و آنچه را مى سازيد، آفريده است! »

قَالُواْ ٱبۡنُواْ لَهُۥ بُنۡيَٰنٗا فَأَلۡقُوهُ فِي ٱلۡجَحِيمِ

(بت پرستان) گفتند:« ساختمان (آتشكده‌ا) ى براى او بسازيد و وى را در آن دوزخ بيفكنيد! »

فَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَسۡفَلِينَ

و خواستند براى او نقشه‌اى بكشند (و نابودش كنند)، و [لى‌] آنان را فروترين (و خوارترين مردم) گردانيديم.

وَ قَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهۡدِينِ

و (ابراهيم) گفت:« در حقيقت من به سوى پروردگارم رهسپارم، كه بزودى [مرا] رهنمون شود.

رَبِّ هَبۡ لِي مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

پروردگارا! به من از (فرزندان) شايسته ببخش! »

فَبَشَّرۡنَٰهُ بِغُلَٰمٍ حَلِيمٖ

پس او را به پسرى بردبار مژده داديم.

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ ٱلسَّعۡيَ قَالَ يَٰبُنَيَّ إِنِّيٓ أَرَىٰ فِي ٱلۡمَنَامِ أَنِّيٓ أَذۡبَحُكَ فَٱنظُرۡ مَاذَا تَرَىٰ قَالَ يَٰٓأَبَتِ ٱفۡعَلۡ مَا تُؤۡمَرُ سَتَجِدُنِيٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلصَّٰبِرِينَ

و هنگامى كه (پسر) به حد [كار و] كوشش با او رسيد، گفت:« اى پسركم! در حقيقت من در خواب مى‌بينم كه من تورا سر مى‌برم! پس بنگر چه به نظرت مى‌رسد؟ » (اسماعيل) گفت:« اى پدرم! آنچه را مأموريت دارى انجام ده، اگر خدا بخواهد بزودى مرا از شكيبايان خواهى يافت. »

فَلَمَّآ أَسۡلَمَا وَ تَلَّهُۥ لِلۡجَبِينِ

و هنگامى كه هر دو تسليم شدند و او را به پيشانى بر خاك نهاد،

وَ نَٰدَيۡنَٰهُ أَن يَٰٓإِبۡرَٰهِيمُ

و او را ندا داديم كه:« اى ابراهيم!

قَدۡ صَدَّقۡتَ ٱلرُّءۡيَآ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

بيقين آن خواب را تأييد كردى (و تحقق بخشيدى). »در واقع اينگونه، نيكوكاران را پاداش مى‌دهيم.

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡبَلَٰٓؤُاْ ٱلۡمُبِينُ

قطعا اين تنها آزمايش روشنگر بود؛

وَ فَدَيۡنَٰهُ بِذِبۡحٍ عَظِيمٖ

و قربانى بزرگى را تاوان او داديم.

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و (نام نيك) اورا در (ميان ملت هاى) پسين برجاى گذاشتيم.

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ

سلام بر ابراهيم!

كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

اينگونه، نيكوكاران را پاداش مى‌دهيم.

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

[چرا] كه او از بندگان مؤمن ما بود.

وَ بَشَّرۡنَٰهُ بِإِسۡحَٰقَ نَبِيّٗا مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

و او را به اسحاق در حالى كه پيامبرى از شايستگان بود بشارت داديم.

وَ بَٰرَكۡنَا عَلَيۡهِ وَ عَلَىٰٓ إِسۡحَٰقَ وَ مِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحۡسِنٞ وَ ظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِۦ مُبِينٞ

و به او و به اسحاق بركت داديم؛ و از نسل آن دو (برخى) نيكوكارند و (برخى) ستمكارى آشكار، برخويشتنند.

وَ لَقَدۡ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَ هَٰرُونَ

و بيقين به موسى و هارون منت نهاديم [و نعمت بزرگى بخشيديم‌].

وَ نَجَّيۡنَٰهُمَا وَ قَوۡمَهُمَا مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات داديم؛

وَ نَصَرۡنَٰهُمۡ فَكَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

و آنان را يارى كرديم، پس فقط (آنان) بر دشمنان پيروز شدند.

وَ ءَاتَيۡنَٰهُمَا ٱلۡكِتَٰبَ ٱلۡمُسۡتَبِينَ

و به آن دو، كتاب روشنگر داديم؛

وَ هَدَيۡنَٰهُمَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِيمَ

و آن دو را به راه راست راهنمايى كرديم.

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِمَا فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و (نام نيك) آن دو را در (ميان ملت هاى) پسين برجاى گذاشتيم.

سَلَٰمٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَ هَٰرُونَ

سلام بر موسى و هارون!

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

كه اينگونه نيكوكاران را پاداش مى‌دهيم.

إِنَّهُمَا مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

[چرا] كه آن دو از بندگان مؤمن ما بودند.

وَ إِنَّ إِلۡيَاسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و قطعا الياس از [جمله‌] فرستادگان (خدا) بود؛

إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَلَا تَتَّقُونَ

آنگاه كه به قومش گفت:« آيا خودنگهدارى (و پارسايى) نمى كنيد؟!

أَتَدۡعُونَ بَعۡلٗا وَ تَذَرُونَ أَحۡسَنَ ٱلۡخَٰلِقِينَ

آيا بت« بعل »را مى خوانيد (و مى پرستيد) و نيكوترين آفرينندگان را رها مى سازيد؟!

ٱللَّهَ رَبَّكُمۡ وَ رَبَّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

(همان) خدا كه پروردگار شما و پروردگار نياكان نخستين شماست! »

فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ

پس او را تكذيب كردند؛ و قطعا آنان (براى عذاب) احضار شدگانند!

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

مگر بندگان خالص شده خدا.

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و (نام نيك) او را در (ميان امت‌هاى) پسين برجاى گذارديم.

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِلۡ‏يَاسِينَ

سلام بر الياسين!

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

مسلما ما اينگونه نيكوكاران را پاداش مى‌دهيم.

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

[چرا] كه او از بندگان مؤمن ماست.

وَ إِنَّ لُوطٗا لَّمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و قطعا لوط از فرستاده شدگان (خدا) بود،

إِذۡ نَجَّيۡنَٰهُ وَ أَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

آنگاه كه او و خانواده‌اش همگى را نجات داديم،

إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ

مگر پيرزنى كه در ميان بازماندگان (در عذاب) بود.

ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

سپس ديگران را درهم كوبيديم!

وَ إِنَّكُمۡ لَتَمُرُّونَ عَلَيۡهِم مُّصۡبِحِينَ

و قطعا شما صبحگاهان و شبانگاه برآنان مى‌گذريد،

وَ بِٱلَّيۡلِ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

پس آيا خردورزى نمى‌كنيد؟!

وَ إِنَّ يُونُسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و قطعا يونس از فرستادگان (خدا) بود.

إِذۡ أَبَقَ إِلَى ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ

آنگاه كه به سوى كشتى انباشته (از كالا و مردم) بگريخت؛

فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ ٱلۡمُدۡحَضِينَ

ا آنان قرعه افكند و (قرعه به نام او افتاد و) از ساقط شدگان (به دريا) شد.

فَٱلۡتَقَمَهُ ٱلۡحُوتُ وَ هُوَ مُلِيمٞ

و ماهى (بزرگى) او را بلعيد، در حالى كه او سزاوار سرزنش بود؛

فَلَوۡلَآ أَنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلۡمُسَبِّحِينَ

و اگر او از تسبيح كنندگان نبود،

لَلَبِثَ فِي بَطۡنِهِۦٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ

حتما تا روزى كه (مردم) برانگيخته مى‌شوند در شكم آن (ماهى) درنگ مى‌كرد!

فَنَبَذۡنَٰهُ بِٱلۡعَرَآءِ وَ هُوَ سَقِيمٞ

پس اورا به كرانه خشكى افكنديم در حالى كه او بيمار بود؛

وَ أَنۢبَتۡنَا عَلَيۡهِ شَجَرَةٗ مِّن يَقۡطِينٖ

و بر فراز او گياهى از (نوع) كدو برويانديم.

وَ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ مِاْئَةِ أَلۡفٍ أَوۡ يَزِيدُونَ

و او را به سوى صد هزار (نفر) يا بيشتر فرستاديم؛

فَ‍َٔامَنُواْ فَمَتَّعۡنَٰهُمۡ إِلَىٰ حِينٖ

و ايمان آوردند، و تا زمان (مرگ) بهره‌مندشان ساختيم.

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَلِرَبِّكَ ٱلۡبَنَاتُ وَ لَهُمُ ٱلۡبَنُونَ

و از آن (مشرك) ان بپرس:« آيا فقط دختران براى پروردگار توست و فقط پسران براى آنان است؟!

أَمۡ خَلَقۡنَا ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ إِنَٰثٗا وَ هُمۡ شَٰهِدُونَ

يا فرشتگان را ماده آفريديم در حالى كه آنان گواه بودند؟! »

أَلَآ إِنَّهُم مِّنۡ إِفۡكِهِمۡ لَيَقُولُونَ

آگاه باشيد كه آنان قطعا براثر دروغ بزرگشان مى‌گويند:

وَلَدَ ٱللَّهُ وَ إِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ

« خدا فرزند آورده. »در حالى كه آنان مسلما دروغگويند.

أَصۡطَفَى ٱلۡبَنَاتِ عَلَى ٱلۡبَنِينَ

آيا دختران را بر پسران برگزيده است؟!

مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ

شما را چه شده؟! چگونه داورى مى كنيد؟!

أَفَلَا تَذَكَّرُونَ

آيا (غافليد) و متذكر نمى‌شويد؟!

أَمۡ لَكُمۡ سُلۡطَٰنٞ مُّبِينٞ

بلكه آيا دليل آشكارى براى شماست؟

فَأۡتُواْ بِكِتَٰبِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

پس كتابتان را بياوريد اگر راست گوييد!

وَ جَعَلُواْ بَيۡنَهُۥ وَ بَيۡنَ ٱلۡجِنَّةِ نَسَبٗا وَ لَقَدۡ عَلِمَتِ ٱلۡجِنَّةُ إِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ

و (مشركان) بين او (خدا) و بين جن‌ها نسبت (خويشاوندى) قراردادند، و بيقين جن‌ها مى‌دانند كه قطعا آنان (براى عذاب) احضار شدگانند.

سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ

منزه است خدا از آنچه (اورا) وصف مى كنند،

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

مگر بندگان خالص شده خدا.

فَإِنَّكُمۡ وَ مَا تَعۡبُدُونَ

و شما و آنچه را پرستش مى كنيد،

مَآ أَنتُمۡ عَلَيۡهِ بِفَٰتِنِينَ

شما براساس آن گمراه كننده (كسى) نيستيد،

إِلَّا مَنۡ هُوَ صَالِ ٱلۡجَحِيمِ

مگر كسى كه او در دوزخ وارد شود (و بسوزد).

وَ مَا مِنَّآ إِلَّا لَهُۥ مَقَامٞ مَّعۡلُومٞ

و هيچ يك از ما نيست جز آنكه جايگاه معينى دارد؛

وَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلصَّآفُّونَ

و قطعا فقط ما (براى اطاعت) صف كشيده‌ايم؛

وَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡمُسَبِّحُونَ

و فقط ما تسبيح گوييم.

وَ إِن كَانُواْ لَيَقُولُونَ

و مسلما همواره مى‌گفتند:

لَوۡ أَنَّ عِندَنَا ذِكۡرٗا مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

« اگر (بر فرض) يادى (از كتاب‌هاى) پيشينيان نزد ما بود،

لَكُنَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

بيقين، ما بندگان خالص شده خدا بوديم. »

فَكَفَرُواْ بِهِۦ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ

و [لى‌] بدان كفر ورزيدند، و در آينده خواهند دانست.

وَ لَقَدۡ سَبَقَتۡ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و بيقين سخن (سنت گونه) ما در مورد بندگان فرستاده شده ما از پيش (مقرر شده) است.

إِنَّهُمۡ لَهُمُ ٱلۡمَنصُورُونَ

كه قطعا تنها آنان يارى شدگانند،

وَ إِنَّ جُندَنَا لَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

و مسلما فقط لشكر ما پيروزند.

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ

پس تا زمان [معينى‌] از آنان روى برتاب.

وَ أَبۡصِرۡهُمۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ

و آنان را بنگر پس در آينده خواهند ديد!

أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ

و آيا آنان به عذاب ما شتاب مى‌ورزند؟!

فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمۡ فَسَآءَ صَبَاحُ ٱلۡمُنذَرِينَ

و [لى‌] هنگامى كه (عذاب) در آستانه (خانه‌ها) يشان فرود آيد، پس صبحگاه هشدار داده‌شدگان، بد است!

وَ تَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ

و تا زمان [معينى‌] از آنان روى برتاب.

وَ أَبۡصِرۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ

و بنگر پس در آينده خواهند ديد.

سُبۡحَٰنَ رَبِّكَ رَبِّ ٱلۡعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ

پروردگار تو، (همان) پروردگار شكست ناپذير، منزه است از آنچه (مشركان) وصف مى‌كنند.

وَ سَلَٰمٌ عَلَى ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و سلام بر فرستاده شدگان (خدا)!

وَ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و ستايش مخصوص خدايى است كه پروردگار جهانيان است.