بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلصَّٰٓفَّٰتِ صَفّٗا

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند بدانان كه صف بندند صف بستنى

فَٱلزَّٰجِرَٰتِ زَجۡرٗا

و آنان كه برانند راندنى

فَٱلتَّٰلِيَٰتِ ذِكۡرًا

و بسرايندگان ذكر

إِنَّ إِلَٰهَكُمۡ لَوَٰحِدٞ

همانا خداى شما است هر آينه يكى

رَّبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَا وَ رَبُّ ٱلۡمَشَٰرِقِ

پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است و پروردگار خاورها

إِنَّا زَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِزِينَةٍ ٱلۡكَوَاكِبِ

همانا آراستيم آسمان نزديك را به زيور ستارگان

وَ حِفۡظٗا مِّن كُلِّ شَيۡطَٰنٖ مَّارِدٖ

و نگهداشتيمش از هر شيطانى گردنكش

لَّا يَسَّمَّعُونَ إِلَى ٱلۡمَلَإِ ٱلۡأَعۡلَىٰ وَ يُقۡذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٖ

نتوانند گوش دادن را بسوى گروه فرازين و پرتاب شوند از هر سوى

دُحُورٗا وَ لَهُمۡ عَذَابٞ وَاصِبٌ

راندگانند و ايشان را است شكنجه‌اى پيوسته

إِلَّا مَنۡ خَطِفَ ٱلۡخَطۡفَةَ فَأَتۡبَعَهُۥ شِهَابٞ ثَاقِبٞ

مگر آن كو بربايد ربودنى كه از پى‌اش رود شهابى تيز

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَهُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَم مَّنۡ خَلَقۡنَآ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّن طِينٖ لَّازِبِۢ

پس بپرسشان آيا آنان سخت‌ترند در آفرينش يا آنكه ما آفريديم همانا بيافريديمشان از گلى چسبنده

بَلۡ عَجِبۡتَ وَ يَسۡخَرُونَ

بلكه شگفت ماندى و مسخره كنند

وَ إِذَا ذُكِّرُواْ لَا يَذۡكُرُونَ

و گاهى كه يادآورى شوند ياد نيارند

وَ إِذَا رَأَوۡاْ ءَايَةٗ يَسۡتَسۡخِرُونَ

و گاهى كه بينند آيتى به مسخره گيرند

وَ قَالُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِينٌ

و گويند نيست اين جز جادويى آشكار

أَءِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا وَ عِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ

آيا گاهى كه مرديم و شديم خاكى و استخوانهايى آيا مائيم برانگيختگان

أَ وَ ءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ

آيا و پدران ما پيشينيان

قُلۡ نَعَمۡ وَ أَنتُمۡ دَٰخِرُونَ

بگو آرى و شمائيد سرافكندگان

فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ فَإِذَا هُمۡ يَنظُرُونَ

جز اين نيست كه آن يك راندن (يا يك خروش) است كه ناگهان ايشانند نگرانان

وَ قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَا هَٰذَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ

و گفتند واى بر ما اين است روز دين

هَٰذَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ

اين است روز جدا شدن كه بوديد بدان تكذيب مى‌كرديد

ٱحۡشُرُواْ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ وَ أَزۡوَٰجَهُمۡ وَ مَا كَانُواْ يَعۡبُدُونَ

گرد آريد آنان را كه ستم كردند و همسرانشان را و آنچه را بودند مى‌پرستيدند

مِن دُونِ ٱللَّهِ فَٱهۡدُوهُمۡ إِلَىٰ صِرَٰطِ ٱلۡجَحِيمِ

جز خدا پس رهبريشان كنيد بسوى راه دوزخ

وَ قِفُوهُمۡ إِنَّهُم مَّسۡ‍ُٔولُونَ

و بازداشتشان كنيد كه ايشانند پرسش‌شدگان

مَا لَكُمۡ لَا تَنَاصَرُونَ

چه شود شما را كه همديگر را يارى نكنيد

بَلۡ هُمُ ٱلۡيَوۡمَ مُسۡتَسۡلِمُونَ

بلكه ايشانند در آن روز تسليم‌شدگان

وَ أَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

و روى آورد برخى از ايشان به برخى پرسش‌كنان

قَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ كُنتُمۡ تَأۡتُونَنَا عَنِ ٱلۡيَمِينِ

گفتند همانا شما بوديد مى‌آمديد ما را از راست

قَالُواْ بَل لَّمۡ تَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ

گفتند بلكه نبوديد شما گروندگان

وَ مَا كَانَ لَنَا عَلَيۡكُم مِّن سُلۡطَٰنِۢ بَلۡ كُنتُمۡ قَوۡمٗا طَٰغِينَ

و نبود ما را بر شما فرمانروايى بلكه بوديد شما گروهى گردنكشان

فَحَقَّ عَلَيۡنَا قَوۡلُ رَبِّنَآ إِنَّا لَذَآئِقُونَ

و راست آمد بر ما سخن پروردگار ما كه مائيم همانا چشندگان

فَأَغۡوَيۡنَٰكُمۡ إِنَّا كُنَّا غَٰوِينَ

پس گمراهتان كرديم كه بوديم ما گمراهان

فَإِنَّهُمۡ يَوۡمَئِذٖ فِي ٱلۡعَذَابِ مُشۡتَرِكُونَ

پس آنانند در آن روز در عذاب شريك‌شدگان

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفۡعَلُ بِٱلۡمُجۡرِمِينَ

همانا ما بدينسان كنيم با گنهكاران

إِنَّهُمۡ كَانُوٓاْ إِذَا قِيلَ لَهُمۡ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ يَسۡتَكۡبِرُونَ

كه بودند گاهى كه گفته مى‌شد بديشان نيست خدايى جز خدا كبر مى‌ورزيدند

وَ يَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوٓاْ ءَالِهَتِنَا لِشَاعِرٖ مَّجۡنُونِۢ

و مى‌گفتند آيا ما رها كنيم خدايان خويش را براى شاعرى ديوانه

بَلۡ جَآءَ بِٱلۡحَقِّ وَ صَدَّقَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

بلكه آمد به راستى و تصديق كرد به فرستادگان

إِنَّكُمۡ لَذَآئِقُواْ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡأَلِيمِ

كه شمائيد همانا چشندگان عذاب دردناك

وَ مَا تُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

و كيفر نشويد جز آنچه بوديد مى‌كرديد

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

مگر بندگان خدا را ناآلودگان

أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمۡ رِزۡقٞ مَّعۡلُومٞ

كه آنان را است روزيى دانسته

فَوَٰكِهُ وَ هُم مُّكۡرَمُونَ

ميوه‌هايى و آنانند گرامى‌داشتگان

فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

در باغستان نعمتها

عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِينَ

بر تختهايى روى به روى

يُطَافُ عَلَيۡهِم بِكَأۡسٖ مِّن مَّعِينِۢ

گردانيده شود بر ايشان جامى از باده پديدار

بَيۡضَآءَ لَذَّةٖ لِّلشَّٰرِبِينَ

تابناكى خوشكامى براى نوشندگان

لَا فِيهَا غَوۡلٞ وَ لَا هُمۡ عَنۡهَا يُنزَفُونَ

نه در آن است مستى (بيهشى و يا رنجى) و نه آنانند از آن بازگرفتگان

وَ عِندَهُمۡ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ عِينٞ

و نزد ايشان است كوته‌مژگانى درشت‌چشمان

كَأَنَّهُنَّ بَيۡضٞ مَّكۡنُونٞ

گوئيا تخمهاى ماكيانند به پرده پوشيدگان

فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

و روى آورد برخى از ايشان به برخى پرسش‌كنان

قَالَ قَآئِلٞ مِّنۡهُمۡ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٞ

گفت گوينده‌اى از ايشان كه همانا بود مرا همنشينى

يَقُولُ أَءِنَّكَ لَمِنَ ٱلۡمُصَدِّقِينَ

مى گفت آيا تويى از راست پنداران (تصديق‌كنندگان)

أَءِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا وَ عِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَدِينُونَ

آيا گاهى كه مرديم و شديم خاكى و استخوانهايى آيا مائيم هر آينه كيفردادگان

قَالَ هَلۡ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ

گفت آيا شمائيد سر برآرندگان

فَٱطَّلَعَ فَرَءَاهُ فِي سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ

پس سر برآورد پس نگريستش در ميان دوزخ

قَالَ تَٱللَّهِ إِن كِدتَّ لَتُرۡدِينِ

گفت به خدا سوگند همانا نزديك بود مرا سرنگون كنى

وَ لَوۡلَا نِعۡمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ ٱلۡمُحۡضَرِينَ

و اگر نبود نعمت پروردگار من هر آينه مى‌بودم از احضارشدگان

أَفَمَا نَحۡنُ بِمَيِّتِينَ

آيا پس نيستيم ما مردگان

إِلَّا مَوۡتَتَنَا ٱلۡأُولَىٰ وَ مَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ

جز مرگ نخستين را و نيستيم ما عذاب‌شدگان

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

همانا اين است آن رستگارى بزرگ

لِمِثۡلِ هَٰذَا فَلۡيَعۡمَلِ ٱلۡعَٰمِلُونَ

به مانند اين پس بايد كنند كنندگان

أَذَٰلِكَ خَيۡرٞ نُّزُلًا أَمۡ شَجَرَةُ ٱلزَّقُّومِ

آيا اين بهتر است پيشكشى يا درخت تلخكام زقوم

إِنَّا جَعَلۡنَٰهَا فِتۡنَةٗ لِّلظَّٰلِمِينَ

همانا ما گردانيديمش گرفتاريى براى ستمگران

إِنَّهَا شَجَرَةٞ تَخۡرُجُ فِيٓ أَصۡلِ ٱلۡجَحِيمِ

هر آينه آن درختى است كه برون آيد در ته دوزخ

طَلۡعُهَا كَأَنَّهُۥ رُءُوسُ ٱلشَّيَٰطِينِ

شكوفه (يا ميوه) آن همچون سرهاى ديوان (شياطين)

فَإِنَّهُمۡ لَأٓكِلُونَ مِنۡهَا فَمَالِ‍ُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ

هر آينه ايشانند از آن خورندگان پس شكمها را از آنند آكندگان

ثُمَّ إِنَّ لَهُمۡ عَلَيۡهَا لَشَوۡبٗا مِّنۡ حَمِيمٖ

سپس ايشان را است بر آن آميخته از آبى جوشان

ثُمَّ إِنَّ مَرۡجِعَهُمۡ لَإِلَى ٱلۡجَحِيمِ

پس بازگشت ايشان است همانا بسوى دوزخ

إِنَّهُمۡ أَلۡفَوۡاْ ءَابَآءَهُمۡ ضَآلِّينَ

كه ايشان يافتند پدران خويش را گمراهان

فَهُمۡ عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِمۡ يُهۡرَعُونَ

پس ايشانند در پى آنان (پا بر نشان پايهاى آنان) شتابندگان

وَ لَقَدۡ ضَلَّ قَبۡلَهُمۡ أَكۡثَرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

و همانا گمراه شدند پيش از ايشان بيشتر پيشينيان

وَ لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ

و همانا فرستاديم در ايشان ترسانندگانى

فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُنذَرِينَ

پس بنگر چگونه بود فرجام بيم‌دادگان

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

جز بندگان خدا آن پاكشدگان (ناآلودگان)

وَ لَقَدۡ نَادَىٰنَا نُوحٞ فَلَنِعۡمَ ٱلۡمُجِيبُونَ

و همانا خواند ما را نوح پس چه خوبند پاسخ‌دهندگان

وَ نَجَّيۡنَٰهُ وَ أَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

و رها ساختيمش با خاندانش از اندوه بزرگ

وَ جَعَلۡنَا ذُرِّيَّتَهُۥ هُمُ ٱلۡبَاقِينَ

و گردانيديم نژادش را بازماندگان

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و گذارديم بر او در پس آيندگان

سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِي ٱلۡعَٰلَمِينَ

سلامى بر نوح در جهانيان

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

همانا بدينسان پاداش دهيم به نكوكاران

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

كه او است همانا از بندگان ما مؤمنان

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

سپس غرق ساختيم دگران را

وَ إِنَّ مِن شِيعَتِهِۦ لَإِبۡرَٰهِيمَ

و هر آينه از پيروان وى است ابراهيم

إِذۡ جَآءَ رَبَّهُۥ بِقَلۡبٖ سَلِيمٍ

گاهى كه آمد پروردگار خويش را با دلى سالم

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَ قَوۡمِهِۦ مَاذَا تَعۡبُدُونَ

هنگامى كه گفت به پدر خويش و قومش چه را مى‌پرستيد

أَئِفۡكًا ءَالِهَةٗ دُونَ ٱللَّهِ تُرِيدُونَ

آيا به دروغ خدايانى را جز خدا خواهيد

فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

آيا چيست گمان شما به پروردگار جهانيان

فَنَظَرَ نَظۡرَةٗ فِي ٱلنُّجُومِ

پس نگريست نگريستنى در ستارگان

فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٞ

پس گفت همانا منم بيمار

فَتَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ مُدۡبِرِينَ

پس روى برتافتد از او پشت‌كنندگان

فَرَاغَ إِلَىٰٓ ءَالِهَتِهِمۡ فَقَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

پس خراميد (خزيد) بسوى خدايان ايشان پس گفت چرا نمى‌خوريد

مَا لَكُمۡ لَا تَنطِقُونَ

چه شود شما را كه سخن نگوئيد

فَرَاغَ عَلَيۡهِمۡ ضَرۡبَۢا بِٱلۡيَمِينِ

پس روى آورد بر ايشان مى‌نواخت با دست راست

فَأَقۡبَلُوٓاْ إِلَيۡهِ يَزِفُّونَ

پس روى آوردند بسويش به انبوه دوندگان

قَالَ أَتَعۡبُدُونَ مَا تَنۡحِتُونَ

گفت آيا مى‌پرستيد آنچه را مى‌تراشيد

وَ ٱللَّهُ خَلَقَكُمۡ وَ مَا تَعۡمَلُونَ

و خدا آفريدتان با آنچه مى‌سازيد

قَالُواْ ٱبۡنُواْ لَهُۥ بُنۡيَٰنٗا فَأَلۡقُوهُ فِي ٱلۡجَحِيمِ

گفتند بنياد نهيد برايش بنيانى پس بيفكنيدش در دوزخ

فَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَسۡفَلِينَ

و خواستند بدو نيرنگى را پس گردانيديمشان پست‌شدگان

وَ قَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهۡدِينِ

گفت همانا مى‌روم بسوى پروردگار خويش زود است رهبريم كند

رَبِّ هَبۡ لِي مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

پروردگارا ببخش مرا از شايستگان

فَبَشَّرۡنَٰهُ بِغُلَٰمٍ حَلِيمٖ

پس نويدش داديم به پسرى خردمند

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ ٱلسَّعۡيَ قَالَ يَٰبُنَيَّ إِنِّيٓ أَرَىٰ فِي ٱلۡمَنَامِ أَنِّيٓ أَذۡبَحُكَ فَٱنظُرۡ مَاذَا تَرَىٰ قَالَ يَٰٓأَبَتِ ٱفۡعَلۡ مَا تُؤۡمَرُ سَتَجِدُنِيٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلصَّٰبِرِينَ

تا گاهى كه رسيد با وى كوشش (يا دويدن را) گفت اى پسرك من همانا ديدم در خواب كه مى‌كشمت پس بنگر تا چه مى‌بينى گفت اى پدر بكن آنچه را فرمان مى‌شوى زود است بيابيم اگر خدا خواهد از شكيبايان

فَلَمَّآ أَسۡلَمَا وَ تَلَّهُۥ لِلۡجَبِينِ

تا گاهى كه گردن نهادند هر دو

وَ نَٰدَيۡنَٰهُ أَن يَٰٓإِبۡرَٰهِيمُ

و افكندش به پيشانى و خوانديمش اى ابراهيم

قَدۡ صَدَّقۡتَ ٱلرُّءۡيَآ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

همانا راست آوردى خواب را ما بدينسان پاداش دهيم نيكوكاران

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡبَلَٰٓؤُاْ ٱلۡمُبِينُ

اين است هر آينه آن آزمايش آشكار

وَ فَدَيۡنَٰهُ بِذِبۡحٍ عَظِيمٖ

و فديه داديمش به كشتنيى بزرگ

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و بازگذارديم بر او در آيندگان

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ

سلامى بر ابراهيم

كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

چنين پاداش دهيم نيكوكاران را

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

همانا او است از بندگان ما مؤمنان

وَ بَشَّرۡنَٰهُ بِإِسۡحَٰقَ نَبِيّٗا مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

و نويد داديمش به اسحق پيمبرى از شايستگان

وَ بَٰرَكۡنَا عَلَيۡهِ وَ عَلَىٰٓ إِسۡحَٰقَ وَ مِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحۡسِنٞ وَ ظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِۦ مُبِينٞ

و بركت نهاديم بر او و بر اسحق و از نژاد آنان است نكوكارى و ستمگرى بر خويشتن آشكار

وَ لَقَدۡ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَ هَٰرُونَ

و همانا منت نهاديم بر موسى و هارون

وَ نَجَّيۡنَٰهُمَا وَ قَوۡمَهُمَا مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

و رهاشان ساختيم و قومشان را از اندوه بزرگ

وَ نَصَرۡنَٰهُمۡ فَكَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

و ياريشان كرديم پس شدند چيرگان (پيروزمندان)

وَ ءَاتَيۡنَٰهُمَا ٱلۡكِتَٰبَ ٱلۡمُسۡتَبِينَ

و بديشان داديم نامه روشن

وَ هَدَيۡنَٰهُمَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِيمَ

و رهبريشان كرديم به راهى راست

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِمَا فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و بازگذارديم بر ايشان در بازماندگان

سَلَٰمٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَ هَٰرُونَ

سلام بر موسى و هارون

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

بدينسان پاداش دهيم به نكوكاران

إِنَّهُمَا مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

همانا بودند آنان از بندگان ما گروندگان

وَ إِنَّ إِلۡيَاسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و همانا الياس است از فرستادگان

إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَلَا تَتَّقُونَ

گاهى كه گفت به قوم خويش چرا پرهيزكارى نكنيد

أَتَدۡعُونَ بَعۡلٗا وَ تَذَرُونَ أَحۡسَنَ ٱلۡخَٰلِقِينَ

آيا مى‌خوانيد بعل را و مى‌گذاريد (رها كنيد) بهترين آفرينندگان

ٱللَّهَ رَبَّكُمۡ وَ رَبَّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

خدا را پروردگار شما و پروردگار پدران شما پيشينيان

فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ

پس دروغش پنداشتند و همانا ايشانند فراخواندگان (احضارشدگان)

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

مگر بندگان خدا ناآلودگان

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و بازگذارديم بر او در آيندگان

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِلۡ‏يَاسِينَ

سلامى بر آل ياسين (يا خاندان الياس)

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

كه ما بدينسان پاداش دهيم نيكوكاران

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

همانا او است از بندگان ما گروندگان

وَ إِنَّ لُوطٗا لَّمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و هر آينه لوط است از فرستادگان

إِذۡ نَجَّيۡنَٰهُ وَ أَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

هنگامى كه رهانيديم خود و خاندانش را همگان

إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ

مگر پير زنى در بازماندگان

ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

سپس سرنگون ساختيم دگران را

وَ إِنَّكُمۡ لَتَمُرُّونَ عَلَيۡهِم مُّصۡبِحِينَ

و هر آينه شما مى‌گذريد بر ايشان بامداد

وَ بِٱلَّيۡلِ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

و به شب پس آيا بخرد نمى‌يابيد

وَ إِنَّ يُونُسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و همانا يونس است از فرستادگان

إِذۡ أَبَقَ إِلَى ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ

گاهى كه گريخت بسوى كشتى آكنده

فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ ٱلۡمُدۡحَضِينَ

تير گرفت پس شد از فروافتادگان (انداختگان)

فَٱلۡتَقَمَهُ ٱلۡحُوتُ وَ هُوَ مُلِيمٞ

پس فرو بردش ماهى و او بود نكوهيده

فَلَوۡلَآ أَنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلۡمُسَبِّحِينَ

پس اگر نبود از تسبيح‌گويان

لَلَبِثَ فِي بَطۡنِهِۦٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ

هر آينه مى‌ماند در شكمش تا روزى كه برانگيخته شوند

فَنَبَذۡنَٰهُ بِٱلۡعَرَآءِ وَ هُوَ سَقِيمٞ

پس افكنديمش به دشت و او بود بيمار

وَ أَنۢبَتۡنَا عَلَيۡهِ شَجَرَةٗ مِّن يَقۡطِينٖ

و رويانيديم بر او درختى را از كدو

وَ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ مِاْئَةِ أَلۡفٍ أَوۡ يَزِيدُونَ

و فرستاديمش بسوى صد هزار تن بلكه مى‌افزودند

فَ‍َٔامَنُواْ فَمَتَّعۡنَٰهُمۡ إِلَىٰ حِينٖ

پس ايمان آوردند پس بهره‌مندشان ساختيم تا زمانى

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَلِرَبِّكَ ٱلۡبَنَاتُ وَ لَهُمُ ٱلۡبَنُونَ

پس بپرسشان آيا پروردگار تو را است دختران و ايشان را است پسران

أَمۡ خَلَقۡنَا ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ إِنَٰثٗا وَ هُمۡ شَٰهِدُونَ

يا آفريديم فرشتگان را ماده‌گانى و ايشانند گواهان

أَلَآ إِنَّهُم مِّنۡ إِفۡكِهِمۡ لَيَقُولُونَ

همانا ايشان از دروغ پردازيشان گويند

وَلَدَ ٱللَّهُ وَ إِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ

خدا را است فرزندى و همانا ايشانند دروغگويان

أَصۡطَفَى ٱلۡبَنَاتِ عَلَى ٱلۡبَنِينَ

آيا برگزيده است دختران را بر پسران

مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ

چه شود شما را چگونه حكم كنيد

أَفَلَا تَذَكَّرُونَ

آيا يادآورى نمى‌شويد

أَمۡ لَكُمۡ سُلۡطَٰنٞ مُّبِينٞ

آيا شما را است فرمانروايى آشكار

فَأۡتُواْ بِكِتَٰبِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

پس بياريد كتاب خويش را اگر هستيد راستگويان

وَ جَعَلُواْ بَيۡنَهُۥ وَ بَيۡنَ ٱلۡجِنَّةِ نَسَبٗا وَ لَقَدۡ عَلِمَتِ ٱلۡجِنَّةُ إِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ

و بنهادند ميان او و ميان پريان پيوندى و هر آينه دانند پريان كه ايشانند احضارشدگان

سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ

پس منزه است خدا از آنچه مى‌ستايند

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

مگر بندگان خدا ناآلودگان

فَإِنَّكُمۡ وَ مَا تَعۡبُدُونَ

همانا شما و آنچه مى‌پرستيد

مَآ أَنتُمۡ عَلَيۡهِ بِفَٰتِنِينَ

نيستيد بر آن فريب‌دهندگان

إِلَّا مَنۡ هُوَ صَالِ ٱلۡجَحِيمِ

مگر آن را كه او است چشنده دوزخ

وَ مَا مِنَّآ إِلَّا لَهُۥ مَقَامٞ مَّعۡلُومٞ

و نيست از ما مگر او را است پايگاهى دانسته

وَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلصَّآفُّونَ

و هر آينه مائيم صف‌كشندگان

وَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡمُسَبِّحُونَ

و همانا مائيم تسبيح‌كنندگان

وَ إِن كَانُواْ لَيَقُولُونَ

و هر چند (يا همانا) بودند مى‌گفتند

لَوۡ أَنَّ عِندَنَا ذِكۡرٗا مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

كه اگر مى‌بود نزد ما يادآوريى از پيشينيان

لَكُنَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

هر آينه مى‌بوديم بندگان خدا ناآلودگان

فَكَفَرُواْ بِهِۦ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ

پس كفر ورزيدند بدان پس زود است بدانند

وَ لَقَدۡ سَبَقَتۡ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و هر آينه سبقت گرفت سخن ما به بندگان ما فرستادگان

إِنَّهُمۡ لَهُمُ ٱلۡمَنصُورُونَ

كه ايشانند همانا يارى‌شدگان

وَ إِنَّ جُندَنَا لَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

و همانا سپاه ما آنانند پيروزمندان

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ

پس روى برتاب از ايشان تا هنگامى

وَ أَبۡصِرۡهُمۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ

و بنگرشان كه زود است مى‌نگرند

أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ

آيا به عذاب ما شتاب خواهند

فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمۡ فَسَآءَ صَبَاحُ ٱلۡمُنذَرِينَ

تا گاهى كه فرود آيد به ساحت ايشان پس چه زشت است بامداد بيم‌دادگان

وَ تَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ

و پشت كن بر ايشان تا زمانى

وَ أَبۡصِرۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ

و بنگر كه زود است مى‌نگرند

سُبۡحَٰنَ رَبِّكَ رَبِّ ٱلۡعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ

منزه است پروردگار تو پروردگار عزت از آنچه مى‌ستايند

وَ سَلَٰمٌ عَلَى ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و سلامى بر فرستادگان

وَ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و سپاس خداى را بر پروردگار جهانيان