بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلصَّٰٓفَّٰتِ صَفّٗا

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ سوگند به (فرشتگان) صف‌كشيده (و منظم)

فَٱلزَّٰجِرَٰتِ زَجۡرٗا

و به نهى كنندگان و (بازدارندگان)

فَٱلتَّٰلِيَٰتِ ذِكۡرًا

و تلاوت‌كنندگان پياپى آيات الهى ...

إِنَّ إِلَٰهَكُمۡ لَوَٰحِدٞ

كه معبود شما يگانه است؛

رَّبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَا وَ رَبُّ ٱلۡمَشَٰرِقِ

پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آنهاست، و پروردگار مشرقها!

إِنَّا زَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِزِينَةٍ ٱلۡكَوَاكِبِ

ما آسمان نزديك [پايين‌] را با ستارگان آراستيم،

وَ حِفۡظٗا مِّن كُلِّ شَيۡطَٰنٖ مَّارِدٖ

تا آن را از هر شيطان خبيثى حفظ كنيم!

لَّا يَسَّمَّعُونَ إِلَى ٱلۡمَلَإِ ٱلۡأَعۡلَىٰ وَ يُقۡذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٖ

آنها نمى‌توانند به (سخنان) فرشتگان عالم بالا گوش فرادهند، (و هر گاه چنين كنند) از هر سو هدف قرار مى‌گيرند!

دُحُورٗا وَ لَهُمۡ عَذَابٞ وَاصِبٌ

آنها به شدت به عقب رانده مى‌شوند؛ و براى آنان مجازاتى دائم است!

إِلَّا مَنۡ خَطِفَ ٱلۡخَطۡفَةَ فَأَتۡبَعَهُۥ شِهَابٞ ثَاقِبٞ

مگر آنها كه در لحظه‌اى كوتاه براى استراق سمع به آسمان نزديك شوند، كه «شهاب ثاقب» آنها را تعقيب مى‌كند!

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَهُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَم مَّنۡ خَلَقۡنَآ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّن طِينٖ لَّازِبِۢ

از آنان بپرس: «آيا آفرينش (و معاد) آنان سخت‌تر است يا آفرينش فرشتگان (و آسمانها و زمين)؟! ما آنان را از گل چسبنده‌اى آفريديم!

بَلۡ عَجِبۡتَ وَ يَسۡخَرُونَ

تو از انكارشان تعجب مى‌كنى، ولى آنها مسخره مى‌كنند!

وَ إِذَا ذُكِّرُواْ لَا يَذۡكُرُونَ

و هنگامى كه به آنان تذكر داده شود، هرگز متذكر نمى‌شوند!

وَ إِذَا رَأَوۡاْ ءَايَةٗ يَسۡتَسۡخِرُونَ

و هنگامى كه معجزه‌اى را ببينند، ديگران را نيز به استهزا دعوت مى‌كنند!

وَ قَالُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِينٌ

و مى‌گويند: «اين فقط سحرى آشكار است!

أَءِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا وَ عِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ

آيا هنگامى كه ما مرديم و به خاك و استخوان مبدل شديم، بار ديگر برانگيخته خواهيم شد؟!

أَ وَ ءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ

يا پدران نخستين ما (بازمى‌گردند)؟!»

قُلۡ نَعَمۡ وَ أَنتُمۡ دَٰخِرُونَ

بگو: «آرى، همه شما زنده مى‌شويد در حالى كه خوار و كوچك خواهيد بود!

فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ فَإِذَا هُمۡ يَنظُرُونَ

تنها يك صيحه عظيم واقع مى‌شود، ناگهان همه (از قبرها برمى‌خيزند و) نگاه مى‌كنند!

وَ قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَا هَٰذَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ

و مى‌گويند: «اى واى بر ما، اين روز جزاست!»

هَٰذَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ

(آرى) اين همان روز جدايى (حق از باطل) است كه شما آن را تكذيب مى‌كرديد!

ٱحۡشُرُواْ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ وَ أَزۡوَٰجَهُمۡ وَ مَا كَانُواْ يَعۡبُدُونَ

(در اين هنگام به فرشتگان دستور داده مى‌شود:) ظالمان و همرديفانشان و آنچه را مى‌پرستيدند ...

مِن دُونِ ٱللَّهِ فَٱهۡدُوهُمۡ إِلَىٰ صِرَٰطِ ٱلۡجَحِيمِ

(آرى آنچه را) جز خدا مى‌پرستيدند جمع كنيد و بسوى راه دوزخ هدايتشان كنيد!

وَ قِفُوهُمۡ إِنَّهُم مَّسۡ‍ُٔولُونَ

آنها را نگهداريد كه بايد بازپرسى شوند!

مَا لَكُمۡ لَا تَنَاصَرُونَ

شما را چه شده كه از هم يارى نمى‌طلبيد؟!

بَلۡ هُمُ ٱلۡيَوۡمَ مُسۡتَسۡلِمُونَ

ولى آنان در آن روز تسليم قدرت خداوندند!

وَ أَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

(و در اين حال) رو به يكديگر كرده و از هم مى‌پرسند ...

قَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ كُنتُمۡ تَأۡتُونَنَا عَنِ ٱلۡيَمِينِ

گروهى (مى‌گويند: «شما رهبران گمراهى بوديد كه به ظاهر) از طريق خيرخواهى و نيكى وارد شديد اما جز فريب چيزى در كارتان نبود)!»

قَالُواْ بَل لَّمۡ تَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ

(آنها در جواب) مى‌گويند: «شما خودتان اهل ايمان نبوديد (تقصير ما چيست)؟!

وَ مَا كَانَ لَنَا عَلَيۡكُم مِّن سُلۡطَٰنِۢ بَلۡ كُنتُمۡ قَوۡمٗا طَٰغِينَ

ما هيچ گونه سلطه‌اى بر شما نداشتيم، بلكه شما خود قومى طغيانگر بوديد!

فَحَقَّ عَلَيۡنَا قَوۡلُ رَبِّنَآ إِنَّا لَذَآئِقُونَ

اكنون فرمان پروردگارمان بر همه ما مسلم شده، و همگى از عذاب او مى‌چشيم!

فَأَغۡوَيۡنَٰكُمۡ إِنَّا كُنَّا غَٰوِينَ

ما شما را گمراه كرديم، همان گونه كه خود گمراه بوديم!

فَإِنَّهُمۡ يَوۡمَئِذٖ فِي ٱلۡعَذَابِ مُشۡتَرِكُونَ

(آرى) همه آنها [پيشوايان و پيروان گمراه‌] در آن روز در عذاب الهى مشتركند!

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفۡعَلُ بِٱلۡمُجۡرِمِينَ

ما اين گونه با مجرمان رفتار مى‌كنيم!

إِنَّهُمۡ كَانُوٓاْ إِذَا قِيلَ لَهُمۡ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ يَسۡتَكۡبِرُونَ

چرا كه وقتى به آنها گفته مى‌شد: «معبودى جز خدا وجود ندارد»، تكبر و سركشى مى‌كردند ...

وَ يَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوٓاْ ءَالِهَتِنَا لِشَاعِرٖ مَّجۡنُونِۢ

و پيوسته مى‌گفتند: «آيا ما معبودان خود را بخاطر شاعرى ديوانه رها كنيم؟!»

بَلۡ جَآءَ بِٱلۡحَقِّ وَ صَدَّقَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

چنين نيست، او حق را آورده و پيامبران پيشين را تصديق كرده است!

إِنَّكُمۡ لَذَآئِقُواْ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡأَلِيمِ

اما شما (مستكبران كوردل) بطور مسلم عذاب دردناك (الهى) را خواهيد چشيد!

وَ مَا تُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

و جز به آنچه انجام مى‌داديد كيفر داده نمى‌شويد،

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

جز بندگان مخلص خدا (كه از اين كيفرها بركنارند)!

أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمۡ رِزۡقٞ مَّعۡلُومٞ

براى آنان [بندگان مخلص‌] روزى معين و ويژه‌اى است،

فَوَٰكِهُ وَ هُم مُّكۡرَمُونَ

ميوه‌ها (ى گوناگون پر ارزش)، و آنها گرامى داشته مى‌شوند ...

فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

در باغهاى پر نعمت بهشت؛

عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِينَ

در حالى كه بر تختها رو به روى يكديگر تكيه زده‌اند،

يُطَافُ عَلَيۡهِم بِكَأۡسٖ مِّن مَّعِينِۢ

و گرداگردشان قدحهاى لبريز از شراب طهور را مى‌گردانند؛

بَيۡضَآءَ لَذَّةٖ لِّلشَّٰرِبِينَ

شرابى سفيد و درخشنده، و لذتبخش براى نوشندگان؛

لَا فِيهَا غَوۡلٞ وَ لَا هُمۡ عَنۡهَا يُنزَفُونَ

شرابى كه نه در آن مايه تباهى عقل است و نه از آن مست مى‌شوند!

وَ عِندَهُمۡ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ عِينٞ

و نزد آنها همسرانى زيبا چشم است كه جز به شوهران خود عشق نمى‌ورزند.

كَأَنَّهُنَّ بَيۡضٞ مَّكۡنُونٞ

گويى از (لطافت و سفيدى) همچون تخم‌مرغهايى هستند كه (در زير بال و پر مرغ) پنهان مانده (و دست انسانى هرگز آن را لمس نكرده است)!

فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

(در حالى كه آنها غرق گفتگو هستند) بعضى رو به بعضى ديگر كرده مى‌پرسند ...

قَالَ قَآئِلٞ مِّنۡهُمۡ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٞ

كسى از آنها مى‌گويد: «من همنشينى داشتم ...

يَقُولُ أَءِنَّكَ لَمِنَ ٱلۡمُصَدِّقِينَ

كه پيوسته مى‌گفت: آيا (به راستى) تو اين سخن را باور كرده‌اى ...

أَءِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا وَ عِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَدِينُونَ

كه وقتى ما مرديم و به خاك و استخوان مبدل شديم، (بار ديگر) زنده مى‌شويم و جزا داده خواهيم شد؟!»

قَالَ هَلۡ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ

(سپس) مى‌گويد: «آيا شما مى‌توانيد از او خبرى بگيريد؟»

فَٱطَّلَعَ فَرَءَاهُ فِي سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ

اينجاست كه نگاهى مى‌كند، ناگهان او را در ميان دوزخ مى‌بيند.

قَالَ تَٱللَّهِ إِن كِدتَّ لَتُرۡدِينِ

مى‌گويد: «به خدا سوگند نزديك بود مرا (نيز) به هلاكت بكشانى!

وَ لَوۡلَا نِعۡمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ ٱلۡمُحۡضَرِينَ

و اگر نعمت پروردگارم نبود، من نيز از احضارشدگان (در دوزخ) بودم!

أَفَمَا نَحۡنُ بِمَيِّتِينَ

(سپس به ياران خود مى‌گويد: اى دوستان!) آيا ما هرگز نمى‌ميريم (و در بهشت جاودانه خواهيم بود)،

إِلَّا مَوۡتَتَنَا ٱلۡأُولَىٰ وَ مَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ

و جز همان مرگ اول، مرگى به سراغ ما نخواهد آمد، و ما هرگز عذاب نخواهيم شد.

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

راستى اين همان پيروزى بزرگ است!

لِمِثۡلِ هَٰذَا فَلۡيَعۡمَلِ ٱلۡعَٰمِلُونَ

آرى، براى مثل اين، بايد عمل‌كنندگان عمل كنند!

أَذَٰلِكَ خَيۡرٞ نُّزُلًا أَمۡ شَجَرَةُ ٱلزَّقُّومِ

آيا اين (نعمتهاى جاويدان بهشتى) بهتر است يا درخت (نفرت‌انگيز) زقوم؟!

إِنَّا جَعَلۡنَٰهَا فِتۡنَةٗ لِّلظَّٰلِمِينَ

ما آن را مايه درد و رنج ظالمان قرار داديم!

إِنَّهَا شَجَرَةٞ تَخۡرُجُ فِيٓ أَصۡلِ ٱلۡجَحِيمِ

آن درختى است كه از قعر جهنم مى‌رويد!

طَلۡعُهَا كَأَنَّهُۥ رُءُوسُ ٱلشَّيَٰطِينِ

شكوفه آن مانند سرهاى شياطين است!

فَإِنَّهُمۡ لَأٓكِلُونَ مِنۡهَا فَمَالِ‍ُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ

آنها [مجرمان‌] از آن مى‌خورند و شكمها را از آن پر مى‌كنند!

ثُمَّ إِنَّ لَهُمۡ عَلَيۡهَا لَشَوۡبٗا مِّنۡ حَمِيمٖ

سپس روى آن آب داغ متعفنى مى‌نوشند!

ثُمَّ إِنَّ مَرۡجِعَهُمۡ لَإِلَى ٱلۡجَحِيمِ

سپس بازگشت آنها به سوى جهنم است!

إِنَّهُمۡ أَلۡفَوۡاْ ءَابَآءَهُمۡ ضَآلِّينَ

چرا كه آنها پدران خود را گمراه يافتند،

فَهُمۡ عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِمۡ يُهۡرَعُونَ

با اين حال به سرعت بدنبال آنان كشانده مى‌شوند!

وَ لَقَدۡ ضَلَّ قَبۡلَهُمۡ أَكۡثَرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

و قبل از آنها بيشتر پيشينيان (نيز) گمراه شدند!

وَ لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ

ما در ميان آنها انذاركنندگانى فرستاديم،

فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُنذَرِينَ

ولى بنگر عاقبت انذارشوندگان چگونه بود!

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

مگر بندگان مخلص خدا!

وَ لَقَدۡ نَادَىٰنَا نُوحٞ فَلَنِعۡمَ ٱلۡمُجِيبُونَ

و نوح، ما را خواند (و ما دعاى او را اجابت كرديم)؛ و چه خوب اجابت كننده‌اى هستيم!

وَ نَجَّيۡنَٰهُ وَ أَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

و او و خاندانش را از اندوه بزرگ رهايى بخشيديم،

وَ جَعَلۡنَا ذُرِّيَّتَهُۥ هُمُ ٱلۡبَاقِينَ

و فرزندانش را همان بازماندگان (روى زمين) قرار داديم،

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و نام نيك او را در ميان امتهاى بعد باقى نهاديم.

سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِي ٱلۡعَٰلَمِينَ

سلام بر نوح در ميان جهانيان باد!

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

ما اين گونه نيكوكاران را پاداش مى‌دهيم!

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

چرا كه او از بندگان باايمان ما بود!

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

سپس ديگران [دشمنان او] را غرق كرديم!

وَ إِنَّ مِن شِيعَتِهِۦ لَإِبۡرَٰهِيمَ

و از پيروان او ابراهيم بود؛

إِذۡ جَآءَ رَبَّهُۥ بِقَلۡبٖ سَلِيمٍ

(به خاطر بياور) هنگامى را كه با قلب سليم به پيشگاه پروردگارش آمد؛

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَ قَوۡمِهِۦ مَاذَا تَعۡبُدُونَ

هنگامى كه به پدر و قومش گفت: «اينها چيست كه مى‌پرستيد؟!

أَئِفۡكًا ءَالِهَةٗ دُونَ ٱللَّهِ تُرِيدُونَ

آيا غير از خدا به سراغ اين معبودان دروغين مى‌رويد؟!

فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

شما درباره پروردگار عالميان چه گمان مى‌بريد؟!

فَنَظَرَ نَظۡرَةٗ فِي ٱلنُّجُومِ

(سپس) نگاهى به ستارگان افكند ...

فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٞ

و گفت: «من بيمارم (و با شما به مراسم جشن نمى‌آيم)!»

فَتَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ مُدۡبِرِينَ

آنها از او روى برتافته و به او پشت كردند (و بسرعت دور شدند.)

فَرَاغَ إِلَىٰٓ ءَالِهَتِهِمۡ فَقَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

(او وارد بتخانه شد) مخفيانه نگاهى به معبودانشان كرد و از روى تمسخر گفت: «چرا (از اين غذاها) نمى‌خوريد؟!

مَا لَكُمۡ لَا تَنطِقُونَ

(اصلا) چرا سخن نمى‌گوييد؟!»

فَرَاغَ عَلَيۡهِمۡ ضَرۡبَۢا بِٱلۡيَمِينِ

سپس بسوى آنها رفت و ضربه‌اى محكم با دست راست بر پيكر آنها فرود آورد (و جز بت بزرگ، همه را درهم شكست).

فَأَقۡبَلُوٓاْ إِلَيۡهِ يَزِفُّونَ

آنها با سرعت به او روى آوردند.

قَالَ أَتَعۡبُدُونَ مَا تَنۡحِتُونَ

گفت: «آيا چيزى را مى‌پرستيد كه با دست خود مى‌تراشيد؟!

وَ ٱللَّهُ خَلَقَكُمۡ وَ مَا تَعۡمَلُونَ

با اينكه خداوند هم شما را آفريده و هم بتهايى كه مى‌سازيد!»

قَالُواْ ٱبۡنُواْ لَهُۥ بُنۡيَٰنٗا فَأَلۡقُوهُ فِي ٱلۡجَحِيمِ

(بت‌پرستان) گفتند: «بناى مرتفعى براى او بسازيد و او را در جهنمى از آتش بيفكنيد!»

فَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَسۡفَلِينَ

آنها طرحى براى نابودى ابراهيم ريخته بودند، ولى ما آنان را پست و مغلوب ساختيم!

وَ قَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهۡدِينِ

(او از اين مهلكه بسلامت بيرون آمد) و گفت: «من به سوى پروردگارم مى‌روم، او مرا هدايت خواهد كرد!

رَبِّ هَبۡ لِي مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

پروردگارا! به من از صالحان [فرزندان صالح‌] ببخش!»

فَبَشَّرۡنَٰهُ بِغُلَٰمٍ حَلِيمٖ

ما او [ابراهيم‌] را به نوجوانى بردبار و صبور بشارت داديم!

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ ٱلسَّعۡيَ قَالَ يَٰبُنَيَّ إِنِّيٓ أَرَىٰ فِي ٱلۡمَنَامِ أَنِّيٓ أَذۡبَحُكَ فَٱنظُرۡ مَاذَا تَرَىٰ قَالَ يَٰٓأَبَتِ ٱفۡعَلۡ مَا تُؤۡمَرُ سَتَجِدُنِيٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلصَّٰبِرِينَ

هنگامى كه با او به مقام سعى و كوشش رسيد، گفت: «پسرم! من در خواب ديدم كه تو را ذبح مى‌كنم، نظر تو چيست؟» گفت «پدرم! هر چه دستور دارى اجرا كن، به خواست خدا مرا از صابران خواهى يافت!»

فَلَمَّآ أَسۡلَمَا وَ تَلَّهُۥ لِلۡجَبِينِ

هنگامى كه هر دو تسليم شدند و ابراهيم جبين او را بر خاك نهاد ...

وَ نَٰدَيۡنَٰهُ أَن يَٰٓإِبۡرَٰهِيمُ

او را ندا داديم كه: «اى ابراهيم!

قَدۡ صَدَّقۡتَ ٱلرُّءۡيَآ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

آن رؤيا را تحقق بخشيدى (و به مأموريت خود عمل كردى)!» ما اين گونه، نيكوكاران را جزا مى‌دهيم!

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡبَلَٰٓؤُاْ ٱلۡمُبِينُ

اين مسلما همان امتحان آشكار است!

وَ فَدَيۡنَٰهُ بِذِبۡحٍ عَظِيمٖ

ما ذبح عظيمى را فداى او كرديم،

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و نام نيك او را در امتهاى بعد باقى نهاديم!

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ

سلام بر ابراهيم!

كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

اين گونه نيكوكاران را پاداش مى‌دهيم!

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

او از بندگان باايمان ما است!

وَ بَشَّرۡنَٰهُ بِإِسۡحَٰقَ نَبِيّٗا مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

ما او را به اسحاق- پيامبرى از شايستگان- بشارت داديم!

وَ بَٰرَكۡنَا عَلَيۡهِ وَ عَلَىٰٓ إِسۡحَٰقَ وَ مِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحۡسِنٞ وَ ظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِۦ مُبِينٞ

ما به او و اسحاق بركت داديم؛ و از دودمان آن دو، افرادى بودند نيكوكار و افرادى آشكارا به خود ستم كردند!

وَ لَقَدۡ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَ هَٰرُونَ

ما به موسى و هارون نعمت بخشيديم!

وَ نَجَّيۡنَٰهُمَا وَ قَوۡمَهُمَا مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات داديم!

وَ نَصَرۡنَٰهُمۡ فَكَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

و آنها را يارى كرديم تا بر دشمنان خود پيروز شدند!

وَ ءَاتَيۡنَٰهُمَا ٱلۡكِتَٰبَ ٱلۡمُسۡتَبِينَ

ما به آن دو، كتاب روشنگر داديم،

وَ هَدَيۡنَٰهُمَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِيمَ

و آن دو را به راه راست هدايت نموديم!

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِمَا فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و نام نيكشان را در اقوام بعد باقى گذارديم!

سَلَٰمٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَ هَٰرُونَ

سلام بر موسى و هارون!

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

ما اين گونه نيكوكاران را پاداش مى‌دهيم!

إِنَّهُمَا مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

آن دو از بندگان مؤمن ما بودند!

وَ إِنَّ إِلۡيَاسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و الياس از رسولان (ما) بود!

إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَلَا تَتَّقُونَ

به خاطر بياور هنگامى را كه به قومش گفت: «آيا تقوا پيشه نمى‌كنيد؟!

أَتَدۡعُونَ بَعۡلٗا وَ تَذَرُونَ أَحۡسَنَ ٱلۡخَٰلِقِينَ

آيا بت «بعل» را مى‌خوانيد و بهترين آفريدگارها را رها مى‌سازيد؟!

ٱللَّهَ رَبَّكُمۡ وَ رَبَّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

خدايى كه پروردگار شما و پروردگار نياكان شماست!»

فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ

اما آنها او را تكذيب كردند؛ ولى به يقين همگى (در دادگاه عدل الهى) احضار مى‌شوند!

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

مگر بندگان مخلص خدا!

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

ما نام نيك او را در ميان امتهاى بعد باقى گذارديم!

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِلۡ‏يَاسِينَ

سلام بر الياسين!

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

ما اين گونه نيكوكاران را پاداش مى‌دهيم!

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

او از بندگان مؤمن ما است!

وَ إِنَّ لُوطٗا لَّمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و لوط از رسولان (ما) است!

إِذۡ نَجَّيۡنَٰهُ وَ أَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

و به خاطر بياور زمانى را كه او و خاندانش را همگى نجات داديم،

إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ

مگر پير زنى كه از بازماندگان بود (و به سرنوشت آنان گرفتار شد)!

ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

سپس بقيه را نابود كرديم!

وَ إِنَّكُمۡ لَتَمُرُّونَ عَلَيۡهِم مُّصۡبِحِينَ

و شما پيوسته صبحگاهان از كنار (ويرانه‌هاى شهرهاى) آنها مى‌گذريد ...

وَ بِٱلَّيۡلِ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

و (همچنين) شبانگاه؛ آيا نمى‌انديشيد؟!

وَ إِنَّ يُونُسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و يونس از رسولان (ما) است!

إِذۡ أَبَقَ إِلَى ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ

به خاطر بياور زمانى را كه به سوى كشتى پر (از جمعيت و بار) فرار كرد.

فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ ٱلۡمُدۡحَضِينَ

ا آنها قرعه افكند، (و قرعه به نام او افتاد و) مغلوب شد!

فَٱلۡتَقَمَهُ ٱلۡحُوتُ وَ هُوَ مُلِيمٞ

(او را به دريا افكندند) و ماهى عظيمى او را بلعيد، در حالى كه مستحق سرزنش بود!

فَلَوۡلَآ أَنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلۡمُسَبِّحِينَ

و اگر او از تسبيح‌كنندگان نبود ...

لَلَبِثَ فِي بَطۡنِهِۦٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ

تا روز قيامت در شكم ماهى مى‌ماند!

فَنَبَذۡنَٰهُ بِٱلۡعَرَآءِ وَ هُوَ سَقِيمٞ

(به هر حال ما او را رهايى بخشيديم و) او را در يك سرزمين خشك خالى از گياه افكنديم در حالى كه بيمار بود!

وَ أَنۢبَتۡنَا عَلَيۡهِ شَجَرَةٗ مِّن يَقۡطِينٖ

و بوته كدويى بر او رويانديم (تا در سايه برگهاى پهن و مرطوبش آرامش يابد)!

وَ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ مِاْئَةِ أَلۡفٍ أَوۡ يَزِيدُونَ

و او را به سوى جمعيت يكصد هزار نفرى- يا بيشتر- فرستاديم!

فَ‍َٔامَنُواْ فَمَتَّعۡنَٰهُمۡ إِلَىٰ حِينٖ

آنها ايمان آوردند، از اين رو تا مدت معلومى آنان را از مواهب زندگى بهره‌مند ساختيم!

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَلِرَبِّكَ ٱلۡبَنَاتُ وَ لَهُمُ ٱلۡبَنُونَ

از آنان بپرس: آيا پروردگارت دخترانى دارد و پسران از آن آنهاست؟!

أَمۡ خَلَقۡنَا ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ إِنَٰثٗا وَ هُمۡ شَٰهِدُونَ

آيا ما فرشتگان را مؤنث آفريديم و آنها ناظر بودند؟!

أَلَآ إِنَّهُم مِّنۡ إِفۡكِهِمۡ لَيَقُولُونَ

دانيد آنها با اين تهمت بزرگشان مى‌گويند:

وَلَدَ ٱللَّهُ وَ إِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ

«خداوند فرزند آورده!» ولى آنها به يقين دروغ مى‌گويند!

أَصۡطَفَى ٱلۡبَنَاتِ عَلَى ٱلۡبَنِينَ

آيا دختران را بر پسران ترجيح داده است؟!

مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ

شما را چه شده است؟! چگونه حكم مى‌كنيد؟! (هيچ مى‌فهميد چه مى‌گوييد؟!)

أَفَلَا تَذَكَّرُونَ

آيا متذكر نمى‌شويد؟!

أَمۡ لَكُمۡ سُلۡطَٰنٞ مُّبِينٞ

يا شما دليل روشنى در اين باره داريد؟

فَأۡتُواْ بِكِتَٰبِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

كتابتان را بياوريد اگر راست مى‌گوييد!

وَ جَعَلُواْ بَيۡنَهُۥ وَ بَيۡنَ ٱلۡجِنَّةِ نَسَبٗا وَ لَقَدۡ عَلِمَتِ ٱلۡجِنَّةُ إِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ

آنها [مشركان‌] ميان او [خداوند] و جن، (خويشاوندى و) نسبتى قائل شدند؛ در حالى كه جنيان بخوبى مى‌دانند كه اين بت‌پرستان در دادگاه الهى احضار مى‌شوند!

سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ

منزه است خداوند از آنچه توصيف مى‌كنند،

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

مگر بندگان مخلص خدا!

فَإِنَّكُمۡ وَ مَا تَعۡبُدُونَ

شما و آنچه را پرستش مى‌كنيد،

مَآ أَنتُمۡ عَلَيۡهِ بِفَٰتِنِينَ

هرگز نمى‌توانيد كسى را (با آن) فريب دهيد،

إِلَّا مَنۡ هُوَ صَالِ ٱلۡجَحِيمِ

مگر آنها كه در آتش دوزخ وارد مى‌شوند!

وَ مَا مِنَّآ إِلَّا لَهُۥ مَقَامٞ مَّعۡلُومٞ

و هيچ يك از ما نيست جز آنكه مقام معلومى دارد؛

وَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلصَّآفُّونَ

و ما همگى (براى اطاعت فرمان خداوند) به صف ايستاده‌ايم؛

وَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡمُسَبِّحُونَ

و ما همه تسبيح‌گوى او هستيم!

وَ إِن كَانُواْ لَيَقُولُونَ

آنها پيوسته مى‌گفتند:

لَوۡ أَنَّ عِندَنَا ذِكۡرٗا مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

«اگر يكى از كتابهاى پيشينيان نزد ما بود،

لَكُنَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

به يقين، ما بندگان مخلص خدا بوديم!»

فَكَفَرُواْ بِهِۦ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ

(اما هنگامى كه اين كتاب بزرگ آسمانى بر آنها نازل شد،) به آن كافر شدند؛ ولى بزودى (نتيجه كار خود را) خواهند دانست!

وَ لَقَدۡ سَبَقَتۡ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا ٱلۡمُرۡسَلِينَ

وعده قطعى ما براى بندگان فرستاده ما از پيش مسلم شده ...

إِنَّهُمۡ لَهُمُ ٱلۡمَنصُورُونَ

كه آنان يارى شدگانند،

وَ إِنَّ جُندَنَا لَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

و لشكر ما پيروزند!

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ

از آنها [كافران‌] روى بگردان تا زمان معينى (كه فرمان جهاد فرارسد)!

وَ أَبۡصِرۡهُمۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ

و وضع آنها را بنگر (چه بى‌محتواست) اما بزودى (نتيجه اعمال خود را) مى‌بينند!

أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ

آيا آنها براى عذاب ما شتاب مى‌كنند؟!

فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمۡ فَسَآءَ صَبَاحُ ٱلۡمُنذَرِينَ

اما هنگامى كه عذاب ما در آستانه خانه‌هايشان فرود آيد، انذارشدگان صبحگاه بدى خواهند داشت!

وَ تَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ

از آنان روى بگردان تا زمان معينى!

وَ أَبۡصِرۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ

و وضع كارشان را ببين؛ آنها نيز به زودى (نتيجه اعمال خود را) مى‌بينند!

سُبۡحَٰنَ رَبِّكَ رَبِّ ٱلۡعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ

منزه است پروردگار تو، پروردگار عزت (و قدرت) از آنچه آنان توصيف مى‌كنند.

وَ سَلَٰمٌ عَلَى ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و سلام بر رسولان!

وَ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

حمد و ستايش مخصوص خداوندى است كه پروردگار جهانيان است!