بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است، خدا را [به پاك بودن از هر عيب و نقصى‌] مى‌ستايند، و او تواناى شكست‌ناپذير و حكيم است.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ

اى مؤمنان! چرا چيزى را مى‌گوييد كه خود عمل نمى‌كنيد؟

كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ

نزد خدا به شدت موجب خشم است كه چيزى را بگوييد كه خود عمل نمى‌كنيد.

إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ

خدا كسانى را دوست دارد كه صف‌زده در راه او جهاد مى‌كنند [و از ثابت قدمى‌] گويى بنايى پولادين و استوارند.

وَ إِذْ قالَ مُوسيٰ لِقَوْمِهِ يا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِي وَ قَدْ تَعْلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ فَلَمَّا زاغُوا أَزاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقِينَ

و [ياد كن‌] هنگامى را كه موسى به قومش گفت: اى قوم من! چرا مرا مى‌آزاريد در حالى كه مى‌دانيد من فرستاده خدا به سوى شما هستم؟ پس هنگامى كه [از حق‌] منحرف شدند، خدا هم دل‌هايشان را [از پذيرفتن هدايت‌] منحرف كرد، و خدا مردم فاسق را هدايت نمى‌كند.

وَ إِذْ قالَ عِيسَي ابْنُ مَرْيَمَ يا بَنِي إِسْرائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْراةِ وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جاءَهُمْ بِالْبَيِّناتِ قالُوا هٰذا سِحْرٌ مُبِينٌ

و [ياد كن‌] هنگامى را كه عيسى پسر مريم گفت: اى بنى‌اسرائيل! به يقين من فرستاده خدا به سوى شمايم، تورات را كه پيش از من بوده تصديق مى‌كنم، و به پيامبرى كه بعد از من مى‌آيد و نامش «احمد» است، مژده مى‌دهم. پس هنگامى كه [احمد] دلايل روشن براى آنان آورد، گفتند: اين جادويى است آشكار!!

وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَري عَلَي اللَّهِ الْكَذِبَ وَ هُوَ يُدْعيٰ إِلَي الْإِسْلامِ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ

ستمكارتر از كسى كه بر خدا دروغ مى‌بندد، در حالى كه به اسلام دعوت مى‌شود كيست؟ و خدا مردم ستمكار را هدايت نمى‌كند.

يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ

مى‌خواهند نور خدا را با دهان‌هايشان خاموش كنند در حالى كه خدا كامل كننده نور خود است، گرچه كافران خوش نداشته باشند.

هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُديٰ وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَي الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ

اوست كه پيامبرش را با هدايت و دين حق فرستاد تا آن را بر همه اديان پيروز كند، گرچه مشركان خوش نداشته باشند.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَليٰ تِجارَةٍ تُنْجِيكُمْ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ

اى اهل ايمان! آيا شما را به تجارتى راهنمايى كنم كه شما را از عذابى دردناك نجات مى‌دهد؟

تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُجاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ ذٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ

به خدا و پيامبرش ايمان آوريد، و با اموال و جان‌هايتان در راه خدا جهاد كنيد؛ اين [ايمان و جهاد] اگر [به منافع فراگير و هميشگى آن‌] معرفت و آگاهى داشتيد، براى شما [از هر چيزى‌] بهتر است؛

يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ يُدْخِلْكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ مَساكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ذٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ

تا گناهتان را بيامرزد، و شما را در بهشت‌هايى كه از زير [درختان‌] آن نهرها جارى است و خانه‌هاى پاكيزه در بهشت‌هاى جاويدان درآورد؛ اين است كاميابى بزرگ.

وَ أُخْريٰ تُحِبُّونَها نَصْرٌ مِنَ اللَّهِ وَ فَتْحٌ قَرِيبٌ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ

و نعمت هاى ديگرى كه آن را دوست داريد [و به شما عطا مى‌كند] يارى و پيروزى نزديك از سوى خداست. و مؤمنان را مژده ده.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا أَنْصارَ اللَّهِ كَما قالَ عِيسَي ابْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوارِيِّينَ مَنْ أَنْصارِي إِلَي اللَّهِ قالَ الْحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ فَآمَنَتْ طائِفَةٌ مِنْ بَنِي إِسْرائِيلَ وَ كَفَرَتْ طائِفَةٌ فَأَيَّدْنَا الَّذِينَ آمَنُوا عَليٰ عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظاهِرِينَ

اى اهل ايمان! ياران خدا باشيد، همان گونه كه عيسى پسر مريم به حواريون گفت: ياران من در راه خدا چه كسانى‌اند؟ حواريون گفتند: ما ياران خداييم. پس طايفه‌اى از بنى‌اسرائيل ايمان آوردند و گروهى كافر شدند؛ در نتيجه كسانى را كه ايمان آوردند، بر ضد دشمنانشان يارى داديم تا پيروز شدند.