قرآن عثمان طه

سوره الصف

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

1

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ تسبيح گفت خدا را آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است و او است عزتمند حكيم


يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفۡعَلُونَ

2

اى آنان كه ايمان آورديد چرا گوئيد آنچه را نكنيد


كَبُرَ مَقۡتًا عِندَ ٱللَّهِ أَن تَقُولُواْ مَا لَا تَفۡعَلُونَ

3

گران است خشمى نزد خدا كه گوئيد آنچه را نكنيد


إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلَّذِينَ يُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِهِۦ صَفّٗا كَأَنَّهُم بُنۡيَٰنٞ مَّرۡصُوصٞ

4

همانا خدا دوست دارد آنان را كه پيكار كنند در راه خدا صف‌بستگان گوئيا ايشانند ساختمانى ريخته چون رودى


وَ إِذۡ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِۦ يَٰقَوۡمِ لِمَ تُؤۡذُونَنِي وَ قَد تَّعۡلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ ٱللَّهِ إِلَيۡكُمۡ فَلَمَّا زَاغُوٓاْ أَزَاغَ ٱللَّهُ قُلُوبَهُمۡ وَ ٱللَّهُ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡفَٰسِقِينَ

5

و هنگامى كه گفت موسى به قوم خويش اى قوم من چرا آزارم كنيد و دانيد شما كه منم فرستاده خدا بسوى شما پس هنگامى كه لغزيدند لغزانيد خدا دلهاى ايشان را و خدا رهبرى نكند گروه نافرمانان را


وَ إِذۡ قَالَ عِيسَى ٱبۡنُ مَرۡيَمَ يَٰبَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ إِنِّي رَسُولُ ٱللَّهِ إِلَيۡكُم مُّصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيَّ مِنَ ٱلتَّوۡرَىٰةِ وَ مُبَشِّرَۢا بِرَسُولٖ يَأۡتِي مِنۢ بَعۡدِي ٱسۡمُهُۥٓ أَحۡمَدُ فَلَمَّا جَآءَهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ قَالُواْ هَٰذَا سِحۡرٞ مُّبِينٞ

6

و هنگامى كه گفت عيسى ابن مريم اى بنى اسرائيل همانا منم فرستاده خدا بسوى شما تصديق‌كننده آنچه پيش روى من است از تورات و مژده‌دهنده به فرستاده‌اى كه بيايد پس از من نام او است احمد تا گاهى كه بيامدشان به تابشها (به نشانيها) گفتند اين است جادويى آشكار


وَ مَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ ٱلۡكَذِبَ وَ هُوَ يُدۡعَىٰٓ إِلَى ٱلۡإِسۡلَٰمِ وَ ٱللَّهُ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِينَ

7

و كيست ستمگرتر از آنكه بست بر خدا دروغ را و او خوانده مى‌شود بسوى اسلام و خدا رهبرى نكند گروه ستمگران را


يُرِيدُونَ لِيُطۡفِ‍ُٔواْ نُورَ ٱللَّهِ بِأَفۡوَٰهِهِمۡ وَ ٱللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِۦ وَ لَوۡ كَرِهَ ٱلۡكَٰفِرُونَ

8

خواهند خموش كنند نور خدا را با دهانهاى خويش و خدا است تمام كننده نور خويش و اگر چه ناخوش دارند كافران


هُوَ ٱلَّذِيٓ أَرۡسَلَ رَسُولَهُۥ بِٱلۡهُدَىٰ وَ دِينِ ٱلۡحَقِّ لِيُظۡهِرَهُۥ عَلَى ٱلدِّينِ كُلِّهِۦ وَ لَوۡ كَرِهَ ٱلۡمُشۡرِكُونَ

9

او است آنكه فرستاد پيمبرش را به رهبرى و كيش حق تا چيره گرداندش بر كيشها همگى و اگر چه ناخوش دارند شرك‌ورزان


يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ هَلۡ أَدُلُّكُمۡ عَلَىٰ تِجَٰرَةٖ تُنجِيكُم مِّنۡ عَذَابٍ أَلِيمٖ

10

اى آنان كه ايمان آورديد آيا راهنمايى نكنم شما را به سوداگريى كه برهاند شما را از عذابى دردناك


تُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَ رَسُولِهِۦ وَ تُجَٰهِدُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ بِأَمۡوَٰلِكُمۡ وَ أَنفُسِكُمۡ ذَٰلِكُمۡ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ

11

ايمان آريد به خدا و پيمبرش و كوشش كنيد در راهش به خواسته‌ها و جانهاى خويش اين بهتر است شما را اگر باشيد بدانيد


يَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡ وَ يُدۡخِلۡكُمۡ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ وَ مَسَٰكِنَ طَيِّبَةٗ فِي جَنَّٰتِ عَدۡنٖ ذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

12

بيامرزد براى شما گناهان شما را و درآرد شما را بهشتهايى كه روان است زير آنها جويها و نشيمنهاى پاك در بهشتهاى جاودان اين است رستگارى بزرگ


وَ أُخۡرَىٰ تُحِبُّونَهَا نَصۡرٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَ فَتۡحٞ قَرِيبٞ وَ بَشِّرِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

13

و ديگرى كه دوست داريدش ياريى از خدا و پيروزيى نزديك و مژده ده به مؤمنان


يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ كُونُوٓاْ أَنصَارَ ٱللَّهِ كَمَا قَالَ عِيسَى ٱبۡنُ مَرۡيَمَ لِلۡحَوَارِيِّ‍ۧنَ مَنۡ أَنصَارِيٓ إِلَى ٱللَّهِ قَالَ ٱلۡحَوَارِيُّونَ نَحۡنُ أَنصَارُ ٱللَّهِ فَ‍َٔامَنَت طَّآئِفَةٞ مِّنۢ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ وَ كَفَرَت طَّآئِفَةٞ فَأَيَّدۡنَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ عَلَىٰ عَدُوِّهِمۡ فَأَصۡبَحُواْ ظَٰهِرِينَ

14

اى آنان كه ايمان آورديد باشيد ياوران خدا چنان كه گفت عيسى ابن مريم به حواريون كيست ياوران من بسوى خدا گفتند حواريون مائيم ياوران خدا پس ايمان آوردند گروهى از بنى اسرائيل و كفر ورزيدند گروهى پس كمك كرديم آنان را كه ايمان آوردند بر دشمنشان پس بامداد كردند پيروزمندان


قاری
ترجمه گویا
انصاریان