بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الضُّحيٰ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به چاشتگاه (يا روز)

وَ اللَّيْلِ إِذا سَجيٰ

و به شب گاهى كه تيرگى افكند

ما وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ ما قَليٰ

بدرودت نگفت پروردگارت و نه خشمگين شد

وَ لَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُوليٰ

و همانا انجام بهتر است تو را از آغاز

وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضيٰ

و هر آينه زود است دهدت پروردگارت تا خشنود شوى

أَ لَمْ يَجِدْكَ يَتِيماً فَآويٰ

آيا نيافتت يتيمى پس جاى داد

وَ وَجَدَكَ ضَالاًّ فَهَديٰ

و يافتت سر به گمى پس رهبرى كرد

وَ وَجَدَكَ عائِلاً فَأَغْنيٰ

و يافتت گرانبارى (عيالمند) پس بى‌نياز كرد

فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلا تَقْهَرْ

اما يتيم را پس خشم نيار

وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَرْ

و اما دريوزه را پس نران (يا نهيب نزن)

وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ

و اما به نعمت پروردگار خويش پس زبان گشاى