بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلضُّحَىٰ

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ سوگند به روشنايى روز،

وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا سَجَىٰ

سوگند به شب چون آرام گيرد،

مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ مَا قَلَىٰ

[كه‌] پروردگارت تو را وانگذاشته، و دشمن نداشته است.

وَ لَلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لَّكَ مِنَ ٱلۡأُولَىٰ

و قطعاً آخرت براى تو از دنيا نيكوتر خواهد بود.

وَ لَسَوۡفَ يُعۡطِيكَ رَبُّكَ فَتَرۡضَىٰٓ

و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد، تا خرسند گردى.

أَلَمۡ يَجِدۡكَ يَتِيمٗا فَ‍َٔاوَىٰ

مگر نه تو را يتيم يافت، پس پناه داد؟

وَ وَجَدَكَ ضَآلّٗا فَهَدَىٰ

و تو را سرگشته يافت، پس هدايت كرد؟

وَ وَجَدَكَ عَآئِلٗا فَأَغۡنَىٰ

و تو را تنگدست يافت و بى‌نياز گردانيد؟

فَأَمَّا ٱلۡيَتِيمَ فَلَا تَقۡهَرۡ

و امّا [تو نيز به پاس نعمت ما] يتيم را ميازار،

وَ أَمَّا ٱلسَّآئِلَ فَلَا تَنۡهَرۡ

و گدا را مَران،

وَ أَمَّا بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثۡ

و از نعمت پروردگار خويش [با مردم‌] سخن گوى.