بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ السَّماءِ وَ الطَّارِقِ

به نام خداى رحمان و رحيم.؛ سوگند به آسمان و به طارق.

وَ ما أَدْراكَ مَا الطَّارِقُ

و تو چه مى‌دانى كه طارق چيست.

النَّجْمُ الثَّاقِبُ

ستاره‌اى است كه پرده ظلمت را مى‌درد.

إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْها حافِظٌ

(سوگند به آن دو كه) هيچ انسانى نيست مگر آنكه نگهبانى بر او موكل است.

فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسانُ مِمَّ خُلِقَ

انسان بايد نگاه كند كه از چه چيز آفريده شده است.

خُلِقَ مِنْ ماءٍ دافِقٍ

از آبى جهنده آفريده شده.

يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَ التَّرائِبِ

كه از ما بين استخوانهاى پشت و استخوانهاى سينه بيرون مى‌آيد.

إِنَّهُ عَليٰ رَجْعِهِ لَقادِرٌ

آن وقت مى‌فهمد كه خداى تعالى بر خلقت بار دوم او قادر است.

يَوْمَ تُبْلَي السَّرائِرُ

روزى كه نهفته‌هاى در باطن انسان ظاهر مى‌شود.

فَما لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَ لا ناصِرٍ

در آن روز انسان نه نيروى دفاعى دارد و نه ياورى.

وَ السَّماءِ ذاتِ الرَّجْعِ

سوگند به آسمان محل تحولات شگرف.

وَ الْأَرْضِ ذاتِ الصَّدْعِ

و سوگند به زمين پر شكاف (كه گياهان و چشمه‌سارها از آن سر بر مى‌آورند).

إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ

(سوگند به اين دو كه) قرآن سخن جدا سازنده حق از باطل است.

وَ ما هُوَ بِالْهَزْلِ

نه سخن بيهوده و شوخى.

إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْداً

(پس) اين كفار (بدانند) كه اگر به نوعى عليه دعوت تو، كيد و حيله مى‌كنند.

وَ أَكِيدُ كَيْداً

من هم به نوعى عليه‌شان كيد و حيله مى‌كنم.

فَمَهِّلِ الْكافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْداً

پس در هلاكت آنان عجله مكن چند صباحى منتظر باش و اندكى مهلتشان بده.