بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ السَّماءِ وَ الطَّارِقِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد.

وَ ما أَدْراكَ مَا الطَّارِقُ

و تو چه دانى كه اختر شبگرد چيست؟

النَّجْمُ الثَّاقِبُ

آن اختر فروزان.

إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْها حافِظٌ

هيچ كس نيست مگر اينكه نگاهبانى بر او [گماشته شده‌] است.

فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسانُ مِمَّ خُلِقَ

پس انسان بايد بنگرد كه از چه آفريده شده است؟

خُلِقَ مِنْ ماءٍ دافِقٍ

از آب جهنده‌اى خلق شده،

يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَ التَّرائِبِ

[كه‌] از صُلْبِ مرد و ميان استخوانهاى سينه زن بيرون مى‌آيد.

إِنَّهُ عَليٰ رَجْعِهِ لَقادِرٌ

در حقيقت، او [خدا] بر بازگردانيدن وى بخوبى تواناست.

يَوْمَ تُبْلَي السَّرائِرُ

آن روز كه رازها [همه‌] فاش شود،

فَما لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَ لا ناصِرٍ

پس او را نه نيرويى مانَد و نه يارى.

وَ السَّماءِ ذاتِ الرَّجْعِ

سوگند به آسمانِ بارش‌انگيز،

وَ الْأَرْضِ ذاتِ الصَّدْعِ

سوگند به زمين شكافدار [آماده كشت‌]،

إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ

[كه‌] در حقيقت، قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است

وَ ما هُوَ بِالْهَزْلِ

و آن شوخى نيست.

إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْداً

آنان دست به نيرنگ مى‌زنند.

وَ أَكِيدُ كَيْداً

و [من نيز] دست به نيرنگ مى‌زنم.

فَمَهِّلِ الْكافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْداً

پس كافران را مهلت ده، و كمى آنان را به حال خود واگذار.