بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلسَّمَآءِ وَ ٱلطَّارِقِ

به نام خداى رحمان و رحيم.؛ سوگند به آسمان و به طارق.

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلطَّارِقُ

و تو چه مى‌دانى كه طارق چيست.

ٱلنَّجۡمُ ٱلثَّاقِبُ

ستاره‌اى است كه پرده ظلمت را مى‌درد.

إِن كُلُّ نَفۡسٖ لَّمَّا عَلَيۡهَا حَافِظٞ

(سوگند به آن دو كه) هيچ انسانى نيست مگر آنكه نگهبانى بر او موكل است.

فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ مِمَّ خُلِقَ

انسان بايد نگاه كند كه از چه چيز آفريده شده است.

خُلِقَ مِن مَّآءٖ دَافِقٖ

از آبى جهنده آفريده شده.

يَخۡرُجُ مِنۢ بَيۡنِ ٱلصُّلۡبِ وَ ٱلتَّرَآئِبِ

كه از ما بين استخوانهاى پشت و استخوانهاى سينه بيرون مى‌آيد.

إِنَّهُۥ عَلَىٰ رَجۡعِهِۦ لَقَادِرٞ

آن وقت مى‌فهمد كه خداى تعالى بر خلقت بار دوم او قادر است.

يَوۡمَ تُبۡلَى ٱلسَّرَآئِرُ

روزى كه نهفته‌هاى در باطن انسان ظاهر مى‌شود.

فَمَا لَهُۥ مِن قُوَّةٖ وَ لَا نَاصِرٖ

در آن روز انسان نه نيروى دفاعى دارد و نه ياورى.

وَ ٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلرَّجۡعِ

سوگند به آسمان محل تحولات شگرف.

وَ ٱلۡأَرۡضِ ذَاتِ ٱلصَّدۡعِ

و سوگند به زمين پر شكاف (كه گياهان و چشمه‌سارها از آن سر بر مى‌آورند).

إِنَّهُۥ لَقَوۡلٞ فَصۡلٞ

(سوگند به اين دو كه) قرآن سخن جدا سازنده حق از باطل است.

وَ مَا هُوَ بِٱلۡهَزۡلِ

نه سخن بيهوده و شوخى.

إِنَّهُمۡ يَكِيدُونَ كَيۡدٗا

(پس) اين كفار (بدانند) كه اگر به نوعى عليه دعوت تو، كيد و حيله مى‌كنند.

وَ أَكِيدُ كَيۡدٗا

من هم به نوعى عليه‌شان كيد و حيله مى‌كنم.

فَمَهِّلِ ٱلۡكَٰفِرِينَ أَمۡهِلۡهُمۡ رُوَيۡدَۢا

پس در هلاكت آنان عجله مكن چند صباحى منتظر باش و اندكى مهلتشان بده.