بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلسَّمَآءِ وَ ٱلطَّارِقِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد.

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلطَّارِقُ

و تو چه دانى كه اختر شبگرد چيست؟

ٱلنَّجۡمُ ٱلثَّاقِبُ

آن اختر فروزان.

إِن كُلُّ نَفۡسٖ لَّمَّا عَلَيۡهَا حَافِظٞ

هيچ كس نيست مگر اينكه نگاهبانى بر او [گماشته شده‌] است.

فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ مِمَّ خُلِقَ

پس انسان بايد بنگرد كه از چه آفريده شده است؟

خُلِقَ مِن مَّآءٖ دَافِقٖ

از آب جهنده‌اى خلق شده،

يَخۡرُجُ مِنۢ بَيۡنِ ٱلصُّلۡبِ وَ ٱلتَّرَآئِبِ

[كه‌] از صُلْبِ مرد و ميان استخوانهاى سينه زن بيرون مى‌آيد.

إِنَّهُۥ عَلَىٰ رَجۡعِهِۦ لَقَادِرٞ

در حقيقت، او [خدا] بر بازگردانيدن وى بخوبى تواناست.

يَوۡمَ تُبۡلَى ٱلسَّرَآئِرُ

آن روز كه رازها [همه‌] فاش شود،

فَمَا لَهُۥ مِن قُوَّةٖ وَ لَا نَاصِرٖ

پس او را نه نيرويى مانَد و نه يارى.

وَ ٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلرَّجۡعِ

سوگند به آسمانِ بارش‌انگيز،

وَ ٱلۡأَرۡضِ ذَاتِ ٱلصَّدۡعِ

سوگند به زمين شكافدار [آماده كشت‌]،

إِنَّهُۥ لَقَوۡلٞ فَصۡلٞ

[كه‌] در حقيقت، قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است

وَ مَا هُوَ بِٱلۡهَزۡلِ

و آن شوخى نيست.

إِنَّهُمۡ يَكِيدُونَ كَيۡدٗا

آنان دست به نيرنگ مى‌زنند.

وَ أَكِيدُ كَيۡدٗا

و [من نيز] دست به نيرنگ مى‌زنم.

فَمَهِّلِ ٱلۡكَٰفِرِينَ أَمۡهِلۡهُمۡ رُوَيۡدَۢا

پس كافران را مهلت ده، و كمى آنان را به حال خود واگذار.