بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلسَّمَآءِ وَ ٱلطَّارِقِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به آسمان و به شب درآينده

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلطَّارِقُ

و چه دانستت چيست شب درآينده

ٱلنَّجۡمُ ٱلثَّاقِبُ

آن ستاره تابنده

إِن كُلُّ نَفۡسٖ لَّمَّا عَلَيۡهَا حَافِظٞ

نيست كسى جز بر او است نگهبانى

فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ مِمَّ خُلِقَ

پس بنگرد انسان از چه شد آفريده

خُلِقَ مِن مَّآءٖ دَافِقٖ

آفريده شد از آبى جهنده

يَخۡرُجُ مِنۢ بَيۡنِ ٱلصُّلۡبِ وَ ٱلتَّرَآئِبِ

كه برون آيد از ميان كمر و استخوانهاى سينه

إِنَّهُۥ عَلَىٰ رَجۡعِهِۦ لَقَادِرٞ

همانا او است بر بازگردانيدنش توانا

يَوۡمَ تُبۡلَى ٱلسَّرَآئِرُ

روزى كه فاش شوند رازهاى درون

فَمَا لَهُۥ مِن قُوَّةٖ وَ لَا نَاصِرٖ

پس نيستش نيرويى و نه ياورى

وَ ٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلرَّجۡعِ

سوگند به آسمان داراى برگشت يا باران

وَ ٱلۡأَرۡضِ ذَاتِ ٱلصَّدۡعِ

و به زمين داراى شكاف

إِنَّهُۥ لَقَوۡلٞ فَصۡلٞ

كه آن است همانا گفتارى جداسازنده

وَ مَا هُوَ بِٱلۡهَزۡلِ

و نيست آن ياوه (شوخى)

إِنَّهُمۡ يَكِيدُونَ كَيۡدٗا

همانا ايشان نيرنگ آرند نيرنگى

وَ أَكِيدُ كَيۡدٗا

و نيرنگ آرم نيرنگى

فَمَهِّلِ ٱلۡكَٰفِرِينَ أَمۡهِلۡهُمۡ رُوَيۡدَۢا

پس مهلت ده كافران را مهلتشان ده اندكى