بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ إِذَا طَلَّقۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَ أَحۡصُواْ ٱلۡعِدَّةَ وَ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ رَبَّكُمۡ لَا تُخۡرِجُوهُنَّ مِنۢ بُيُوتِهِنَّ وَ لَا يَخۡرُجۡنَ إِلَّآ أَن يَأۡتِينَ بِفَٰحِشَةٖ مُّبَيِّنَةٖ وَ تِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِ وَ مَن يَتَعَدَّ حُدُودَ ٱللَّهِ فَقَدۡ ظَلَمَ نَفۡسَهُۥ لَا تَدۡرِي لَعَلَّ ٱللَّهَ يُحۡدِثُ بَعۡدَ ذَٰلِكَ أَمۡرٗا

بنام خداى رحمان رحيم؛ اى پيامبر چون خواستيد زنان را طلاق دهيد، در زمان عده طلاق دهيد وعده را تا آخر بشماريد، از خدا بترسيد آنها را از خانه‌هايشان خارج نكنيد و خود نيز خارج نشوند، مگر آنكه گناه آشكارى بياورند، اينها حدود خدايند، هر كس از حدود خدا تجاوز كند به خود ظلم كرده است، نمى‌دانى شايد خدا بعد از آن، كارى به وجود آورد.

فَإِذَا بَلَغۡنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمۡسِكُوهُنَّ بِمَعۡرُوفٍ أَوۡ فَارِقُوهُنَّ بِمَعۡرُوفٖ وَ أَشۡهِدُواْ ذَوَيۡ عَدۡلٖ مِّنكُمۡ وَ أَقِيمُواْ ٱلشَّهَٰدَةَ لِلَّهِ ذَٰلِكُمۡ يُوعَظُ بِهِۦ مَن كَانَ يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَ ٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَ مَن يَتَّقِ ٱللَّهَ يَجۡعَل لَّهُۥ مَخۡرَجٗا

چون به آخر مدت رسيدند به خوبى نگاه داريد و يا به نيكويى جدا شويد، دو شاهد عادل از خود بگيريد، شهادت را براى خدا اقامه كنيد، با اين سخن موعظه مى‌شود آن كس كه به خدا و روز قيامت ايمان دارد، هر كس به خدا تقوى كند، خدا براى او راه نجاتى قرار مى‌دهد.

وَ يَرۡزُقۡهُ مِنۡ حَيۡثُ لَا يَحۡتَسِبُ وَ مَن يَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِ فَهُوَ حَسۡبُهُۥٓ إِنَّ ٱللَّهَ بَٰلِغُ أَمۡرِهِۦ قَدۡ جَعَلَ ٱللَّهُ لِكُلِّ شَيۡءٖ قَدۡرٗا

و به او روزى مى‌دهد از جايى كه گمان ندارد و هر كس بر خدا توكل كند خدا براى او بس است خدا كار او را به مرادش مى‌رساند، خدا براى هر چيز اندازه‌اى معين كرده است.

وَ ٱلَّٰٓـِٔي يَئِسۡنَ مِنَ ٱلۡمَحِيضِ مِن نِّسَآئِكُمۡ إِنِ ٱرۡتَبۡتُمۡ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلَٰثَةُ أَشۡهُرٖ وَ ٱلَّٰٓـِٔي لَمۡ يَحِضۡنَ وَ أُوْلَٰتُ ٱلۡأَحۡمَالِ أَجَلُهُنَّ أَن يَضَعۡنَ حَمۡلَهُنَّ وَ مَن يَتَّقِ ٱللَّهَ يَجۡعَل لَّهُۥ مِنۡ أَمۡرِهِۦ يُسۡرٗا

زنانى كه از حيض يائسه شده‌اند اگر درباره آنها شك كرديد، عده آنها سه ماه است و نيز عده آنهايى كه حيض نديده‌اند، و زنان حامله مدت عده‌شان آنست كه وضع حمل كنند، هر كس به خدا تقوى كند از كارش به او آسانى قرار مى‌دهد.

ذَٰلِكَ أَمۡرُ ٱللَّهِ أَنزَلَهُۥٓ إِلَيۡكُمۡ وَ مَن يَتَّقِ ٱللَّهَ يُكَفِّرۡ عَنۡهُ سَيِّ‍َٔاتِهِۦ وَ يُعۡظِمۡ لَهُۥٓ أَجۡرًا

اينها امر خداست كه به شما نازل كرده هر كس از خدا بترسد گناهانش را مى‌آمرزد و اجرش را بزرگ مى‌كند.

أَسۡكِنُوهُنَّ مِنۡ حَيۡثُ سَكَنتُم مِّن وُجۡدِكُمۡ وَ لَا تُضَآرُّوهُنَّ لِتُضَيِّقُواْ عَلَيۡهِنَّ وَ إِن كُنَّ أُوْلَٰتِ حَمۡلٖ فَأَنفِقُواْ عَلَيۡهِنَّ حَتَّىٰ يَضَعۡنَ حَمۡلَهُنَّ فَإِنۡ أَرۡضَعۡنَ لَكُمۡ فَ‍َٔاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَ أۡتَمِرُواْ بَيۡنَكُم بِمَعۡرُوفٖ وَ إِن تَعَاسَرۡتُمۡ فَسَتُرۡضِعُ لَهُۥٓ أُخۡرَىٰ

زنان را اسكان دهيد در بعضى از خانه‌هايى كه از توانايى خود ساكن شده‌ايد، به آنها ضرر نرسانيد تا بر آنها تنگ گيريد و اگر حامله بودند، بر آنها انفاق كنيد تا حملشان را وضع كنند، پس اگر براى شما (به فرزند شما) شير دادند اجرتشان‌ را بدهيد، در ميان خود به نيكى مشورت كنيد، اگر يكديگر را به حسرت وا داشتيد زن ديگرى به او شير مى‌دهد.

لِيُنفِقۡ ذُو سَعَةٖ مِّن سَعَتِهِۦ وَ مَن قُدِرَ عَلَيۡهِ رِزۡقُهُۥ فَلۡيُنفِقۡ مِمَّآ ءَاتَىٰهُ ٱللَّهُ لَا يُكَلِّفُ ٱللَّهُ نَفۡسًا إِلَّا مَآ ءَاتَىٰهَا سَيَجۡعَلُ ٱللَّهُ بَعۡدَ عُسۡرٖ يُسۡرٗا

تا انسان صاحب وسعت از وسعت خويش انفاق كند و هر كه رزقش بر او تنگ شده انفاق كند از آنچه خدا داده است، خدا هيچ كس را تكليف نمى‌كند مگر به قدر آنچه به او داده است خدا به زودى بعد از تنگى آسانى قرار مى‌دهد.

وَ كَأَيِّن مِّن قَرۡيَةٍ عَتَتۡ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهَا وَ رُسُلِهِۦ فَحَاسَبۡنَٰهَا حِسَابٗا شَدِيدٗا وَ عَذَّبۡنَٰهَا عَذَابٗا نُّكۡرٗا

اى بسا شهرى كه از فرمان خدا و پيامبرانش سرپيچى كرد حساب كشيديم، از آن حساب شديدى و عذابش نموديم عذابى بى‌مانند.

فَذَاقَتۡ وَبَالَ أَمۡرِهَا وَ كَانَ عَٰقِبَةُ أَمۡرِهَا خُسۡرًا

سزاى طغيانش را چشيد و عاقبت امرش خسران بود.

أَعَدَّ ٱللَّهُ لَهُمۡ عَذَابٗا شَدِيدٗا فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ يَٰٓأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ قَدۡ أَنزَلَ ٱللَّهُ إِلَيۡكُمۡ ذِكۡرٗا

خدا براى آنها عذاب سختى آماده كرده است اى خردمندان از خدا بترسيد كه ايمان آورده‌ايد خدا به شما ذكر نازل كرده است.

رَّسُولٗا يَتۡلُواْ عَلَيۡكُمۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ مُبَيِّنَٰتٖ لِّيُخۡرِجَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ مِنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِ وَ مَن يُؤۡمِنۢ بِٱللَّهِ وَ يَعۡمَلۡ صَٰلِحٗا يُدۡخِلۡهُ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗا قَدۡ أَحۡسَنَ ٱللَّهُ لَهُۥ رِزۡقًا

رسولى كه بر شما آيات روشن خدا را مى‌خواند تا اهل ايمان و عمل صالح را از تاريكيها به طرف نور خارج كند هر كس به خدا ايمان آورد و عمل صالح انجام دهد، خدا او را به بهشتهايى كه از زير آنها نهرها جارى است داخل مى‌كند كه‌ در آن ابدى هستند خدا روزيش را بهتر كرده است.

ٱللَّهُ ٱلَّذِي خَلَقَ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖ وَ مِنَ ٱلۡأَرۡضِ مِثۡلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ ٱلۡأَمۡرُ بَيۡنَهُنَّ لِتَعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ وَ أَنَّ ٱللَّهَ قَدۡ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عِلۡمَۢا

خدا همانست كه هفت آسمان را آفريده و از زمين مثل آنها را، امر خدا ميان آنها به تدريج نازل مى‌شود، تا بدانيد كه خدا بر هر چيز تواناست و علم خدا به هر چيز احاطه دارد.