بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الطُّورِ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ سوگند به [كوه‌] طور،

وَ كِتابٍ مَسْطُورٍ

و به كتابى كه نوشته شده،

فِي رَقٍّ مَنْشُورٍ

در صفحه‌اى باز و گسترده،

وَ الْبَيْتِ الْمَعْمُورِ

و به آن خانه آباد،

وَ السَّقْفِ الْمَرْفُوعِ

و به آن سقف برافراشته،

وَ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ

و به آن درياى مملو و برافروخته،

إِنَّ عَذابَ رَبِّكَ لَواقِعٌ

كه بى‌ترديد عذاب پروردگارت واقع شدنى است؛

ما لَهُ مِنْ دافِعٍ

و آن را هيچ مانع و بازدارنده‌اى نيست.

يَوْمَ تَمُورُ السَّماءُ مَوْراً

[و آن در] روزى [است‌] كه آسمان به حركت و لرزه‌اى سخت در آيد؛

وَ تَسِيرُ الْجِبالُ سَيْراً

و كوه ها [چون گرد و غبار] سريع و تند روان شوند.

فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ

پس در آن روز واى بر تكذيب كنندگان!

الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ

همانان كه با فرو رفتن [در گفتار و كردار باطل با حقايق‌] بازى مى‌كنند.

يَوْمَ يُدَعُّونَ إِليٰ نارِ جَهَنَّمَ دَعًّا

روزى كه آنان را با خشونت و زور به سوى آتش مى‌رانند.

هذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنْتُمْ بِها تُكَذِّبُونَ

[و به آنان مى‌گويند:] اين همان آتشى است كه همواره آن را تكذيب مى‌كرديد.

أَ فَسِحْرٌ هٰذا أَمْ أَنْتُمْ لا تُبْصِرُونَ

آيا اين آتش هم جادوست [چنانكه در دنيا وحى را جادو مى‌پنداشتيد] يا شما [اين واقعيت آشكار را] نمى‌بينيد [چنانكه در دنيا حقايق را نمى‌ديديد؟]

اصْلَوْها فَاصْبِرُوا أَوْ لا تَصْبِرُوا سَواءٌ عَلَيْكُمْ إِنَّما تُجْزَوْنَ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

در آن در آييد [و بسوزيد]؛ پس صبر كنيد يا نكنيد براى شما يكسان است. فقط اعمالى را كه همواره انجام مى‌داديد، جزا داده مى‌شويد.

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَعِيمٍ

بى‌ترديد پرهيزكاران در بهشت‌ها و نعمتى فراوان‌اند.

فاكِهِينَ بِما آتاهُمْ رَبُّهُمْ وَ وَقاهُمْ رَبُّهُمْ عَذابَ الْجَحِيمِ

به آنچه پروردگارشان به آنان عطا كرده و [براى آنكه‌] پروردگارشان آنان را از عذاب دوزخ مصون داشته شادمان و مسرورند.

كُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِيئاً بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

[به آنان گويند:] به پاداش اعمالى كه همواره انجام مى‌داديد [از اين نعمت ها] بخوريد و بياشاميد، گوارايتان باد.

مُتَّكِئِينَ عَليٰ سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ وَ زَوَّجْناهُمْ بِحُورٍ عِينٍ

[اين‌] در حالى [است‌] كه بر تخت هايى رديف و به هم پيوسته تكيه مى‌زنند و حورالعين را به همسرى آنان در مى‌آوريم.

وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِما كَسَبَ رَهِينٌ

و كسانى كه ايمان آوردند و فرزندانشان [به نوعى‌] در ايمان از آنان پيروى كردند، فرزندانشان را [در بهشت‌] به آنان ملحق مى‌كنيم و هيچ چيز از اعمالشان را نمى‌كاهيم؛ هر انسانى در گرو اعمال خويش است.

وَ أَمْدَدْناهُمْ بِفاكِهَةٍ وَ لَحْمٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ

و [همواره‌] به آنان انواع ميوه‌ها و گوشتهايى كه دلخواه آنان است، مى‌رسانيم.

يَتَنازَعُونَ فِيها كَأْساً لا لَغْوٌ فِيها وَ لا تَأْثِيمٌ

آنان در بهشت جام هاى [پر از شراب طهور را] كه نه در آن [پس از نوشيدنش، زمينه‌] بيهوده‌گويى و نه [خوردنش‌] گناه است، از دست يكديگر مى‌گيرند.

وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمانٌ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَكْنُونٌ

و [همواره براى پذيرايى از آنان‌] نوجوانانى پيرامونشان مى‌گردند كه گويا مرواريدى نهفته در صدف هستند.

وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ

و به يكديگر روى مى‌كنند [و از احوالات گذشته‌] از هم مى‌پرسند.

قالُوا إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنا مُشْفِقِينَ

مى‌گويند: ما پيش تر [در دنيا] در ميان كسان خود [از عذاب امروز] ترسان بوديم؛

فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْنا وَ وَقانا عَذابَ السَّمُومِ

ولى خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب مرگبار حفظ كرد.

إِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ

از پيش او را [براى نجات از عذاب‌] مى‌خوانديم؛ زيرا كه او نيكوكار و مهربان است.

فَذَكِّرْ فَما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِكاهِنٍ وَ لا مَجْنُونٍ

پس [مشركان را] هشدار ده كه تو به لطف و رحمت پروردگارت نه كاهنى نه ديوانه؛

أَمْ يَقُولُونَ شاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ

بلكه اين سبك‌مغزان‌اند كه مى‌گويند: او شاعرى است كه براى او حوادث تلخ روزگار و آمدن مرگش را انتظار مى‌برديم!

قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِينَ

بگو: [هلاكت خود را] انتظار بريد كه من هم با شما از منتظرانم.

أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلامُهُمْ بِهٰذا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طاغُونَ

آيا عقل هايشان آنان را به اين گفتارهاى باطل و ياوه [بر ضد تو و قرآن‌] وا مى‌دارد، يا [نه‌] آنان مردمى طغيان گر و سركش‌اند؟

أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لا يُؤْمِنُونَ

يا مى‌گويند: قرآن را از پيش خود ساخته [و به خدا نسبت داده است؟ چنين نيست كه مى‌پندارند]، بلكه [قرآن وحى الهى است، ولى اينان‌] ايمان نمى‌آورند.

فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِثْلِهِ إِنْ كانُوا صادِقِينَ

پس اگر [در ادعاى خود] راستگوييد، سخنى مانند آن بياوريد.

أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخالِقُونَ

آيا آنان از غير [آن‌] چيزى [كه ديگران را از آن آفريده‌اند،] آفريده شده‌اند.

أَمْ خَلَقُوا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بَلْ لا يُوقِنُونَ

ياآنان آسمان‌ها و زمين را آفريده‌اند؟ نه بلكه يقين ندارند.

أَمْ عِنْدَهُمْ خَزائِنُ رَبِّكَ أَمْ هُمُ الْمُصَيْطِرُونَ

آيا خزانه‌هاى [علم و قدرت‌] پروردگارت نزد آنان است [كه هر كس را اينان به پيامبرى برگزينند، پيامبر است و چون تو را پيامبر نمى‌دانند، پس پيامبر نيستى؟] يا بر تدبير امور هستى و بر خدا مسلطاند [كه اگر بخواهند اين مقام را از تو سلب كنند بتوانند؟]

أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ يَسْتَمِعُونَ فِيهِ فَلْيَأْتِ مُسْتَمِعُهُمْ بِسُلْطانٍ مُبِينٍ

يا براى آنان نردبانى است كه [بر آن برشوند و] در آن خبرهاى غيبى را بشنوند؟ پس بايد شنونده‌اش دليلى آشكار [بر ادعايش‌] بياورد؟

أَمْ لَهُ الْبَناتُ وَ لَكُمُ الْبَنُونَ

يا سهم خدا دختران است و سهم شما پسران؟

أَمْ تَسْئَلُهُمْ أَجْراً فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ

يا از آنان [در برابرابلاغ رسالت‌] پاداشى مى‌خواهى كه از خسارت آن سنگين بارند؟

أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ

يا علم غيب نزد آنان است كه آنان [ادعاى خود را از روى آن‌] مى‌نويسند؟

أَمْ يُرِيدُونَ كَيْداً فَالَّذِينَ كَفَرُوا هُمُ الْمَكِيدُونَ

يا مى‌خواهند [بر ضد تو] نيرنگ و فريبى به كار گيرند؟ ولى كافران [بدانند كه‌] خود اسير و محكوم نيرنگ شده‌اند.

أَمْ لَهُمْ إِلهٌ غَيْرُ اللَّهِ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ

آيا آنان را معبودى جز خدا است؟ خدا از آنچه شريك او قرار مى‌دهند، منزه است.

وَ إِنْ يَرَوْا كِسْفاً مِنَ السَّماءِ ساقِطاً يَقُولُوا سَحابٌ مَرْكُومٌ

و اگر پاره سنگى در حال سقوط از آسمان ببينند [فكر نمى‌كنند عذاب است، بلكه چنان بر انكار حق اصرار دارند كه‌] مى‌گويند: ابرى متراكم است!

فَذَرْهُمْ حَتَّي يُلاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ

[اكنون كه با هيچ دليلى هدايت نمى‌شوند] پس آنان را واگذار تا آن روزشان را كه در آن هلاك مى‌شوند، ببينند.

يَوْمَ لا يُغْنِي عَنْهُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئاً وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ

روزى كه نيرنگشان چيزى از عذاب را از آنان دفع نمى‌كند و يارى هم نخواهند شد.

وَ إِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذاباً دُونَ ذٰلِكَ وَ لٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ

براى ستمكاران جز اين عذاب آخرتى عذابى ديگر [در دنيا] خواهد بود [و آن درهم كوبيده شدنشان در جنگ بدر است‌]، ولى بيشترشان معرفت و آگاهى [به وضع خود در آينده‌] ندارند.

وَ اصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنا وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ

و در برابر حكم پروردگارت شكيبايى كن كه تو زير نظر و مراقبت ما هستى، و هنگامى كه [از خواب‌] برمى‌خيزى پروردگارت را همراه با سپاس و ستايش تسبيح گوى.

وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ إِدْبارَ النُّجُومِ

و [نيز] پاره‌اى از شب و هنگام ناپديد شدن ستارگان [به سبب روشنايى صبح‌] خدا را تسبيح گوى.