سوره الطور
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلطُّورِ
1به نام خداوند رحمتگر مهربان؛ سوگند به طور،
وَ كِتَٰبٖ مَّسۡطُورٖ
2و كتابى نگاشته شده،
فِي رَقّٖ مَّنشُورٖ
3در طومارى گسترده
وَ ٱلۡبَيۡتِ ٱلۡمَعۡمُورِ
4سوگند به آن خانه آباد [خدا]
وَ ٱلسَّقۡفِ ٱلۡمَرۡفُوعِ
5سوگند به بام بلند [آسمان]،
وَ ٱلۡبَحۡرِ ٱلۡمَسۡجُورِ
6و آن درياى سرشار [و افروخته]،
إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَٰقِعٞ
7كه عذاب پروردگارت واقع‌شدنى است
مَّا لَهُۥ مِن دَافِعٖ
8آن را هيچ بازدارنده‌اى نيست.
يَوۡمَ تَمُورُ ٱلسَّمَآءُ مَوۡرٗا
9روزى كه آسمان سخت در تب و تاب افتد،
وَ تَسِيرُ ٱلۡجِبَالُ سَيۡرٗا
10و كوه‌ها [جمله] به حركت درآيند.
فَوَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
11پس واى بر تكذيب‌كنندگان در آن روز.
ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي خَوۡضٖ يَلۡعَبُونَ
12آنان كه به ياوه سرگرمند.
يَوۡمَ يُدَعُّونَ إِلَىٰ نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا
13روزى كه به سوى آتش جهنّم كشيده مى‌شوند [چه] كشيدنى.
هَٰذِهِ ٱلنَّارُ ٱلَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ
14[و به آنان گويند:] «اين همان آتشى است كه دروغش مى‌پنداشتيد.
أَفَسِحۡرٌ هَٰذَآ أَمۡ أَنتُمۡ لَا تُبۡصِرُونَ
15آيا اين افسون است؟ يا شما [درست] نمى‌بينيد؟
ٱصۡلَوۡهَا فَٱصۡبِرُوٓاْ أَوۡ لَا تَصۡبِرُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡكُمۡ إِنَّمَا تُجۡزَوۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
16به آن درآييد خواه بشكيبيد يا نشكيبيد، به حال شما يكسان است. تنها به آنچه مى‌كرديد مجازات مى‌يابيد.»
إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ نَعِيمٖ
17پرهيزگاران در باغهايى و [در] ناز و نعمتند.
فَٰكِهِينَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ وَ وَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ
18به آنچه پروردگارشان به آنان داده دلشادند، و پروردگارشان آنها را از عذاب دوزخ مصون داشته است.
كُلُواْ وَ ٱشۡرَبُواْ هَنِيَٓٔۢا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
19[به آنان گويند:] «به [پاداشِ] آنچه به جاى مى‌آورديد بخوريد و بنوشيد گواراتان باد!»
مُتَّكِ‍ِٔينَ عَلَىٰ سُرُرٖ مَّصۡفُوفَةٖ وَ زَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ
20بر تختهايى رديف هم تكيه زده‌اند و حوران درشت‌چشم را همسر آنان گردانده‌ايم.
وَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ ٱتَّبَعَتۡهُمۡ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَٰنٍ أَلۡحَقۡنَا بِهِمۡ ذُرِّيَّتَهُمۡ وَ مَآ أَلَتۡنَٰهُم مِّنۡ عَمَلِهِم مِّن شَيۡءٖ كُلُّ ٱمۡرِيِٕۢ بِمَا كَسَبَ رَهِينٞ
21و كسانى كه گرويده و فرزندانشان آنها را در ايمان پيروى كرده‌اند، فرزندانشان را به آنان ملحق خواهيم كرد و چيزى از كار [ها] شان را نمى‌كاهيم. هر كسى در گرو دستاورد خويش است.
وَ أَمۡدَدۡنَٰهُم بِفَٰكِهَةٖ وَ لَحۡمٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ
22با [هر نوع] ميوه و گوشتى كه دلخواه آنهاست آنان را مدد [و تقويت] مى‌كنيم.
يَتَنَٰزَعُونَ فِيهَا كَأۡسٗا لَّا لَغۡوٞ فِيهَا وَ لَا تَأۡثِيمٞ
23در آنجا جامى از دست هم مى‌رُبايند [و بر سرش همچشمى مى‌كنند] كه در آن نه ياوه‌گويى است و نه گناه.
وَ يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ غِلۡمَانٞ لَّهُمۡ كَأَنَّهُمۡ لُؤۡلُؤٞ مَّكۡنُونٞ
24و براى [خدمت] آنان پسرانى است كه بر گردشان همى‌گردند انگارى آنها مرواريدى‌اند كه [در صدف] نهفته است.
وَ أَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ
25و برخى‌شان رو به برخى كنند [و] از هم پرسند،
قَالُوٓاْ إِنَّا كُنَّا قَبۡلُ فِيٓ أَهۡلِنَا مُشۡفِقِينَ
26گويند: «ما پيشتر در ميان خانواده خود بيمناك بوديم.
فَمَنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡنَا وَ وَقَىٰنَا عَذَابَ ٱلسَّمُومِ
27پس خدا بر ما منّت نهاد و ما را از عذاب گرم [مرگبار] حفظ كرد.
إِنَّا كُنَّا مِن قَبۡلُ نَدۡعُوهُ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡبَرُّ ٱلرَّحِيمُ
28ما از ديرباز او را مى‌خوانديم، كه او همان نيكوكار مهربان است.»
فَذَكِّرۡ فَمَآ أَنتَ بِنِعۡمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٖ وَ لَا مَجۡنُونٍ
29پس اندرز ده كه تو به لطف پروردگارت نه كاهنى و نه ديوانه.
أَمۡ يَقُولُونَ شَاعِرٞ نَّتَرَبَّصُ بِهِۦ رَيۡبَ ٱلۡمَنُونِ
30يا مى‌گويند: «شاعرى است كه انتظار مرگش را مى‌بريم [و چشم به راهِ بَدِ زمانه بر اوييم].»
قُلۡ تَرَبَّصُواْ فَإِنِّي مَعَكُم مِّنَ ٱلۡمُتَرَبِّصِينَ
31بگو: «منتظر باشيد كه من [نيز] با شما از منتظرانم.»
أَمۡ تَأۡمُرُهُمۡ أَحۡلَٰمُهُم بِهَٰذَآ أَمۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ
32آيا پندارهايشان آنان را به اين [موضعگيرى] وا مى‌دارد يا [نه،] آنها مردمى سركشند؟
أَمۡ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُۥ بَل لَّا يُؤۡمِنُونَ
33يا مى‌گويند: «آن را بربافته.» [نه،] بلكه باور ندارند.
فَلۡيَأۡتُواْ بِحَدِيثٖ مِّثۡلِهِۦٓ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ
34پس اگر راست مى‌گويند، سخنى مثل آن بياورند.
أَمۡ خُلِقُواْ مِنۡ غَيۡرِ شَيۡءٍ أَمۡ هُمُ ٱلۡخَٰلِقُونَ
35آيا از هيچ خلق شده‌اند؟ يا آنكه خودشان خالق [خود] هستند؟
أَمۡ خَلَقُواْ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ بَل لَّا يُوقِنُونَ
36آيا آسمانها و زمين را [آنان] خلق كرده‌اند؟ [نه،] بلكه يقين ندارند.
أَمۡ عِندَهُمۡ خَزَآئِنُ رَبِّكَ أَمۡ هُمُ ٱلۡمُصَۜيۡطِرُونَ
37آيا ذخاير پروردگار تو پيش آنهاست؟ يا ايشان تسلّط [تامّ] دارند؟
أَمۡ لَهُمۡ سُلَّمٞ يَسۡتَمِعُونَ فِيهِ فَلۡيَأۡتِ مُسۡتَمِعُهُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٍ
38آيا نردبانى دارند كه بر آن [بر شوند و] بشنوند؟ پس بايد شنونده آنان برهانى آشكار بياورد.
أَمۡ لَهُ ٱلۡبَنَٰتُ وَ لَكُمُ ٱلۡبَنُونَ
39آيا خدا را دختران است و شما را پسران؟
أَمۡ تَسَۡٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ
40آيا از آنها مزدى مطالبه مى‌كنى و آنان از [تعهّد اداى] تاوان گرانبارند؟
أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ
41آيا [علمِ] غيب پيش آنهاست و آنها مى‌نويسند؟
أَمۡ يُرِيدُونَ كَيۡدٗا فَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ هُمُ ٱلۡمَكِيدُونَ
42يا مى‌خواهند نيرنگى بزنند؟ و [لى] آنان كه كافر شده‌اند، خود دچار نيرنگ شده‌اند.
أَمۡ لَهُمۡ إِلَٰهٌ غَيۡرُ ٱللَّهِ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يُشۡرِكُونَ
43آيا ايشان را جز خدا معبودى است؟ منزّه است خدا از آنچه [با او] شريك مى‌گردانند.
وَ إِن يَرَوۡاْ كِسۡفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ سَاقِطٗا يَقُولُواْ سَحَابٞ مَّرۡكُومٞ
44و اگر پاره سنگى را در حال سقوط از آسمان ببينند مى‌گويند: «ابرى متراكم است.»
فَذَرۡهُمۡ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي فِيهِ يُصۡعَقُونَ
45پس بگذارشان تا به آن روزى كه در آن بيهوش مى‌افتند برسند.
يَوۡمَ لَا يُغۡنِي عَنۡهُمۡ كَيۡدُهُمۡ شَيۡٔٗا وَ لَا هُمۡ يُنصَرُونَ
46روزى كه نيرنگشان به هيچ وجه به كارشان نيايد و حمايت نيابند.
وَ إِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ عَذَابٗا دُونَ ذَٰلِكَ وَ لَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
47و در حقيقت، غير از اين [مجازات]، عذابى [ديگر] براى كسانى كه ظلم كرده‌اند خواهد بود، ولى بيشترشان نمى‌دانند [كه آن عذاب چيست].
وَ ٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعۡيُنِنَا وَ سَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ
48و در برابر دستور پروردگارت شكيبايى پيشه كن كه تو خود در حمايت مايى و هنگامى كه [از خواب] بر مى‌خيزى به نيايش پروردگارت تسبيح گوى.
وَ مِنَ ٱلَّيۡلِ فَسَبِّحۡهُ وَ إِدۡبَٰرَ ٱلنُّجُومِ
49و [نيز] پاره‌اى از شب، و در فروشدن ستارگان تسبيح‌گوىِ او باش.
