بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلطُّورِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به طور

وَ كِتَٰبٖ مَّسۡطُورٖ

و نامه نوشته

فِي رَقّٖ مَّنشُورٖ

در پوستى گسترده

وَ ٱلۡبَيۡتِ ٱلۡمَعۡمُورِ

و خانه آبادان

وَ ٱلسَّقۡفِ ٱلۡمَرۡفُوعِ

و پوش افراشته

وَ ٱلۡبَحۡرِ ٱلۡمَسۡجُورِ

و درياى آكنده

إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَٰقِعٞ

همانا عذاب پروردگار تو است فرودآينده

مَّا لَهُۥ مِن دَافِعٖ

نيستش دوركننده

يَوۡمَ تَمُورُ ٱلسَّمَآءُ مَوۡرٗا

روزى كه خزد آسمان خزيدنى

وَ تَسِيرُ ٱلۡجِبَالُ سَيۡرٗا

و روان شوند كوه‌ها روان شدنى

فَوَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ

پس واى در آن روز بر تكذيب‌كنندگان

ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي خَوۡضٖ يَلۡعَبُونَ

آنان كه در سرگرميى بازى كنند

يَوۡمَ يُدَعُّونَ إِلَىٰ نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا

روزى كه رانده شوند بسوى آتش دوزخ راندنى

هَٰذِهِ ٱلنَّارُ ٱلَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ

اين است آن آتش كه بوديد بدان تكذيب مى‌كرديد

أَفَسِحۡرٌ هَٰذَآ أَمۡ أَنتُمۡ لَا تُبۡصِرُونَ

پس آيا جادويى است اين يا شما نمى‌بينيد

ٱصۡلَوۡهَا فَٱصۡبِرُوٓاْ أَوۡ لَا تَصۡبِرُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡكُمۡ إِنَّمَا تُجۡزَوۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

بچشيدش كه شكيبا شويد يا ناشكيبا يكسان است بر شما جز اين نيست كه پاداش داده مى‌شويد آنچه را بوديد مى‌كرديد

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ نَعِيمٖ

همانا پرهيزكارانند در باغها و نعمتها

فَٰكِهِينَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ وَ وَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ

برخوردارند از آنچه دادشان پروردگارشان و بازداشت ايشان را پروردگارشان از عذاب دوزخ

كُلُواْ وَ ٱشۡرَبُواْ هَنِيٓ‍َٔۢا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

بخوريد و بياشاميد گوارا بدانچه بوديد مى‌كرديد

مُتَّكِ‍ِٔينَ عَلَىٰ سُرُرٖ مَّصۡفُوفَةٖ وَ زَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ

تكيه كنند بر تختهايى به صف‌آورده و همسر گردانيديمشان با حور عين (سفيد پوستان چشم درشت)

وَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ ٱتَّبَعَتۡهُمۡ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَٰنٍ أَلۡحَقۡنَا بِهِمۡ ذُرِّيَّتَهُمۡ وَ مَآ أَلَتۡنَٰهُم مِّنۡ عَمَلِهِم مِّن شَيۡءٖ كُلُّ ٱمۡرِيِٕۢ بِمَا كَسَبَ رَهِينٞ

و آنان كه ايمان آوردند و پيروى كردند ايشان را فرزندانشان به ايمان پيوستيم بديشان فرزندانشان را و نكاستيمشان از كردارشان چيزى هر مردى است بدانچه فراهم آورده است گروگان

وَ أَمۡدَدۡنَٰهُم بِفَٰكِهَةٖ وَ لَحۡمٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ

و كمك كرديمشان به ميوه و گوشتى از آنچه هوس كنند

يَتَنَٰزَعُونَ فِيهَا كَأۡسٗا لَّا لَغۡوٞ فِيهَا وَ لَا تَأۡثِيمٞ

بربايند از همديگر جامى را (يا بستيزند با هم در جامى) كه نه هرزه است در آن و نه گناه‌آورى

وَ يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ غِلۡمَانٞ لَّهُمۡ كَأَنَّهُمۡ لُؤۡلُؤٞ مَّكۡنُونٞ

و گردش كنند بر ايشان پسرانى گوئيا آنانند مرواريدى پوشيده

وَ أَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

و روى آورد برخى از ايشان به برخى پرسش‌كنان

قَالُوٓاْ إِنَّا كُنَّا قَبۡلُ فِيٓ أَهۡلِنَا مُشۡفِقِينَ

گفتند همانا ما بوديم پيش از اين در خاندان خويش هراسان

فَمَنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡنَا وَ وَقَىٰنَا عَذَابَ ٱلسَّمُومِ

پس منت نهاد خدا بر ما و نگهداشت ما را از عذاب نفوذكننده

إِنَّا كُنَّا مِن قَبۡلُ نَدۡعُوهُ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡبَرُّ ٱلرَّحِيمُ

كه ما بوديم از پيش مى‌خوانديمش همانا او است نكوكار مهربان

فَذَكِّرۡ فَمَآ أَنتَ بِنِعۡمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٖ وَ لَا مَجۡنُونٍ

پس يادآورى كن كه نيستى تو قسم به نعمت پروردگارت پيش‌گويى و نه ديوانه

أَمۡ يَقُولُونَ شَاعِرٞ نَّتَرَبَّصُ بِهِۦ رَيۡبَ ٱلۡمَنُونِ

يا گويند شاعرى است كه چشم به راهيم بدو گردش روزگار را (يا پيش‌آمدهاى مرگ)

قُلۡ تَرَبَّصُواْ فَإِنِّي مَعَكُم مِّنَ ٱلۡمُتَرَبِّصِينَ

بگو چشم به راه باشيد كه منم با شما از چشم به راهان

أَمۡ تَأۡمُرُهُمۡ أَحۡلَٰمُهُم بِهَٰذَآ أَمۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ

يا دستورشان دهد خردهاشان بدين بلكه ايشانند گروهى گردنكش

أَمۡ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُۥ بَل لَّا يُؤۡمِنُونَ

يا گويند پرداختش (پرداخت اين سخن را) بلكه ايمان نيارند

فَلۡيَأۡتُواْ بِحَدِيثٖ مِّثۡلِهِۦٓ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ

پس بيارند داستانى همانندش اگر هستند راستگويان

أَمۡ خُلِقُواْ مِنۡ غَيۡرِ شَيۡءٍ أَمۡ هُمُ ٱلۡخَٰلِقُونَ

يا آفريده شدند بى چيزى يا ايشانند آفرينندگان

أَمۡ خَلَقُواْ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ بَل لَّا يُوقِنُونَ

يا آفريدند آسمانها و زمين را بلكه ايشان يقين ندارند

أَمۡ عِندَهُمۡ خَزَآئِنُ رَبِّكَ أَمۡ هُمُ ٱلۡمُصَۜيۡطِرُونَ

يا نزد ايشان است گنجهاى پروردگار تو يا ايشانند فرمانفرمايان (فرمانروايان)

أَمۡ لَهُمۡ سُلَّمٞ يَسۡتَمِعُونَ فِيهِ فَلۡيَأۡتِ مُسۡتَمِعُهُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٍ

يا آنان را است نردبانى كه بشنوند بر آن پس بيارد شنونده ايشان به فرمانروايى آشكار

أَمۡ لَهُ ٱلۡبَنَٰتُ وَ لَكُمُ ٱلۡبَنُونَ

يا او را است دختران و شما را است پسران

أَمۡ تَسۡ‍َٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ

يا پرسيشان پاداشى پس ايشانند از هزينه سنگين‌باران

أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ

يا نزد ايشان است ناپيدا پس ايشان مى‌نويسند

أَمۡ يُرِيدُونَ كَيۡدٗا فَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ هُمُ ٱلۡمَكِيدُونَ

يا خواهند نيرنگى را پس آنان كه كفر ورزيدند ايشانند فريب‌دادگان

أَمۡ لَهُمۡ إِلَٰهٌ غَيۡرُ ٱللَّهِ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يُشۡرِكُونَ

يا ايشان را است خدايى بجز خدا منزه است خدا از آنچه شرك مى‌ورزند

وَ إِن يَرَوۡاْ كِسۡفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ سَاقِطٗا يَقُولُواْ سَحَابٞ مَّرۡكُومٞ

و اگر بينند پاره‌اى را از آسمان فرودآينده گويند ابرى است انبوه

فَذَرۡهُمۡ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي فِيهِ يُصۡعَقُونَ

پس بگذارشان تا برسند به روزشان كه در آن به صاعقه سوزند

يَوۡمَ لَا يُغۡنِي عَنۡهُمۡ كَيۡدُهُمۡ شَيۡ‍ٔٗا وَ لَا هُمۡ يُنصَرُونَ

روزى كه بى‌نياز نگرداند از ايشان نيرنگشان چيزى را و نه يارى شوند

وَ إِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ عَذَابٗا دُونَ ذَٰلِكَ وَ لَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ

و همانا آنان را كه ستم كردند عذابى است نارسيده بدان (نزديك بدان) و ليكن بيشترشان نمى‌دانند

وَ ٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعۡيُنِنَا وَ سَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ

و شكيبا شو براى فرمان پروردگار خويش كه تويى پيش چشم ما و تسبيح گوى به سپاس پروردگارت گاهى كه برخيزى

وَ مِنَ ٱلَّيۡلِ فَسَبِّحۡهُ وَ إِدۡبَٰرَ ٱلنُّجُومِ

و از شب پس تسبيح گويش و پشت سر ستارگان