بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الْعادِياتِ ضَبْحاً

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به اسبان دونده نفس نفس زنان‌

فَالْمُورِياتِ قَدْحاً

پس قسم به آتش افروزان با زدن سم‌ها

فَالْمُغِيراتِ صُبْحاً

پس قسم به اسبان حمله كننده در وقت صبح.

فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً

كه با آن دويدن غبار بزرگى بلند كردند.

فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً

و با آن دويدن وسط قومى داخل شدند

إِنَّ الْإِنْسانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ

كه انسان به پروردگارش سخت ناسپاس است‌

وَ إِنَّهُ عَليٰ ذٰلِكَ لَشَهِيدٌ

و انسان بر آن ناسپاسى گواه است‌

وَ إِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ

و انسان به جهت مال دوستى بخيل است‌

أَ فَلا يَعْلَمُ إِذا بُعْثِرَ ما فِي الْقُبُورِ

آيا نمى‌داند كه مسئول است وقتى كه انسانها برانگيخته شوند.

وَ حُصِّلَ ما فِي الصُّدُورِ

و به دست آيد آنچه در سينه‌هاست.

إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ

حقا كه پروردگارشان در آن روز به حال آنها آگاه است‌