بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الْعادِياتِ ضَبْحاً

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ سوگند به اسبان دونده‌اى كه همهمه كنان [به سوى جنگ‌] مى‌تازند

فَالْمُورِياتِ قَدْحاً

و سوگند به اسبانى كه با كوبيدن سمشان از سنگ‌ها جرقه مى‌جهانند

فَالْمُغِيراتِ صُبْحاً

و سوگند به سوارانى كه هنگام صبح غافل‌گيرانه به دشمن هجوم مى‌برند

فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً

و به وسيله آن هجوم، گرد و غبار فراوانى بر انگيزند

فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً

و ناگاه در آن وقت در ميان گروهى دشمن در آيند؛

إِنَّ الْإِنْسانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ

[كه‌] قطعا انسان نسبت به پروردگارش بسيار ناسپاس است،

وَ إِنَّهُ عَليٰ ذٰلِكَ لَشَهِيدٌ

و بى‌ترديد خود او بر اين ناسپاسى گواه است،

وَ إِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ

و همانا او نسبت به ثروت و مال سخت علاقه‌مند است [و به اين سبب بخل مى‌ورزد.]

أَ فَلا يَعْلَمُ إِذا بُعْثِرَ ما فِي الْقُبُورِ

آيا نمى‌داند هنگامى كه آنچه در گورهاست برانگيخته شود.

وَ حُصِّلَ ما فِي الصُّدُورِ

و آنچه در سينه‌هاست پديدار گردد،

إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ

بى‌ترديد در آن روز پروردگارشان نسبت به آنان آگاه است [و بر پايه اعمال نيك و بدشان به آنان پاداش و كيفر دهد.]