بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الْعادِياتِ ضَبْحاً

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ سوگند به [اسبان‌] دونده نفس زن!

فَالْمُورِياتِ قَدْحاً

و افروزندگان جرقه آتش،

فَالْمُغِيراتِ صُبْحاً

و شبيخون زنندگان در صبح،

فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً

و (اسبانى كه) بوسيله آن (دويدن) غبار را برانگيزند،

فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً

و بوسيله آن (دويدن) در ميان جمع (دشمن، ظاهر) شوند،

إِنَّ الْإِنْسانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ

قطعا انسان نسبت به پروردگارش بسيار ناسپاس است؛

وَ إِنَّهُ عَليٰ ذٰلِكَ لَشَهِيدٌ

و مسلما او بر آن (مطلب) گواه است؛

وَ إِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ

و قطعا او سخت، دوستدار (مال) خوب است.

أَ فَلا يَعْلَمُ إِذا بُعْثِرَ ما فِي الْقُبُورِ

و آيا نمى‌داند در زمان (رستاخيز) آنچه در قبرهاست برانگيخته مى‌شود،

وَ حُصِّلَ ما فِي الصُّدُورِ

و آنچه در سينه‌هاست بدست آورده (و آشكار) شود؟

إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ

قطعا در آن روز پروردگارشان به (حال) آنان آگاه است.