بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الْعادِياتِ ضَبْحاً

به نام خداوند بخشنده مهربان‌؛ سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالى كه نفس‌زنان به پيش مى‌رفتند،

فَالْمُورِياتِ قَدْحاً

و سوگند به افروزندگان جرقه آتش (در برخورد سمهايشان با سنگهاى بيابان)،

فَالْمُغِيراتِ صُبْحاً

و سوگند به هجوم آوران سپيده دم

فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً

كه گرد و غبار به هر سو پراكندند،

فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً

و (ناگهان) در ميان دشمن ظاهر شدند،

إِنَّ الْإِنْسانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ

كه انسان در برابر نعمتهاى پروردگارش بسيار ناسپاس و بخيل است؛

وَ إِنَّهُ عَليٰ ذٰلِكَ لَشَهِيدٌ

و او خود (نيز) بر اين معنى گواه است!

وَ إِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ

و او علاقه شديد به مال دارد!

أَ فَلا يَعْلَمُ إِذا بُعْثِرَ ما فِي الْقُبُورِ

آيا نمى‌داند در آن روز كه تمام كسانى كه در قبرها هستند برانگيخته مى‌شوند،

وَ حُصِّلَ ما فِي الصُّدُورِ

و آنچه در درون سينه‌هاست آشكار مى‌گردد،

إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ

در آن روز پروردگارشان از آنها كاملا با خبر است!