بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلۡعَٰدِيَٰتِ ضَبۡحٗا

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به اسبان دونده نفس نفس زنان‌

فَٱلۡمُورِيَٰتِ قَدۡحٗا

پس قسم به آتش افروزان با زدن سم‌ها

فَٱلۡمُغِيرَٰتِ صُبۡحٗا

پس قسم به اسبان حمله كننده در وقت صبح.

فَأَثَرۡنَ بِهِۦ نَقۡعٗا

كه با آن دويدن غبار بزرگى بلند كردند.

فَوَسَطۡنَ بِهِۦ جَمۡعًا

و با آن دويدن وسط قومى داخل شدند

إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لِرَبِّهِۦ لَكَنُودٞ

كه انسان به پروردگارش سخت ناسپاس است‌

وَ إِنَّهُۥ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٞ

و انسان بر آن ناسپاسى گواه است‌

وَ إِنَّهُۥ لِحُبِّ ٱلۡخَيۡرِ لَشَدِيدٌ

و انسان به جهت مال دوستى بخيل است‌

أَفَلَا يَعۡلَمُ إِذَا بُعۡثِرَ مَا فِي ٱلۡقُبُورِ

آيا نمى‌داند كه مسئول است وقتى كه انسانها برانگيخته شوند.

وَ حُصِّلَ مَا فِي ٱلصُّدُورِ

و به دست آيد آنچه در سينه‌هاست.

إِنَّ رَبَّهُم بِهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّخَبِيرُۢ

حقا كه پروردگارشان در آن روز به حال آنها آگاه است‌