بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلۡعَٰدِيَٰتِ ضَبۡحٗا

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به دوندگان به ستوه‌آمده

فَٱلۡمُورِيَٰتِ قَدۡحٗا

پس آتش افروزندگان به نواختن سمها بر زمين

فَٱلۡمُغِيرَٰتِ صُبۡحٗا

پس تاخت آرندگان به بامداد

فَأَثَرۡنَ بِهِۦ نَقۡعٗا

پس برانگيزند بدان گردى

فَوَسَطۡنَ بِهِۦ جَمۡعًا

پس درآيند بدان در ميان گروهى

إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لِرَبِّهِۦ لَكَنُودٞ

همانا انسان است به پروردگار خويش ناسپاس

وَ إِنَّهُۥ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٞ

و همانا او است بر اين گواه

وَ إِنَّهُۥ لِحُبِّ ٱلۡخَيۡرِ لَشَدِيدٌ

و همانا او است در دوستى خواسته (يا اسبان) سرسخت

أَفَلَا يَعۡلَمُ إِذَا بُعۡثِرَ مَا فِي ٱلۡقُبُورِ

پس آيا نداند گاهى كه انگيخته شود آنچه در گورها است

وَ حُصِّلَ مَا فِي ٱلصُّدُورِ

و فراهم شود آنچه در سينه‌ها است

إِنَّ رَبَّهُم بِهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّخَبِيرُۢ

كه پروردگار ايشان است بديشان آگاه