بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ بخوان به نام پروردگارت كه (همه چيز را) آفريد،

خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ

انسان را از (خون بسته) آويزان آفريد.

اقْرَأْ وَ رَبُّكَ الْأَكْرَمُ

بخوان در حالى كه پروردگارت ارجمندتر است؛

الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ

(همان) كسى كه با قلم بياموخت،

عَلَّمَ الْإِنْسانَ ما لَمْ يَعْلَمْ

به انسان آنچه را نمى‌دانست آموخت.

كَلاَّ إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغيٰ

هرگز چنين نيست، قطعا انسان طغيان مى‌كند،

أَنْ رَآهُ اسْتَغْنيٰ

بخاطر اينكه خود را توانگر بيند.

إِنَّ إِليٰ رَبِّكَ الرُّجْعيٰ

در واقع بازگشت (همگان) فقط به سوى پروردگار توست.

أَ رَأَيْتَ الَّذِي يَنْهيٰ

آيا ديدى كسى را كه منع مى‌كند،

عَبْداً إِذا صَلَّيٰ

بنده‌اى را هنگامى كه نماز مى‌گزارد؟!

أَ رَأَيْتَ إِنْ كانَ عَلَي الْهُديٰ

آيا ملاحظه كردى اگر (او) بر (راه) هدايت باشد،

أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْويٰ

يا به پارسايى (و خود نگهدارى) فرمان دهد؟! (منع كردن او سزاوار است؟)

أَ رَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَ تَوَلَّيٰ

آيا ملاحظه كردى اگر (او) تكذيب كند و روى برتابد، (مستحق مجازات الهى نيست؟)

أَ لَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَريٰ

آيا ندانسته كه خدا (او را) مى‌بيند؟

كَلاَّ لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعاً بِالنَّاصِيَةِ

هرگز چنين نيست، اگر پايان ندهد حتما زمام (او را) مى‌گيريم و مى‌كشيم،

ناصِيَةٍ كاذِبَةٍ خاطِئَةٍ

(همان) زمام (شخص) دروغگوى خطا كار را!

فَلْيَدْعُ نادِيَهُ

پس بايد محفلش را فراخواند (تا ياريش كنند)،

سَنَدْعُ الزَّبانِيَةَ

كه (ما هم) بزودى مأموران (دوزخ) را فرا مى‌خوانيم!

كَلاَّ لا تُطِعْهُ وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ

هرگز چنين نيست او را اطاعت مكن، و سجده نما و (به خدا) نزديك شو.