بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ بخوان به نام پروردگارت كه آفريد.

خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ

انسان را از عَلَق آفريد.

اقْرَأْ وَ رَبُّكَ الْأَكْرَمُ

بخوان، و پروردگار تو كريمترين [كريمان‌] است.

الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ

همان كس كه به وسيله قلم آموخت.

عَلَّمَ الْإِنْسانَ ما لَمْ يَعْلَمْ

آنچه را كه انسان نمى‌دانست [بتدريج به او] آموخت.

كَلاَّ إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغيٰ

حقّاً كه انسان سركشى مى‌كند،

أَنْ رَآهُ اسْتَغْنيٰ

همين كه خود را بى‌نياز پندارد.

إِنَّ إِليٰ رَبِّكَ الرُّجْعيٰ

در حقيقت، بازگشت به سوى پروردگار توست.

أَ رَأَيْتَ الَّذِي يَنْهيٰ

آيا ديدى آن كس را كه باز مى‌داشت،

عَبْداً إِذا صَلَّيٰ

بنده‌اى را آن گاه كه نماز مى‌گزارد؟

أَ رَأَيْتَ إِنْ كانَ عَلَي الْهُديٰ

چه پندارى اگر او بر هدايت باشد،

أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْويٰ

يا به پرهيزگارى وادارد [براى او بهتر نيست‌]؟

أَ رَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَ تَوَلَّيٰ

[و باز] آيا چه پندارى [كه‌] اگر او به تكذيب پردازد و روى برگردانَد [چه كيفرى در پيش دارد]؟

أَ لَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَريٰ

مگر ندانسته كه خدا مى‌بيند؟

كَلاَّ لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعاً بِالنَّاصِيَةِ

زنهار، اگر باز نايستد، موى پيشانى [او] را سخت بگيريم

ناصِيَةٍ كاذِبَةٍ خاطِئَةٍ

[همان‌] موىِ پيشانى دروغزن گناه‌پيشه را.

فَلْيَدْعُ نادِيَهُ

[بگو] تا گروه خود را بخواند.

سَنَدْعُ الزَّبانِيَةَ

بزودى آتشبانان را فرا خوانيم.

كَلاَّ لا تُطِعْهُ وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ

زنهار! فرمانش مَبَر، و سجده كن، و خود را [به خدا] نزديك گردان.