بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ الْغاشِيَةِ

بنام خداى رحمان رحيم؛ آيا حكايت روز فراگيرنده به تو رسيده است؟

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خاشِعَةٌ

چهره‌هايى در آن روز ذليل هستند.

عامِلَةٌ ناصِبَةٌ

كار كننده و زحمت بيننده مى‌باشند.

تَصْليٰ ناراً حامِيَةً

به آتش شديد داخل مى‌شوند.

تُسْقيٰ مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ

از چشمه جوشان آشاميده مى‌شوند.

لَيْسَ لَهُمْ طَعامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ

براى آنها طعامى نيست مگر از ضريعى‌

لا يُسْمِنُ وَ لا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ

كه فربه نمى‌كند و گرسنگى را فرو نمى‌نشاند.

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناعِمَةٌ

چهره‌هايى در آن روز در نعمت قرار مى‌گيرند.

لِسَعْيِها راضِيَةٌ

از تلاشى كه در دنيا كرده‌اند خوشنودند.

فِي جَنَّةٍ عالِيَةٍ

در بهشت والايى قرار دارند.

لا تَسْمَعُ فِيها لاغِيَةً

در آن بيهوده‌اى نمى‌شنوند.

فِيها عَيْنٌ جارِيَةٌ

در آن چشمه‌اى است روان.

فِيها سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ

در آن تختهايى است بلند شده.

وَ أَكْوابٌ مَوْضُوعَةٌ

جامهايى است در كنار هم.

وَ نَمارِقُ مَصْفُوفَةٌ

پشتى‌هايى است رديف هم.

وَ زَرابِيُّ مَبْثُوثَةٌ

فرشهايى است گسترده.

أَ فَلا يَنْظُرُونَ إِلَي الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ

آيا نمى‌نگرند به شتر چگونه آفريده شده است؟

وَ إِلَي السَّماءِ كَيْفَ رُفِعَتْ

آيا نمى‌نگرند به آسمان چگونه برافراشته شده است؟

وَ إِلَي الْجِبالِ كَيْفَ نُصِبَتْ

و به كوه‌ها كه چگونه ايستاده شده‌اند؟

وَ إِلَي الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ

و به زمين كه چگونه گسترده شده است؟

فَذَكِّرْ إِنَّما أَنْتَ مُذَكِّرٌ

يادآورى كن كه تو فقط يادآورى.

لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ

بر آنها مسلط و مراقب نيستى.

إِلَّا مَنْ تَوَلَّيٰ وَ كَفَرَ

مگر آنكه از حق اعراض كرده و كافر شده است.

فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذابَ الْأَكْبَرَ

كه خدا او را به عذاب بزرگتر عذاب خواهد كرد.

إِنَّ إِلَيْنا إِيابَهُمْ

حقا كه بازگشت آنها به سوى ماست.

ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنا حِسابَهُمْ

سپس حسابشان بر عهده ماست.