سوره الغاشیة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ الْغاشِيَةِ
1به نام خدا كه رحمتش بىاندازه است و مهربانىاش هميشگى؛ آيا خبر حادثه هولناكى كه [همه انسانها را از هر سو] فرا مىگيرد، به تو رسيده است؟
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خاشِعَةٌ
2در آن روز چهرههايى زبون و شرمسارند؛
عامِلَةٌ ناصِبَةٌ
3[آنان كه همواره در دنيا] كوشيدهاند و خسته شدهاند [و سرانجام سودى نيافتهاند]
تَصْليٰ ناراً حامِيَةً
4در آتشى سوزان درآيند.
تُسْقيٰ مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ
5آنان را از چشمهاى بسيار داغ مىنوشانند؛
لَيْسَ لَهُمْ طَعامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ
6براى آنان طعامى جز خار خشك و زهرآگين وجود ندارد
لا يُسْمِنُ وَ لا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ
7كه نه فربه مىكند و نه از گرسنگى بىنياز مىنمايد.
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناعِمَةٌ
8در آن روز چهرههايى شاداب و باطراوتاند
لِسَعْيِها راضِيَةٌ
9از تلاش و كوشش خود خشنودند
فِي جَنَّةٍ عالِيَةٍ
10در بهشتى بريناند
لا تَسْمَعُ فِيها لاغِيَةً
11در آنجا سخن لغو وبيهوده نشنوند
فِيها عَيْنٌ جارِيَةٌ
12در آن چشمهاى روان است
فِيها سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ
13[و] در آنجا تختهايى بلند و با ارزش قرار دارد
وَ أَكْوابٌ مَوْضُوعَةٌ
14و [در كنار چشمههايش] قدحها نهاده شده است
وَ نَمارِقُ مَصْفُوفَةٌ
15و [ديگر از نعمت هايش] بالشهايى پهلوى هم چيده [براى تكيه زدن بهشتىها] است
وَ زَرابِيُّ مَبْثُوثَةٌ
16و فرشهايى زربفت و گسترده [كه روى آن مىنشينند.]
أَ فَلا يَنْظُرُونَ إِلَي الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ
17آيا با تأمل به شتر نمىنگرند كه چگونه آفريده شده؟
وَ إِلَي السَّماءِ كَيْفَ رُفِعَتْ
18و به آسمان كه چگونه بر افراشته شده؟
وَ إِلَي الْجِبالِ كَيْفَ نُصِبَتْ
19و به كوهها كه چگونه در جاى خود نصب شده؟
وَ إِلَي الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ
20و به زمين كه چگونه گسترده شده؟
فَذَكِّرْ إِنَّما أَنْتَ مُذَكِّرٌ
21پس تذكر ده، كه تو فقط تذكر دهندهاى؛
لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ
22تو بر آنان مسلط نيستى [كه به قبول ايمان مجبورشان كنى،]
إِلَّا مَنْ تَوَلَّيٰ وَ كَفَرَ
23ولى كسى كه [به دنبال تذكر پى در پى] روى گردانيد و كفر ورزيد.
فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذابَ الْأَكْبَرَ
24پس خدا او را به عذاب بزرگتر عذاب خواهد كرد.
إِنَّ إِلَيْنا إِيابَهُمْ
25قطعا بازگشت آنان به سوى ماست.
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنا حِسابَهُمْ
26آن گاه بىترديد حسابشان بر عهده ماست.