بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ الْغاشِيَةِ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ آيا خبر (حوادث) فراگير (رستاخيز) به تو رسيده است؟!

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خاشِعَةٌ

در آن روز چهره‌هايى كه فروتنند،

عامِلَةٌ ناصِبَةٌ

[و] كوشنده رنجور،

تَصْليٰ ناراً حامِيَةً

در آتش سوزان وارد مى‌شوند (و مى‌سوزند).

تُسْقيٰ مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ

از چشمه‌اى جوشان نوشانده مى‌شوند؛

لَيْسَ لَهُمْ طَعامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ

هيچ غذايى براى آنان جز از خار تلخ، بد بو و زهردار نيست.

لا يُسْمِنُ وَ لا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ

كه فربه نمى‌كند و گرسنگى را دفع نمى‌گرداند.

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناعِمَةٌ

در آن روز چهره‌هايى كه (شاداب) به نعمتند،

لِسَعْيِها راضِيَةٌ

[و] از تلاششان خشنودند،

فِي جَنَّةٍ عالِيَةٍ

در بهشتى عالى هستند.

لا تَسْمَعُ فِيها لاغِيَةً

در آنجا هيچ بيهوده نمى‌شنوند.

فِيها عَيْنٌ جارِيَةٌ

در آنجا چشمه‌اى روان است،

فِيها سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ

در آنجا تخت‌هاى بلند،

وَ أَكْوابٌ مَوْضُوعَةٌ

و سبوهايى نهاده شده،

وَ نَمارِقُ مَصْفُوفَةٌ

و بالش‌هايى صف داده شده،

وَ زَرابِيُّ مَبْثُوثَةٌ

و فرش‌هاى فاخر گسترده است.

أَ فَلا يَنْظُرُونَ إِلَي الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ

و آيا به شتر نظر نمى‌كنند كه چگونه آفريده شده؟!

وَ إِلَي السَّماءِ كَيْفَ رُفِعَتْ

و به سوى آسمان كه چگونه بر افراشته شده؟!

وَ إِلَي الْجِبالِ كَيْفَ نُصِبَتْ

و به سوى كوه‌ها كه چگونه نشانده شده؟!

وَ إِلَي الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ

و به سوى زمين كه چگونه هموار گشته است؟!

فَذَكِّرْ إِنَّما أَنْتَ مُذَكِّرٌ

پس يادآورى كن كه تو فقط يادآورى كننده‌اى.

لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ

(تو) بر آنان هيچ سيطره‌اى ندارى،

إِلَّا مَنْ تَوَلَّيٰ وَ كَفَرَ

مگر كسى كه روى برتافت و كفر ورزيد،

فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذابَ الْأَكْبَرَ

پس خدا او را به عذاب بزرگ‌تر مجازات مى‌كند.

إِنَّ إِلَيْنا إِيابَهُمْ

در حقيقت بازگشتشان فقط به سوى ماست،

ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنا حِسابَهُمْ

سپس در واقع حساب آنان فقط با ماست.