بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ٱلۡغَٰشِيَةِ

بنام خداى رحمان رحيم؛ آيا حكايت روز فراگيرنده به تو رسيده است؟

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ خَٰشِعَةٌ

چهره‌هايى در آن روز ذليل هستند.

عَامِلَةٞ نَّاصِبَةٞ

كار كننده و زحمت بيننده مى‌باشند.

تَصۡلَىٰ نَارًا حَامِيَةٗ

به آتش شديد داخل مى‌شوند.

تُسۡقَىٰ مِنۡ عَيۡنٍ ءَانِيَةٖ

از چشمه جوشان آشاميده مى‌شوند.

لَّيۡسَ لَهُمۡ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٖ

براى آنها طعامى نيست مگر از ضريعى‌

لَّا يُسۡمِنُ وَ لَا يُغۡنِي مِن جُوعٖ

كه فربه نمى‌كند و گرسنگى را فرو نمى‌نشاند.

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاعِمَةٞ

چهره‌هايى در آن روز در نعمت قرار مى‌گيرند.

لِّسَعۡيِهَا رَاضِيَةٞ

از تلاشى كه در دنيا كرده‌اند خوشنودند.

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ

در بهشت والايى قرار دارند.

لَّا تَسۡمَعُ فِيهَا لَٰغِيَةٗ

در آن بيهوده‌اى نمى‌شنوند.

فِيهَا عَيۡنٞ جَارِيَةٞ

در آن چشمه‌اى است روان.

فِيهَا سُرُرٞ مَّرۡفُوعَةٞ

در آن تختهايى است بلند شده.

وَ أَكۡوَابٞ مَّوۡضُوعَةٞ

جامهايى است در كنار هم.

وَ نَمَارِقُ مَصۡفُوفَةٞ

پشتى‌هايى است رديف هم.

وَ زَرَابِيُّ مَبۡثُوثَةٌ

فرشهايى است گسترده.

أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى ٱلۡإِبِلِ كَيۡفَ خُلِقَتۡ

آيا نمى‌نگرند به شتر چگونه آفريده شده است؟

وَ إِلَى ٱلسَّمَآءِ كَيۡفَ رُفِعَتۡ

آيا نمى‌نگرند به آسمان چگونه برافراشته شده است؟

وَ إِلَى ٱلۡجِبَالِ كَيۡفَ نُصِبَتۡ

و به كوه‌ها كه چگونه ايستاده شده‌اند؟

وَ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ كَيۡفَ سُطِحَتۡ

و به زمين كه چگونه گسترده شده است؟

فَذَكِّرۡ إِنَّمَآ أَنتَ مُذَكِّرٞ

يادآورى كن كه تو فقط يادآورى.

لَّسۡتَ عَلَيۡهِم بِمُصَيۡطِرٍ

بر آنها مسلط و مراقب نيستى.

إِلَّا مَن تَوَلَّىٰ وَ كَفَرَ

مگر آنكه از حق اعراض كرده و كافر شده است.

فَيُعَذِّبُهُ ٱللَّهُ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَكۡبَرَ

كه خدا او را به عذاب بزرگتر عذاب خواهد كرد.

إِنَّ إِلَيۡنَآ إِيَابَهُمۡ

حقا كه بازگشت آنها به سوى ماست.

ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا حِسَابَهُم

سپس حسابشان بر عهده ماست.