بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ٱلۡغَٰشِيَةِ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ آيا خبر (حوادث) فراگير (رستاخيز) به تو رسيده است؟!

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ خَٰشِعَةٌ

در آن روز چهره‌هايى كه فروتنند،

عَامِلَةٞ نَّاصِبَةٞ

[و] كوشنده رنجور،

تَصۡلَىٰ نَارًا حَامِيَةٗ

در آتش سوزان وارد مى‌شوند (و مى‌سوزند).

تُسۡقَىٰ مِنۡ عَيۡنٍ ءَانِيَةٖ

از چشمه‌اى جوشان نوشانده مى‌شوند؛

لَّيۡسَ لَهُمۡ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٖ

هيچ غذايى براى آنان جز از خار تلخ، بد بو و زهردار نيست.

لَّا يُسۡمِنُ وَ لَا يُغۡنِي مِن جُوعٖ

كه فربه نمى‌كند و گرسنگى را دفع نمى‌گرداند.

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاعِمَةٞ

در آن روز چهره‌هايى كه (شاداب) به نعمتند،

لِّسَعۡيِهَا رَاضِيَةٞ

[و] از تلاششان خشنودند،

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ

در بهشتى عالى هستند.

لَّا تَسۡمَعُ فِيهَا لَٰغِيَةٗ

در آنجا هيچ بيهوده نمى‌شنوند.

فِيهَا عَيۡنٞ جَارِيَةٞ

در آنجا چشمه‌اى روان است،

فِيهَا سُرُرٞ مَّرۡفُوعَةٞ

در آنجا تخت‌هاى بلند،

وَ أَكۡوَابٞ مَّوۡضُوعَةٞ

و سبوهايى نهاده شده،

وَ نَمَارِقُ مَصۡفُوفَةٞ

و بالش‌هايى صف داده شده،

وَ زَرَابِيُّ مَبۡثُوثَةٌ

و فرش‌هاى فاخر گسترده است.

أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى ٱلۡإِبِلِ كَيۡفَ خُلِقَتۡ

و آيا به شتر نظر نمى‌كنند كه چگونه آفريده شده؟!

وَ إِلَى ٱلسَّمَآءِ كَيۡفَ رُفِعَتۡ

و به سوى آسمان كه چگونه بر افراشته شده؟!

وَ إِلَى ٱلۡجِبَالِ كَيۡفَ نُصِبَتۡ

و به سوى كوه‌ها كه چگونه نشانده شده؟!

وَ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ كَيۡفَ سُطِحَتۡ

و به سوى زمين كه چگونه هموار گشته است؟!

فَذَكِّرۡ إِنَّمَآ أَنتَ مُذَكِّرٞ

پس يادآورى كن كه تو فقط يادآورى كننده‌اى.

لَّسۡتَ عَلَيۡهِم بِمُصَيۡطِرٍ

(تو) بر آنان هيچ سيطره‌اى ندارى،

إِلَّا مَن تَوَلَّىٰ وَ كَفَرَ

مگر كسى كه روى برتافت و كفر ورزيد،

فَيُعَذِّبُهُ ٱللَّهُ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَكۡبَرَ

پس خدا او را به عذاب بزرگ‌تر مجازات مى‌كند.

إِنَّ إِلَيۡنَآ إِيَابَهُمۡ

در حقيقت بازگشتشان فقط به سوى ماست،

ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا حِسَابَهُم

سپس در واقع حساب آنان فقط با ماست.