بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ٱلۡغَٰشِيَةِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ آيا بيامدت داستان فراگيرنده

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ خَٰشِعَةٌ

رويهايى است در آن روز سرافكنده

عَامِلَةٞ نَّاصِبَةٞ

كاركننده‌اند رنجبرنده

تَصۡلَىٰ نَارًا حَامِيَةٗ

چشند آتشى سوزان

تُسۡقَىٰ مِنۡ عَيۡنٍ ءَانِيَةٖ

نوشانيده شوند از چشمه جوشان

لَّيۡسَ لَهُمۡ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٖ

نيستشان خوراكى جز از خار

لَّا يُسۡمِنُ وَ لَا يُغۡنِي مِن جُوعٖ

نه فربه سازد و نه بى‌نياز كند از گرسنگى

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاعِمَةٞ

رويهايى است در آن روز شاداب

لِّسَعۡيِهَا رَاضِيَةٞ

از كوشش خويشند خوشنود

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ

در بهشتى فرازنده

لَّا تَسۡمَعُ فِيهَا لَٰغِيَةٗ

نشنوند در آن ياوه‌اى

فِيهَا عَيۡنٞ جَارِيَةٞ

در آن است چشمه روان

فِيهَا سُرُرٞ مَّرۡفُوعَةٞ

در آن است تختهايى افراشته

وَ أَكۡوَابٞ مَّوۡضُوعَةٞ

و جامهايى نهاده

وَ نَمَارِقُ مَصۡفُوفَةٞ

و بالشهايى چيده (صف آورده)

وَ زَرَابِيُّ مَبۡثُوثَةٌ

و پرده‌هاى گسترده

أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى ٱلۡإِبِلِ كَيۡفَ خُلِقَتۡ

آيا ننگرند بسوى اشتر چگونه آفريده شد

وَ إِلَى ٱلسَّمَآءِ كَيۡفَ رُفِعَتۡ

و بسوى آسمان چگونه افراشته شد

وَ إِلَى ٱلۡجِبَالِ كَيۡفَ نُصِبَتۡ

و بسوى كوه‌ها چگونه نشانده شد

وَ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ كَيۡفَ سُطِحَتۡ

و بسوى زمين چگونه گسترده شد

فَذَكِّرۡ إِنَّمَآ أَنتَ مُذَكِّرٞ

پس يادآورى كن جز اين نيست تويى ياد آورنده

لَّسۡتَ عَلَيۡهِم بِمُصَيۡطِرٍ

نيستى بر ايشان فرمانده

إِلَّا مَن تَوَلَّىٰ وَ كَفَرَ

مگر آنكه روى برتافت و كفر ورزيد

فَيُعَذِّبُهُ ٱللَّهُ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَكۡبَرَ

كه عذاب كندش خدا آن عذاب بزرگتر

إِنَّ إِلَيۡنَآ إِيَابَهُمۡ

همانا بسوى ماست بازگشتشان

ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا حِسَابَهُم

سپس همانا بر ماست حسابشان