بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِنَّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبِيناً

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ در حقيقت ما با پيروزى آشكارى تو را پيروز كرديم؛

لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ ما تَأَخَّرَ وَ يُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَ يَهْدِيَكَ صِراطاً مُسْتَقِيماً

تا خدا آنچه از پيامد (كار) تو مقدم شده و آنچه مؤخر شده را برايت بيامرزد، و نعمتش را برتو تمام كند و تو را به راهى راست رهنمون شود؛

وَ يَنْصُرَكَ اللَّهُ نَصْراً عَزِيزاً

و خدا با پيروزى شكست ناپذيرى تورا يارى كند.

هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لِيَزْدادُوا إِيماناً مَعَ إِيمانِهِمْ وَ لِلَّهِ جُنُودُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ كانَ اللَّهُ عَلِيماً حَكِيماً

او كسى است كه آرامش را در دل‌هاى مؤمنان فروفرستاد تا ايمانى بر ايمانشان بيفزايند؛ و لشكريان آسمان‌ها و زمين فقط از آن خداست، و خدا دانايى فرزانه است.

لِيُدْخِلَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها وَ يُكَفِّرَ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ كانَ ذٰلِكَ عِنْدَ اللَّهِ فَوْزاً عَظِيماً

تا مردان مؤمن و زنان مؤمن را در بوستان‌هاى (بهشتى) وارد كند كه نهرها از زير [درختان‌] ش روان است در حالى كه در آن ماندگارند و بدى هايشان را از آنان مى‌زدايد؛ و آن نزد خدا كاميابى بزرگى است.

وَ يُعَذِّبَ الْمُنافِقِينَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْمُشْرِكِينَ وَ الْمُشْرِكاتِ الظَّانِّينَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ عَلَيْهِمْ دائِرَةُ السَّوْءِ وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَ لَعَنَهُمْ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ وَ ساءَتْ مَصِيراً

و مردان منافق و زنان منافق و مردان مشرك و زنان مشرك كه با گمان بدى به خدا گمان برند را (خدا) عذاب مى‌كند، كه حادثه بد فقط بر (خود) آنان است، و خدا برآنان خشم گرفته و آنان را از رحمتش دور كرده، و جهنم را براى آنان آماده ساخته است، و [اين‌] بد فرجامى است!

وَ لِلَّهِ جُنُودُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ كانَ اللَّهُ عَزِيزاً حَكِيماً

لشكريان آسمان‌ها و زمين فقط از آن خداست؛ و خدا شكست‌ناپذيرى فرزانه است.

إِنَّا أَرْسَلْناكَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِيراً

در حقيقت ما تو را گواه و مژده آور و هشدار گر فرستاديم،

لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُعَزِّرُوهُ وَ تُوَقِّرُوهُ وَ تُسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِيلاً

تابه خدا و فرستاده‌اش ايمان آوريد، و اورا گرامى داريد (و دشمنانش را از او باز داريد)، و بزرگش شماريد، و صبحگاهان و عصرگاهان (و شب هنگام) او را تسبيح گوييد.

إِنَّ الَّذِينَ يُبايِعُونَكَ إِنَّما يُبايِعُونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ فَمَنْ نَكَثَ فَإِنَّما يَنْكُثُ عَليٰ نَفْسِهِ وَ مَنْ أَوْفيٰ بِما عاهَدَ عَلَيْهُ اللَّهَ فَسَيُؤْتِيهِ أَجْراً عَظِيماً

در حقيقت كسانى كه با تو بيعت مى‌كنند فقط با خدا بيعت مى‌كنند، كه دست (قدرت) خدا برفراز دستان آنان است؛ و هر كس پيمان شكنى كند پس فقط بر زيان خودش پيمان مى‌شكند؛ و هر كه بدانچه بر آن با خدا پيمان بسته است وفاكند، پس بزودى پاداشى بزرگ به او خواهد داد.

سَيَقُولُ لَكَ الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الْأَعْرابِ شَغَلَتْنا أَمْوالُنا وَ أَهْلُونا فَاسْتَغْفِرْ لَنا يَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ ما لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ لَكُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئاً إِنْ أَرادَ بِكُمْ ضَرًّا أَوْ أَرادَ بِكُمْ نَفْعاً بَلْ كانَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيراً

بزودى واپس ماندگان از عرب‌هاى (صحرانشين) به تو مى‌گويند:« اموال ما و خانواده‌هايمان، ما را (به خود) مشغول داشت، پس براى ما طلب آمرزش كن! »با زبان‌هايشان چيزى را مى‌گويند كه در دل‌هايشان نيست بگو:« اگر (خدا) زيانى براى شما بخواهد، يا سودى براى شما بخواهد، پس چه كسى از طرف خدا براى شما صاحب اختيار چيزى است؟ (تا مانع او شود!) بلكه خدا به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است.

بَلْ ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ يَنْقَلِبَ الرَّسُولُ وَ الْمُؤْمِنُونَ إِليٰ أَهْلِيهِمْ أَبَداً وَ زُيِّنَ ذٰلِكَ فِي قُلُوبِكُمْ وَ ظَنَنْتُمْ ظَنَّ السَّوْءِ وَ كُنْتُمْ قَوْماً بُوراً

بلكه يقين كرديد كه فرستاده (خدا) و مؤمنان به سوى خانواده‌هايشان هرگز بازنخواهند گشت؛ و اين در دل‌هاى شما آراسته شده بود و باگمان بدى گمان برديد، و گروهى هلاك شده بوديد. »

وَ مَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ فَإِنَّا أَعْتَدْنا لِلْكافِرِينَ سَعِيراً

و هر كس كه به خدا و فرستاده‌اش ايمان نياورد پس (سرنوشتش دوزخ است، چرا) كه ما براى كافران شعله فروزان (آتش) آماده كرده‌ايم!

وَ لِلَّهِ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشاءُ وَ يُعَذِّبُ مَنْ يَشاءُ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً

و فرمانروايى آسمان‌ها و زمين فقط از آن خداست؛ هر كس را بخواهد (و شايسته بداند) مى‌آمرزد؛ و هر كس را بخواهد (و مستحق باشد) عذاب مى‌كند؛ و خدا بسيار آمرزنده [و] مهرورز است.

سَيَقُولُ الْمُخَلَّفُونَ إِذَا انْطَلَقْتُمْ إِليٰ مَغانِمَ لِتَأْخُذُوها ذَرُونا نَتَّبِعْكُمْ يُرِيدُونَ أَنْ يُبَدِّلُوا كَلامَ اللَّهِ قُلْ لَنْ تَتَّبِعُونا كَذٰلِكُمْ قالَ اللَّهُ مِنْ قَبْلُ فَسَيَقُولُونَ بَلْ تَحْسُدُونَنا بَلْ كانُوا لا يَفْقَهُونَ إِلَّا قَلِيلاً

هنگامى كه باشتاب به سوى غنيمت‌ها به راه مى‌افتيد تا آنها را بگيريد، واپس ماندگان بزودى مى‌گويند:« ما را واگذاريد تا بدنبال شما بياييم. »در حالى كه مى‌خواهند كلام خدا را تغيير دهند؛ بگو:« بدنبال ما نياييد، اينگونه خدا پيش از (اين) گفت. »پس بزودى مى‌گويند:« بلكه به ما حسد مى‌ورزيد. »بلكه (آنان) هرگز جز اندكى بطور عميق نمى‌فهميدند.

قُلْ لِلْمُخَلَّفِينَ مِنَ الْأَعْرابِ سَتُدْعَوْنَ إِليٰ قَوْمٍ أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ تُقاتِلُونَهُمْ أَوْ يُسْلِمُونَ فَإِنْ تُطِيعُوا يُؤْتِكُمُ اللَّهُ أَجْراً حَسَناً وَ إِنْ تَتَوَلَّوْا كَما تَوَلَّيْتُمْ مِنْ قَبْلُ يُعَذِّبْكُمْ عَذاباً أَلِيماً

به واپس ماندگان از عرب‌هاى (صحرانشين) بگو:« بزودى به سوى گروهى سخت نيرومند (و جنگ آور) فراخوانده مى‌شويد كه با آنان بجنگيد يا اسلام آورند؛ و اگر اطاعت كنيد، خدا پاداش نيكى به شما مى‌دهد؛ و اگر روى برتابيد همان گونه كه پيش از (اين) روى برتافتيد، شما را با عذاب دردناكى عذاب مى‌كند! »

لَيْسَ عَلَي الْأَعْميٰ حَرَجٌ وَ لا عَلَي الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَ لا عَلَي الْمَرِيضِ حَرَجٌ وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ مَنْ يَتَوَلَّ يُعَذِّبْهُ عَذاباً أَلِيماً

هيچ تنگى (و تكليفى) بر نابينا نيست و (نيز) هيچ تنگى (و تكليفى) بر لنگ نيست، و (نيز) بر بيمار هيچ تنگى (و تكليفى) نيست؛ و هر كس از خدا و فرستاده‌اش اطاعت كند او را در بوستان‌هاى (بهشتى) وارد مى‌كند كه از زير [درختان‌] ش نهرها روان است؛ و هر كس روى برتابد باعذاب دردناكى او را عذاب مى‌كند!

لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ ما فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَ أَثابَهُمْ فَتْحاً قَرِيباً

بيقين خدا از مؤمنان خشنود شد هنگامى كه زير درخت با تو بيعت كردند و (خدا) آنچه را در دل‌هايشان بود دانست؛ پس آرامش را بر دل‌هايشان فروفرستاد، و پيروزى نزديكى به آنان پاداش داد؛

وَ مَغانِمَ كَثِيرَةً يَأْخُذُونَها وَ كانَ اللَّهُ عَزِيزاً حَكِيماً

و (نيز) غنيمت‌هاى فراوانى كه آنها را مى‌گيرند، و خدا شكست ناپذيرى فرزانه است.

وَعَدَكُمُ اللَّهُ مَغانِمَ كَثِيرَةً تَأْخُذُونَها فَعَجَّلَ لَكُمْ هذِهِ وَ كَفَّ أَيْدِيَ النَّاسِ عَنْكُمْ وَ لِتَكُونَ آيَةً لِلْمُؤْمِنِينَ وَ يَهْدِيَكُمْ صِراطاً مُسْتَقِيماً

خدا غنيمت‌هاى فراوانى به شما وعده داده بود كه آنها را مى‌گيريد، پس اين (غنائم) را به شما شتابان داد و دستان (تجاوزگر) مردم را از شما كوتاه كرد، و تا نشانه‌اى براى مؤمنان باشد، و شما را به راهى راست رهنمون شود.

وَ أُخْريٰ لَمْ تَقْدِرُوا عَلَيْها قَدْ أَحاطَ اللَّهُ بِها وَ كانَ اللَّهُ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيراً

و (نيز غنائم) ديگرى كه شما توانايى (بدست آوردن) آنها را نداريد، كه بيقين خدا بر آنها احاطه دارد؛ و خدا بر همه چيز تواناست.

وَ لَوْ قاتَلَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوَلَّوُا الْأَدْبارَ ثُمَّ لا يَجِدُونَ وَلِيًّا وَ لا نَصِيراً

و اگر (بر فرض) كسانى كه كفر ورزيدند با شما مى‌جنگيدند، حتما با عقبگرد روى بر مى‌تافتند (و شكست مى‌خوردند)؛ سپس هيچ سرپرست و ياورى نمى‌يافتند

سُنَّةَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلُ وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلاً

(اين) روش خداست كه پيش از (اين) گذشت، و هيچ تغييرى براى روش (و قانون) خدا نخواهى يافت.

وَ هُوَ الَّذِي كَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنْكُمْ وَ أَيْدِيَكُمْ عَنْهُمْ بِبَطْنِ مَكَّةَ مِنْ بَعْدِ أَنْ أَظْفَرَكُمْ عَلَيْهِمْ وَ كانَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيراً

و او كسى است كه دستان (تجاوزگر) آنان را از شما و دستان شما را از آنان در دل مكه كوتاه كرد، بعد از آنكه شما را بر آنان پيروز ساخت؛ و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست.

هُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ الْهَدْيَ مَعْكُوفاً أَنْ يَبْلُغَ مَحِلَّهُ وَ لَوْلا رِجالٌ مُؤْمِنُونَ وَ نِساءٌ مُؤْمِناتٌ لَمْ تَعْلَمُوهُمْ أَنْ تَطَئُوهُمْ فَتُصِيبَكُمْ مِنْهُمْ مَعَرَّةٌ بِغَيْرِ عِلْمٍ لِيُدْخِلَ اللَّهُ فِي رَحْمَتِهِ مَنْ يَشاءُ لَوْ تَزَيَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذاباً أَلِيماً

آنان كسانى هستند كه كفر ورزيدند و شما را از مسجد الحرام بازداشتند، و (نيز) قربانى بازداشت شده را از رسيدن به قربانگاهش (منع كردند). و اگر نبودند مردان مؤمن و زنان مؤمنى كه آنان را نمى‌شناختيد، كه پايمالشان مى‌كرديد، پس از آنان عيبى بدون هيچ دانشى به شما مى‌رسيد، (خدا هرگز مانع اين جنگ نمى‌شد؛ ليكن شما را از حمله بازداشت) تا خدا هر كس را (شايسته ببيند و) بخواهد در رحمتش وارد كند؛ اگر (بر فرض مؤمنان و كافران از هم) جدا مى‌شدند، حتما كسانى از آنان را كه كفر ورزيدند با عذاب دردناكى عذاب مى‌كرديم!

إِذْ جَعَلَ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي قُلُوبِهِمُ الْحَمِيَّةَ حَمِيَّةَ الْجاهِلِيَّةِ فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَليٰ رَسُولِهِ وَ عَلَي الْمُؤْمِنِينَ وَ أَلْزَمَهُمْ كَلِمَةَ التَّقْويٰ وَ كانُوا أَحَقَّ بِها وَ أَهْلَها وَ كانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيماً

(ياد كن) هنگامى را كه كسانى كه كفر ورزيدند، در دل‌هايشان تعصب خشم آلود (كه همان) تعصب خشم آلود (دوران) جاهليت بود، قرار دادند؛ پس خدا آرامش خود را بر فرستاده‌اش و بر مؤمنان فرو فرستاد و آنان را به گفتار (و برنامه) پارسايى (و خود نگهدارى) ملزم ساخت، و (آنان) سزاوارتر بدان و اهل آن بودند؛ و خدا به هر چيزى داناست.

لَقَدْ صَدَقَ اللَّهُ رَسُولَهُ الرُّؤْيا بِالْحَقِّ لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرامَ إِنْ شاءَ اللَّهُ آمِنِينَ مُحَلِّقِينَ رُؤُسَكُمْ وَ مُقَصِّرِينَ لا تَخافُونَ فَعَلِمَ ما لَمْ تَعْلَمُوا فَجَعَلَ مِنْ دُونِ ذٰلِكَ فَتْحاً قَرِيباً

بيقين خدا به فرستاده‌اش درخواب بحق راست گفت كه اگر خدا بخواهد قطعا با امنيت وارد مسجد الحرام مى‌شويد در حالى كه سرهايتان را تراشيده و (يا) كوتاه كرده‌ايد (و از كسى) نمى‌ترسيد؛ و (خدا) مى‌دانست آنچه كه نمى‌دانستيد؛ و جز اين، پيروزى نزديكى (براى شما) قرارداده است.

هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُديٰ وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَي الدِّينِ كُلِّهِ وَ كَفيٰ بِاللَّهِ شَهِيداً

او كسى است كه فرستاده‌اش را با هدايت و دين حق فرستاده تا آن را بر همه دين [ها] پيروز گرداند؛ و گواهى خدا كافى است.

مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَي الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ تَراهُمْ رُكَّعاً سُجَّداً يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سِيماهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذٰلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ مَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَويٰ عَليٰ سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظِيماً

محمد صلى الله عليه و آله فرستاده خداست؛ و كسانى كه با او هستند بر كافران سخت‌گير (و) در ميان خود مهرورزند؛ آنان را ركوع كنان [و] سجده كنان مى‌بينى، در حالى كه بخشش و خشنودى‌اى از خدا مى‌جويند؛ نشانه آنان در چهره‌هايشان از اثر سجده [نمايان‌] است؛ اين مثال آنان در تورات است و مثال آنان در انجيل است، همانند زراعتى كه جوانه‌اش را بيرون آورده، پس آن را تقويت كرده و محكم گرداند، پس بر ساقه‌هاى خود راست قرارگيرد، در حالى كه كشاورزان را شگفت زده كند؛ تا كافران را بخاطر آنان به خشم آورد! خدا به كسانى از آنان كه ايمان آوردند و [كارهاى‌] شايسته انجام دادند، آمرزش و پاداش بزرگى را وعده داده است.