بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِنَّا فَتَحۡنَا لَكَ فَتۡحٗا مُّبِينٗا

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ در حقيقت ما با پيروزى آشكارى تو را پيروز كرديم؛

لِّيَغۡفِرَ لَكَ ٱللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِن ذَنۢبِكَ وَ مَا تَأَخَّرَ وَ يُتِمَّ نِعۡمَتَهُۥ عَلَيۡكَ وَ يَهۡدِيَكَ صِرَٰطٗا مُّسۡتَقِيمٗا

تا خدا آنچه از پيامد (كار) تو مقدم شده و آنچه مؤخر شده را برايت بيامرزد، و نعمتش را برتو تمام كند و تو را به راهى راست رهنمون شود؛

وَ يَنصُرَكَ ٱللَّهُ نَصۡرًا عَزِيزًا

و خدا با پيروزى شكست ناپذيرى تورا يارى كند.

هُوَ ٱلَّذِيٓ أَنزَلَ ٱلسَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ لِيَزۡدَادُوٓاْ إِيمَٰنٗا مَّعَ إِيمَٰنِهِمۡ وَ لِلَّهِ جُنُودُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ كَانَ ٱللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمٗا

او كسى است كه آرامش را در دل‌هاى مؤمنان فروفرستاد تا ايمانى بر ايمانشان بيفزايند؛ و لشكريان آسمان‌ها و زمين فقط از آن خداست، و خدا دانايى فرزانه است.

لِّيُدۡخِلَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا وَ يُكَفِّرَ عَنۡهُمۡ سَيِّ‍َٔاتِهِمۡ وَ كَانَ ذَٰلِكَ عِندَ ٱللَّهِ فَوۡزًا عَظِيمٗا

تا مردان مؤمن و زنان مؤمن را در بوستان‌هاى (بهشتى) وارد كند كه نهرها از زير [درختان‌] ش روان است در حالى كه در آن ماندگارند و بدى هايشان را از آنان مى‌زدايد؛ و آن نزد خدا كاميابى بزرگى است.

وَ يُعَذِّبَ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ وَ ٱلۡمُنَٰفِقَٰتِ وَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ وَ ٱلۡمُشۡرِكَٰتِ ٱلظَّآنِّينَ بِٱللَّهِ ظَنَّ ٱلسَّوۡءِ عَلَيۡهِمۡ دَآئِرَةُ ٱلسَّوۡءِ وَ غَضِبَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمۡ وَ لَعَنَهُمۡ وَ أَعَدَّ لَهُمۡ جَهَنَّمَ وَ سَآءَتۡ مَصِيرٗا

و مردان منافق و زنان منافق و مردان مشرك و زنان مشرك كه با گمان بدى به خدا گمان برند را (خدا) عذاب مى‌كند، كه حادثه بد فقط بر (خود) آنان است، و خدا برآنان خشم گرفته و آنان را از رحمتش دور كرده، و جهنم را براى آنان آماده ساخته است، و [اين‌] بد فرجامى است!

وَ لِلَّهِ جُنُودُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ كَانَ ٱللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا

لشكريان آسمان‌ها و زمين فقط از آن خداست؛ و خدا شكست‌ناپذيرى فرزانه است.

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَٰكَ شَٰهِدٗا وَ مُبَشِّرٗا وَ نَذِيرٗا

در حقيقت ما تو را گواه و مژده آور و هشدار گر فرستاديم،

لِّتُؤۡمِنُواْ بِٱللَّهِ وَ رَسُولِهِۦ وَ تُعَزِّرُوهُ وَ تُوَقِّرُوهُ وَ تُسَبِّحُوهُ بُكۡرَةٗ وَ أَصِيلًا

تابه خدا و فرستاده‌اش ايمان آوريد، و اورا گرامى داريد (و دشمنانش را از او باز داريد)، و بزرگش شماريد، و صبحگاهان و عصرگاهان (و شب هنگام) او را تسبيح گوييد.

إِنَّ ٱلَّذِينَ يُبَايِعُونَكَ إِنَّمَا يُبَايِعُونَ ٱللَّهَ يَدُ ٱللَّهِ فَوۡقَ أَيۡدِيهِمۡ فَمَن نَّكَثَ فَإِنَّمَا يَنكُثُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦ وَ مَنۡ أَوۡفَىٰ بِمَا عَٰهَدَ عَلَيۡهُ ٱللَّهَ فَسَيُؤۡتِيهِ أَجۡرًا عَظِيمٗا

در حقيقت كسانى كه با تو بيعت مى‌كنند فقط با خدا بيعت مى‌كنند، كه دست (قدرت) خدا برفراز دستان آنان است؛ و هر كس پيمان شكنى كند پس فقط بر زيان خودش پيمان مى‌شكند؛ و هر كه بدانچه بر آن با خدا پيمان بسته است وفاكند، پس بزودى پاداشى بزرگ به او خواهد داد.

سَيَقُولُ لَكَ ٱلۡمُخَلَّفُونَ مِنَ ٱلۡأَعۡرَابِ شَغَلَتۡنَآ أَمۡوَٰلُنَا وَ أَهۡلُونَا فَٱسۡتَغۡفِرۡ لَنَا يَقُولُونَ بِأَلۡسِنَتِهِم مَّا لَيۡسَ فِي قُلُوبِهِمۡ قُلۡ فَمَن يَمۡلِكُ لَكُم مِّنَ ٱللَّهِ شَيۡ‍ًٔا إِنۡ أَرَادَ بِكُمۡ ضَرًّا أَوۡ أَرَادَ بِكُمۡ نَفۡعَۢا بَلۡ كَانَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرَۢا

بزودى واپس ماندگان از عرب‌هاى (صحرانشين) به تو مى‌گويند:« اموال ما و خانواده‌هايمان، ما را (به خود) مشغول داشت، پس براى ما طلب آمرزش كن! »با زبان‌هايشان چيزى را مى‌گويند كه در دل‌هايشان نيست بگو:« اگر (خدا) زيانى براى شما بخواهد، يا سودى براى شما بخواهد، پس چه كسى از طرف خدا براى شما صاحب اختيار چيزى است؟ (تا مانع او شود!) بلكه خدا به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است.

بَلۡ ظَنَنتُمۡ أَن لَّن يَنقَلِبَ ٱلرَّسُولُ وَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ إِلَىٰٓ أَهۡلِيهِمۡ أَبَدٗا وَ زُيِّنَ ذَٰلِكَ فِي قُلُوبِكُمۡ وَ ظَنَنتُمۡ ظَنَّ ٱلسَّوۡءِ وَ كُنتُمۡ قَوۡمَۢا بُورٗا

بلكه يقين كرديد كه فرستاده (خدا) و مؤمنان به سوى خانواده‌هايشان هرگز بازنخواهند گشت؛ و اين در دل‌هاى شما آراسته شده بود و باگمان بدى گمان برديد، و گروهى هلاك شده بوديد. »

وَ مَن لَّمۡ يُؤۡمِنۢ بِٱللَّهِ وَ رَسُولِهِۦ فَإِنَّآ أَعۡتَدۡنَا لِلۡكَٰفِرِينَ سَعِيرٗا

و هر كس كه به خدا و فرستاده‌اش ايمان نياورد پس (سرنوشتش دوزخ است، چرا) كه ما براى كافران شعله فروزان (آتش) آماده كرده‌ايم!

وَ لِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ يَغۡفِرُ لِمَن يَشَآءُ وَ يُعَذِّبُ مَن يَشَآءُ وَ كَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمٗا

و فرمانروايى آسمان‌ها و زمين فقط از آن خداست؛ هر كس را بخواهد (و شايسته بداند) مى‌آمرزد؛ و هر كس را بخواهد (و مستحق باشد) عذاب مى‌كند؛ و خدا بسيار آمرزنده [و] مهرورز است.

سَيَقُولُ ٱلۡمُخَلَّفُونَ إِذَا ٱنطَلَقۡتُمۡ إِلَىٰ مَغَانِمَ لِتَأۡخُذُوهَا ذَرُونَا نَتَّبِعۡكُمۡ يُرِيدُونَ أَن يُبَدِّلُواْ كَلَٰمَ ٱللَّهِ قُل لَّن تَتَّبِعُونَا كَذَٰلِكُمۡ قَالَ ٱللَّهُ مِن قَبۡلُ فَسَيَقُولُونَ بَلۡ تَحۡسُدُونَنَا بَلۡ كَانُواْ لَا يَفۡقَهُونَ إِلَّا قَلِيلٗا

هنگامى كه باشتاب به سوى غنيمت‌ها به راه مى‌افتيد تا آنها را بگيريد، واپس ماندگان بزودى مى‌گويند:« ما را واگذاريد تا بدنبال شما بياييم. »در حالى كه مى‌خواهند كلام خدا را تغيير دهند؛ بگو:« بدنبال ما نياييد، اينگونه خدا پيش از (اين) گفت. »پس بزودى مى‌گويند:« بلكه به ما حسد مى‌ورزيد. »بلكه (آنان) هرگز جز اندكى بطور عميق نمى‌فهميدند.

قُل لِّلۡمُخَلَّفِينَ مِنَ ٱلۡأَعۡرَابِ سَتُدۡعَوۡنَ إِلَىٰ قَوۡمٍ أُوْلِي بَأۡسٖ شَدِيدٖ تُقَٰتِلُونَهُمۡ أَوۡ يُسۡلِمُونَ فَإِن تُطِيعُواْ يُؤۡتِكُمُ ٱللَّهُ أَجۡرًا حَسَنٗا وَ إِن تَتَوَلَّوۡاْ كَمَا تَوَلَّيۡتُم مِّن قَبۡلُ يُعَذِّبۡكُمۡ عَذَابًا أَلِيمٗا

به واپس ماندگان از عرب‌هاى (صحرانشين) بگو:« بزودى به سوى گروهى سخت نيرومند (و جنگ آور) فراخوانده مى‌شويد كه با آنان بجنگيد يا اسلام آورند؛ و اگر اطاعت كنيد، خدا پاداش نيكى به شما مى‌دهد؛ و اگر روى برتابيد همان گونه كه پيش از (اين) روى برتافتيد، شما را با عذاب دردناكى عذاب مى‌كند! »

لَّيۡسَ عَلَى ٱلۡأَعۡمَىٰ حَرَجٞ وَ لَا عَلَى ٱلۡأَعۡرَجِ حَرَجٞ وَ لَا عَلَى ٱلۡمَرِيضِ حَرَجٞ وَ مَن يُطِعِ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥ يُدۡخِلۡهُ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ وَ مَن يَتَوَلَّ يُعَذِّبۡهُ عَذَابًا أَلِيمٗا

هيچ تنگى (و تكليفى) بر نابينا نيست و (نيز) هيچ تنگى (و تكليفى) بر لنگ نيست، و (نيز) بر بيمار هيچ تنگى (و تكليفى) نيست؛ و هر كس از خدا و فرستاده‌اش اطاعت كند او را در بوستان‌هاى (بهشتى) وارد مى‌كند كه از زير [درختان‌] ش نهرها روان است؛ و هر كس روى برتابد باعذاب دردناكى او را عذاب مى‌كند!

لَّقَدۡ رَضِيَ ٱللَّهُ عَنِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ إِذۡ يُبَايِعُونَكَ تَحۡتَ ٱلشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِي قُلُوبِهِمۡ فَأَنزَلَ ٱلسَّكِينَةَ عَلَيۡهِمۡ وَ أَثَٰبَهُمۡ فَتۡحٗا قَرِيبٗا

بيقين خدا از مؤمنان خشنود شد هنگامى كه زير درخت با تو بيعت كردند و (خدا) آنچه را در دل‌هايشان بود دانست؛ پس آرامش را بر دل‌هايشان فروفرستاد، و پيروزى نزديكى به آنان پاداش داد؛

وَ مَغَانِمَ كَثِيرَةٗ يَأۡخُذُونَهَا وَ كَانَ ٱللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمٗا

و (نيز) غنيمت‌هاى فراوانى كه آنها را مى‌گيرند، و خدا شكست ناپذيرى فرزانه است.

وَعَدَكُمُ ٱللَّهُ مَغَانِمَ كَثِيرَةٗ تَأۡخُذُونَهَا فَعَجَّلَ لَكُمۡ هَٰذِهِۦ وَ كَفَّ أَيۡدِيَ ٱلنَّاسِ عَنكُمۡ وَ لِتَكُونَ ءَايَةٗ لِّلۡمُؤۡمِنِينَ وَ يَهۡدِيَكُمۡ صِرَٰطٗا مُّسۡتَقِيمٗا

خدا غنيمت‌هاى فراوانى به شما وعده داده بود كه آنها را مى‌گيريد، پس اين (غنائم) را به شما شتابان داد و دستان (تجاوزگر) مردم را از شما كوتاه كرد، و تا نشانه‌اى براى مؤمنان باشد، و شما را به راهى راست رهنمون شود.

وَ أُخۡرَىٰ لَمۡ تَقۡدِرُواْ عَلَيۡهَا قَدۡ أَحَاطَ ٱللَّهُ بِهَا وَ كَانَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٗا

و (نيز غنائم) ديگرى كه شما توانايى (بدست آوردن) آنها را نداريد، كه بيقين خدا بر آنها احاطه دارد؛ و خدا بر همه چيز تواناست.

وَ لَوۡ قَٰتَلَكُمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَوَلَّوُاْ ٱلۡأَدۡبَٰرَ ثُمَّ لَا يَجِدُونَ وَلِيّٗا وَ لَا نَصِيرٗا

و اگر (بر فرض) كسانى كه كفر ورزيدند با شما مى‌جنگيدند، حتما با عقبگرد روى بر مى‌تافتند (و شكست مى‌خوردند)؛ سپس هيچ سرپرست و ياورى نمى‌يافتند

سُنَّةَ ٱللَّهِ ٱلَّتِي قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلُ وَ لَن تَجِدَ لِسُنَّةِ ٱللَّهِ تَبۡدِيلٗا

(اين) روش خداست كه پيش از (اين) گذشت، و هيچ تغييرى براى روش (و قانون) خدا نخواهى يافت.

وَ هُوَ ٱلَّذِي كَفَّ أَيۡدِيَهُمۡ عَنكُمۡ وَ أَيۡدِيَكُمۡ عَنۡهُم بِبَطۡنِ مَكَّةَ مِنۢ بَعۡدِ أَنۡ أَظۡفَرَكُمۡ عَلَيۡهِمۡ وَ كَانَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرًا

و او كسى است كه دستان (تجاوزگر) آنان را از شما و دستان شما را از آنان در دل مكه كوتاه كرد، بعد از آنكه شما را بر آنان پيروز ساخت؛ و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست.

هُمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَ صَدُّوكُمۡ عَنِ ٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡحَرَامِ وَ ٱلۡهَدۡيَ مَعۡكُوفًا أَن يَبۡلُغَ مَحِلَّهُۥ وَ لَوۡلَا رِجَالٞ مُّؤۡمِنُونَ وَ نِسَآءٞ مُّؤۡمِنَٰتٞ لَّمۡ تَعۡلَمُوهُمۡ أَن تَطَ‍ُٔوهُمۡ فَتُصِيبَكُم مِّنۡهُم مَّعَرَّةُۢ بِغَيۡرِ عِلۡمٖ لِّيُدۡخِلَ ٱللَّهُ فِي رَحۡمَتِهِۦ مَن يَشَآءُ لَوۡ تَزَيَّلُواْ لَعَذَّبۡنَا ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡهُمۡ عَذَابًا أَلِيمًا

آنان كسانى هستند كه كفر ورزيدند و شما را از مسجد الحرام بازداشتند، و (نيز) قربانى بازداشت شده را از رسيدن به قربانگاهش (منع كردند). و اگر نبودند مردان مؤمن و زنان مؤمنى كه آنان را نمى‌شناختيد، كه پايمالشان مى‌كرديد، پس از آنان عيبى بدون هيچ دانشى به شما مى‌رسيد، (خدا هرگز مانع اين جنگ نمى‌شد؛ ليكن شما را از حمله بازداشت) تا خدا هر كس را (شايسته ببيند و) بخواهد در رحمتش وارد كند؛ اگر (بر فرض مؤمنان و كافران از هم) جدا مى‌شدند، حتما كسانى از آنان را كه كفر ورزيدند با عذاب دردناكى عذاب مى‌كرديم!

إِذۡ جَعَلَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فِي قُلُوبِهِمُ ٱلۡحَمِيَّةَ حَمِيَّةَ ٱلۡجَٰهِلِيَّةِ فَأَنزَلَ ٱللَّهُ سَكِينَتَهُۥ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ وَ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَ أَلۡزَمَهُمۡ كَلِمَةَ ٱلتَّقۡوَىٰ وَ كَانُوٓاْ أَحَقَّ بِهَا وَ أَهۡلَهَا وَ كَانَ ٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٗا

(ياد كن) هنگامى را كه كسانى كه كفر ورزيدند، در دل‌هايشان تعصب خشم آلود (كه همان) تعصب خشم آلود (دوران) جاهليت بود، قرار دادند؛ پس خدا آرامش خود را بر فرستاده‌اش و بر مؤمنان فرو فرستاد و آنان را به گفتار (و برنامه) پارسايى (و خود نگهدارى) ملزم ساخت، و (آنان) سزاوارتر بدان و اهل آن بودند؛ و خدا به هر چيزى داناست.

لَّقَدۡ صَدَقَ ٱللَّهُ رَسُولَهُ ٱلرُّءۡيَا بِٱلۡحَقِّ لَتَدۡخُلُنَّ ٱلۡمَسۡجِدَ ٱلۡحَرَامَ إِن شَآءَ ٱللَّهُ ءَامِنِينَ مُحَلِّقِينَ رُءُوسَكُمۡ وَ مُقَصِّرِينَ لَا تَخَافُونَ فَعَلِمَ مَا لَمۡ تَعۡلَمُواْ فَجَعَلَ مِن دُونِ ذَٰلِكَ فَتۡحٗا قَرِيبًا

بيقين خدا به فرستاده‌اش درخواب بحق راست گفت كه اگر خدا بخواهد قطعا با امنيت وارد مسجد الحرام مى‌شويد در حالى كه سرهايتان را تراشيده و (يا) كوتاه كرده‌ايد (و از كسى) نمى‌ترسيد؛ و (خدا) مى‌دانست آنچه كه نمى‌دانستيد؛ و جز اين، پيروزى نزديكى (براى شما) قرارداده است.

هُوَ ٱلَّذِيٓ أَرۡسَلَ رَسُولَهُۥ بِٱلۡهُدَىٰ وَ دِينِ ٱلۡحَقِّ لِيُظۡهِرَهُۥ عَلَى ٱلدِّينِ كُلِّهِۦ وَ كَفَىٰ بِٱللَّهِ شَهِيدٗا

او كسى است كه فرستاده‌اش را با هدايت و دين حق فرستاده تا آن را بر همه دين [ها] پيروز گرداند؛ و گواهى خدا كافى است.

مُّحَمَّدٞ رَّسُولُ ٱللَّهِ وَ ٱلَّذِينَ مَعَهُۥٓ أَشِدَّآءُ عَلَى ٱلۡكُفَّارِ رُحَمَآءُ بَيۡنَهُمۡ تَرَىٰهُمۡ رُكَّعٗا سُجَّدٗا يَبۡتَغُونَ فَضۡلٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَ رِضۡوَٰنٗا سِيمَاهُمۡ فِي وُجُوهِهِم مِّنۡ أَثَرِ ٱلسُّجُودِ ذَٰلِكَ مَثَلُهُمۡ فِي ٱلتَّوۡرَىٰةِ وَ مَثَلُهُمۡ فِي ٱلۡإِنجِيلِ كَزَرۡعٍ أَخۡرَجَ شَطۡ‍َٔهُۥ فَ‍َٔازَرَهُۥ فَٱسۡتَغۡلَظَ فَٱسۡتَوَىٰ عَلَىٰ سُوقِهِۦ يُعۡجِبُ ٱلزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ ٱلۡكُفَّارَ وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ مِنۡهُم مَّغۡفِرَةٗ وَ أَجۡرًا عَظِيمَۢا

محمد صلى الله عليه و آله فرستاده خداست؛ و كسانى كه با او هستند بر كافران سخت‌گير (و) در ميان خود مهرورزند؛ آنان را ركوع كنان [و] سجده كنان مى‌بينى، در حالى كه بخشش و خشنودى‌اى از خدا مى‌جويند؛ نشانه آنان در چهره‌هايشان از اثر سجده [نمايان‌] است؛ اين مثال آنان در تورات است و مثال آنان در انجيل است، همانند زراعتى كه جوانه‌اش را بيرون آورده، پس آن را تقويت كرده و محكم گرداند، پس بر ساقه‌هاى خود راست قرارگيرد، در حالى كه كشاورزان را شگفت زده كند؛ تا كافران را بخاطر آنان به خشم آورد! خدا به كسانى از آنان كه ايمان آوردند و [كارهاى‌] شايسته انجام دادند، آمرزش و پاداش بزرگى را وعده داده است.