بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلۡقَارِعَةُ

به نام خداى رحمان و رحيم.؛ آن حادثه كوبنده.

مَا ٱلۡقَارِعَةُ

و چه كوبنده عظيمى؟!.

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡقَارِعَةُ

و تو نمى‌دانى كه كوبنده چيست؟.

يَوۡمَ يَكُونُ ٱلنَّاسُ كَٱلۡفَرَاشِ ٱلۡمَبۡثُوثِ

روزى است كه مردم چون ملخ فرارى رويهم مى‌ريزند.

وَ تَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ ٱلۡمَنفُوشِ

و كوه‌ها چون پشم رنگارنگ حلاجى شده مى‌گردد.

فَأَمَّا مَن ثَقُلَتۡ مَوَٰزِينُهُۥ

اما كسى كه اعمالش نزد خدا سنگين وزن و داراى ارزش باشد.

فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ

او در عيشى رضايت‌بخش خواهد بود.

وَ أَمَّا مَنۡ خَفَّتۡ مَوَٰزِينُهُۥ

و اما آنكه اعمالش وزن و ارزشى نداشته باشد.

فَأُمُّهُۥ هَاوِيَةٞ

او در آغوش و دامن هاويه خواهد بود.

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا هِيَهۡ

و تو نمى‌دانى هاويه چيست.

نَارٌ حَامِيَةُۢ

آتشى است سوزنده.