قرآن عثمان طه

سوره القارعة

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلۡقَارِعَةُ

1

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ كوبنده،


مَا ٱلۡقَارِعَةُ

2

چيست كوبنده؟


وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡقَارِعَةُ

3

و تو چه دانى كه كوبنده چيست؟


يَوۡمَ يَكُونُ ٱلنَّاسُ كَٱلۡفَرَاشِ ٱلۡمَبۡثُوثِ

4

روزى كه مردم چون پروانه [هاى‌] پراكنده گردند،


وَ تَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ ٱلۡمَنفُوشِ

5

و كوه‌ها مانند پشمِ زده‌شده رنگين شود.


فَأَمَّا مَن ثَقُلَتۡ مَوَٰزِينُهُۥ

6

امّا هر كه سنجيده‌هايش سنگين برآيد،


فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ

7

پس وى در زندگى خوشى خواهد بود!


وَ أَمَّا مَنۡ خَفَّتۡ مَوَٰزِينُهُۥ

8

و امّا هر كه سنجيده‌هايش سَبُك برآيد،


فَأُمُّهُۥ هَاوِيَةٞ

9

پس جايش «هاويه» باشد.


وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا هِيَهۡ

10

و تو چه دانى كه آن چيست؟


نَارٌ حَامِيَةُۢ

11

آتشى است سوزنده.


سوره قبل

سوره القارعة

سوره بعد
قاری
ترجمه گویا
انصاریان