بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ قيامت نزديك شد و ماه بشكافت:

وَ إِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَ يَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ

اگر هر معجزه‌اى ببينند گويند جادوى دائم است.

وَ كَذَّبُوا وَ اتَّبَعُوا أَهْواءَهُمْ وَ كُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ

پيامبر و معجزه او را تكذيب كردند (ولى) هر كار (در وقت خود) ثابت مى‌شود (و جاى خود را مى‌گيرد).

وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مِنَ الْأَنْباءِ ما فِيهِ مُزْدَجَرٌ

از اخبار گذشتگان براى آنها آمد، آنچه در آن منع از گناه هست.

حِكْمَةٌ بالِغَةٌ فَما تُغْنِ النُّذُرُ

قرآن حكمت كاملى است ليكن انذارها فائده نمى‌دهد.

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِليٰ شَيْءٍ نُكُرٍ

پس، از آنها روى بگردان، يا دآر روزى را كه خواننده به چيز هولناكى مى‌خواند.

خُشَّعاً أَبْصارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ كَأَنَّهُمْ جَرادٌ مُنْتَشِرٌ

از قبرها خارج مى‌شوند گويى ملخهاى پراكنده‌اند، حال آنكه سر بزير و ذليلند.

مُهْطِعِينَ إِلَي الدَّاعِ يَقُولُ الْكافِرُونَ هٰذا يَوْمٌ عَسِرٌ

به طرف ندا كننده شتابانند، كافران گويند: اين روز سختى است.

كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنا وَ قالُوا مَجْنُونٌ وَ ازْدُجِرَ

پيش از اهل مكه قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند بنده ما را تكذيب كرده و گفتند ديوانه مسلوب العقل است.

فَدَعا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ

خدايش را خواند كه من مغلوبم ياريم فرما.

فَفَتَحْنا أَبْوابَ السَّماءِ بِماءٍ مُنْهَمِرٍ

درهاى آسمان را با آبى شديد باز كرديم.

وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُوناً فَالْتَقَي الْماءُ عَليٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ

زمين را چشمه‌ها شكافتيم، آب آسمان و زمين بر فرمانى معين به هم آميخت.

وَ حَمَلْناهُ عَليٰ ذاتِ أَلْواحٍ وَ دُسُرٍ

نوح را بر كشتى كه از تخته‌ها و ميخها بود حمل كرديم.

تَجْرِي بِأَعْيُنِنا جَزاءً لِمَنْ كانَ كُفِرَ

زير حفاظت ما حركت مى‌كرد، پاداشى بود به نوح كه نبوتش انكار شده بود.

وَ لَقَدْ تَرَكْناها آيَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

اين قضيه را نشانه‌اى گذاشتيم آيا پند گيرنده‌اى هست؟

فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ

عذاب و انذار من چگونه بود؟!

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

قرآن را براى پندگيرى آسان كرديم آيا پندگيرنده‌اى هست؟!

كَذَّبَتْ عادٌ فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ

قوم عاد پيامبر را تكذيب كرد، عذاب و انذار من چگونه بود؟

إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ

ما بر آنها بادى سوزان در روز نحس پيوسته فرستاديم.

تَنْزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ

مردم را از جا مى‌كند، گويى آنها تنه‌هاى كنده شده درخت خرما بودند.

فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ

پس عذاب و انذار من چگونه بود؟

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

قرآن را براى پند گرفتن آسان كرده‌ايم، آيا پند گيرنده‌اى هست؟

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ

قوم ثمود پيامبران را انكار كردند.

فَقالُوا أَ بَشَراً مِنَّا واحِداً نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذاً لَفِي ضَلالٍ وَ سُعُرٍ

گفتند: آيا به يك نفر مانند خويش، اطاعت كنيم ما در آن صورت در گمراهى و ديوانگى هستيم.

أَ أُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِنْ بَيْنِنا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ

آيا از ميان ما، وحى فقط بر او نازل شده، بلكه او دروغگوى متكبر است.

سَيَعْلَمُونَ غَداً مَنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ

فردا مى‌دانند دروغگوى متكبر كدام است؟

إِنَّا مُرْسِلُوا النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَ اصْطَبِرْ

ما ناقه را براى امتحان آنها خواهيم فرستاد منتظر آنها باش و بر اذيتشان صبر كن.

وَ نَبِّئْهُمْ أَنَّ الْماءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ كُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ

به آنها خبر بده كه آب ميان آنها و ناقه مقسوم و هر حصه حاضر شده است.

فَنادَوْا صاحِبَهُمْ فَتَعاطيٰ فَعَقَرَ

آنها رفيق خويش را ندا كردند، او قبول كرد و ناقه را كشت.

فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ

عذاب و انذار من چگونه بود؟

إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً واحِدَةً فَكانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ

ما بر آنها صيحه‌اى فرستاديم، مانند چوب حظيره ساز شدند.

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

قرآن را براى پند گرفتن آسان كرده‌ايم آيا پند گيرنده‌اى هست؟

كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ

قوم لوط پيامبران را تكذيب كردند.

إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ حاصِباً إِلَّا آلَ لُوطٍ نَجَّيْناهُمْ بِسَحَرٍ

ما بر آنها طوفان سنگبار فرستاديم، مگر آل لوط كه آنها را در وقت سحر نجات داديم.

نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنا كَذٰلِكَ نَجْزِي مَنْ شَكَرَ

به جهت نعمت از جانب ما، شاكر را اينطور جزا مى‌دهيم.

وَ لَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنا فَتَمارَوْا بِالنُّذُرِ

لوط آنها را از عذاب ما انذار كرد، ولى در انذار شك كردند.

وَ لَقَدْ راوَدُوهُ عَنْ ضَيْفِهِ فَطَمَسْنا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذابِي وَ نُذُرِ

از او، ميهمانانش را براى كامگيرى خواستند چشمشان را محو كرديم، بچشيد عذاب و انذار مرا.

وَ لَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُكْرَةً عَذابٌ مُسْتَقِرٌّ

وقت صبح عذاب حتمى آنها را گرفت.

فَذُوقُوا عَذابِي وَ نُذُرِ

پس بچشيد عذاب و انذار مرا.

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

قرآن را براى پند گرفتن آسان كرده‌ايم آيا پند گيرنده‌اى هست؟

وَ لَقَدْ جاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ

به آل فرعون انذار ما آمد.

كَذَّبُوا بِآياتِنا كُلِّها فَأَخَذْناهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُقْتَدِرٍ

آيات ما را تكذيب كردند، آنها را گرفتيم، گرفتن غالب توانا.

أَ كُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِنْ أُولئِكُمْ أَمْ لَكُمْ بَراءَةٌ فِي الزُّبُرِ

آيا كفار شما از آنها بهتر است؟ يا شما در كتابهاى گذشته برائتى داريد؟

أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُنْتَصِرٌ

يا مى‌گويند ما متحديم و يارى كننده يكديگر.

سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَ يُوَلُّونَ الدُّبُرَ

به زودى جمعشان منهزم شده و فرار مى‌كنند.

بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَ السَّاعَةُ أَدْهيٰ وَ أَمَرُّ

بلكه قيامت وعده آنهاست، قيامت پر وحشت‌تر و تلختر است.

إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلالٍ وَ سُعُرٍ

گناهكاران در ضلالت و آتشها هستند.

يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَليٰ وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ

روزى كه در آتش بر صورت خويش كشيده مى‌شوند بچشيد عذاب سقر را.

إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ

ما هر چيز را باندازه آفريده‌ايم.

وَ ما أَمْرُنا إِلَّا واحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ

فرمان ما نيست مگر يكى مانند اشاره چشم.

وَ لَقَدْ أَهْلَكْنا أَشْياعَكُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

امثال آنها را قبلا هلاك كرده‌ايم آيا پند گيرنده‌اى هست؟

وَ كُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ

هر چه كرده‌اند در نامه‌هاى عمل هست.

وَ كُلُّ صَغِيرٍ وَ كَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ

هر كوچك و بزرگ نوشته شده است.

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ

متقيان در بهشتها و نهرها هستند.

فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ

در مجلس صدقى نزد خداى توانا.