بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ قيامت بسيار نزديك شد، و ماه از هم شكافت.

وَ إِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَ يَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ

و اگر معجزه‌اى را ببينند، روى بگردانند و گويند: [اين‌] جادويى هميشگى است!

وَ كَذَّبُوا وَ اتَّبَعُوا أَهْواءَهُمْ وَ كُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ

و [قرآن، رسالت پيامبر و معجزه را] انكار كردند و هواهاى نفسانى خود را پيروى نمودند، در حالى كه هر كارى [چه خير و چه شر، چه حق و چه باطل در قرارگاه ويژه خود] قرار مى‌گيرد [و اينان به زودى خواهند دانست كه قرآن و پيامبر بر حق است يا معبودانشان؟]

وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مِنَ الْأَنْباءِ ما فِيهِ مُزْدَجَرٌ

بى‌ترديد آنچه از خبرها [ى گذشتگان‌] كه [در آن‌] مايه بازداشتن [از كفر و شرك و گناهان‌] است براى آنان آمده است.

حِكْمَةٌ بالِغَةٌ فَما تُغْنِ النُّذُرُ

[اين خبرها] پندى رساست، ولى هشدارها [به اين ستمكاران لجوج‌] سودى نمى‌بخشد.

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِليٰ شَيْءٍ نُكُرٍ

بنابراين از آنان روى بگردان [و] روزى را [ياد كن‌] كه آن دعوت كننده [يعنى اسرافيل‌] آنان را به امرى بس دشوار و هولناك دعوت مى‌كند.

خُشَّعاً أَبْصارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ كَأَنَّهُمْ جَرادٌ مُنْتَشِرٌ

در حالى كه ديدگانشان [از شدت ترس‌] فرو افتاده، هم چون ملخ هاى پراكنده از گورها بيرون آيند.

مُهْطِعِينَ إِلَي الدَّاعِ يَقُولُ الْكافِرُونَ هٰذا يَوْمٌ عَسِرٌ

شتابان به سوى آن دعوت كننده مى‌روند و كافران مى‌گويند: امروز روز بسيار سختى است.

كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنا وَ قالُوا مَجْنُونٌ وَ ازْدُجِرَ

پيش از آنان قوم نوح [و پيامبران‌] را تكذيب كردند، پس بنده ما [نوح‌] را هم تكذيب كردند و گفتند: ديوانه است، و جن زده‌اى است [كه آثارى از گزند جن در او مى‌باشد.]

فَدَعا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ

پس پروردگارش را خواند كه: من مغلوب شده‌ام [و از ستم و زورگويى آنان دلتنگم‌] بنابراين انتقام [مرا از اينان‌] بگير.

فَفَتَحْنا أَبْوابَ السَّماءِ بِماءٍ مُنْهَمِرٍ

پس [در پاسخ درخواستش‌] درهاى آسمان را به آبى بسيار فراوان و ريزان گشوديم،

وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُوناً فَالْتَقَي الْماءُ عَليٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ

و زمين را به [جوشيدن‌] چشمه‌هايى [پر آب‌] شكافتيم؛ پس آب آسمان و زمين براى كارى كه مقدر شده بود به هم پيوستند،

وَ حَمَلْناهُ عَليٰ ذاتِ أَلْواحٍ وَ دُسُرٍ

و او را بر كشتى كه داراى تخته‌ها و ميخ ها بود سوار كرديم،

تَجْرِي بِأَعْيُنِنا جَزاءً لِمَنْ كانَ كُفِرَ

كه زير نظر ما روان بود. [و اين‌] پاداشى بود براى كسى كه مورد تكذيب قرار گرفته بود.

وَ لَقَدْ تَرَكْناها آيَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

و بى‌ترديد آن سرگذشت را [براى آيندگان‌] مايه پند و عبرت باقى گذاشتيم، پس آيا پند گيرنده‌اى هست؟

فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ

پس عذاب و هشدارهايم چگونه بود؟

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

و يقينا ما قرآن را براى پند گرفتن آسان كرديم، پس آيا پند گيرنده‌اى هست؟

كَذَّبَتْ عادٌ فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ

قوم عاد [پيامبرشان را] تكذيب كردند، پس عذاب و هشدارهايم چگونه بود؟

إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ

ما بر آنان در روزى شوم كه شومى‌اش استمرار داشت، تندبادى سخت و بسيار سرد [به عنوان عذاب‌] فرستاديم،

تَنْزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ

كه مردم را [از زمين‌] برمى‌كند [و بعد از آن عذاب‌] گويى تنه‌هاى نخلى بودند كه ريشه كن شده‌اند.

فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ

پس عذاب و هشدارهايم چگونه بود؟

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

و يقينا ما قرآن را براى پند گرفتن آسان كرديم، پس آيا پند گيرنده‌اى هست؟

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ

قوم ثمود بيم دهندگان را تكذيب كردند.

فَقالُوا أَ بَشَراً مِنَّا واحِداً نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذاً لَفِي ضَلالٍ وَ سُعُرٍ

پس گفتند: آيا ما بشرى از جنس خود را كه [تك و] تنهاست [و جمعيت و نيرويى با خود ندارد] پيروى كنيم؟! در اين صورت در گمراهى و ديوانگى خواهيم بود.

أَ أُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِنْ بَيْنِنا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ

آيا از ميان ما فقط بر او وحى نازل شده است؟! [نه، چنين نيست‌] بلكه او بسيار دروغگو و پر افاده و متكبر است [كه مى‌خواهد بر ما بزرگى كند.]

سَيَعْلَمُونَ غَداً مَنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ

در فرداى نزديك خواهند دانست كه بسيار دروغگو و پرافاده و متكبر كيست؟

إِنَّا مُرْسِلُوا النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَ اصْطَبِرْ

[به صالح گفتيم:] ما براى آزمايش آنان يقينا آن ماده شتر [درخواست شده‌] را خواهيم فرستاد؛ پس در انتظار سرانجام آنان باش و شكيبايى پيشه كن.

وَ نَبِّئْهُمْ أَنَّ الْماءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ كُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ

و آنان را خبر ده كه آب آشاميدنى ميان آنان و ماده شتر تقسيم شده است؛ هريك در زمان نوبت خود بر سر آب حاضر شوند.

فَنادَوْا صاحِبَهُمْ فَتَعاطيٰ فَعَقَرَ

پس آنان يارشان را [كه براى پى كردن ناقه آماده‌اش كرده بودند] فرا خواندند و [او] دست به كار شد و [ماده شتر را] پى كرد.

فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ

پس عذاب و هشدارهايم چگونه بود؟

إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً واحِدَةً فَكانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ

ما بر آنان يك فرياد مرگبار فرستاديم، پس همه آنان به صورت گياه خشكى كه در آغل چهارپايان جمع مى‌كنند، درآمدند.

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

و يقينا ما قرآن را براى پند گرفتن آسان كرديم، پس آيا پند گيرنده‌اى هست؟

كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ

لوط بيم دهندگان را تكذيب كردند.

إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ حاصِباً إِلَّا آلَ لُوطٍ نَجَّيْناهُمْ بِسَحَرٍ

ما بر آنان توفانى سخت كه با خود ريگ و سنگ مى‌آورد فرستاديم [در نتيجه همه را هلاك كرد]، مگر خاندان لوط را كه سحرگاهان نجاتشان داديم.

نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنا كَذٰلِكَ نَجْزِي مَنْ شَكَرَ

[اين‌] نعمت و رحمتى از سوى ما بود، اين‌گونه كسى را كه سپاس گزار است، پاداش مى‌دهيم.

وَ لَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنا فَتَمارَوْا بِالنُّذُرِ

به راستى لوط آنان را به مؤاخذه سخت ما بيم داده بود، ولى [آنان با وى‌] در بيمها و هشدارها [يش‌] سرسختانه مجادله و ستيزه كردند.

وَ لَقَدْ راوَدُوهُ عَنْ ضَيْفِهِ فَطَمَسْنا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذابِي وَ نُذُرِ

و از ميهمانانش [كه در حقيقت فرشتگان ما بودند] كام جويى خواستند، در نتيجه ديدگانشان را محو و نابينا كرديم؛ پس [گفتيم: طعم‌] عذاب و هشدارهايم را بچشيد.

وَ لَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُكْرَةً عَذابٌ مُسْتَقِرٌّ

به يقين در سپيده دم عذابى پيگير و پايدار به آنان رسيد.

فَذُوقُوا عَذابِي وَ نُذُرِ

پس [گفتيم: طعم‌] عذاب و هشدارهايم را بچشيد.

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

و يقينا ما قرآن را براى پند گرفتن آسان كرديم، پس آيا پند گيرنده‌اى هست؟

وَ لَقَدْ جاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ

و همانا براى فرعونيان بيم‌دهندگان آمدند.

كَذَّبُوا بِآياتِنا كُلِّها فَأَخَذْناهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُقْتَدِرٍ

[آنان‌] همه معجزات و آيات ما را تكذيب كردند؛ در نتيجه آنان را [به عذابى سخت‌] گرفتيم، گرفتن توانايى شكست‌ناپذير و نيرومند.

أَ كُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِنْ أُولئِكُمْ أَمْ لَكُمْ بَراءَةٌ فِي الزُّبُرِ

آيا كافران [شهر] شما از اقوامى كه برشمرديم، بهتر و برترند [تا به سبب بهترى و برترى مصون از از عذاب باشند؟] يا براى شما در كتاب‌هاى آسمانى امان نامه‌اى هست [كه هر جرمى را مرتكب شويد عذابى نخواهيد داشت؟!]

أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُنْتَصِرٌ

يا [آنكه‌] مى‌گويند: ما گروهى متحد و پشتيبان يكديگريم [كه هركس بخواهد آسيبى به ما رساند، با قدرت هرچه تمام‌تر از او انتقام مى‌گيريم؟]

سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَ يُوَلُّونَ الدُّبُرَ

به زودى [اين‌] گروه [متحد در جنگى كه خود بر ضد مؤمنان تدارك مى‌بينند] شكست مى‌خورند و پشت كنان مى‌گريزند.

بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَ السَّاعَةُ أَدْهيٰ وَ أَمَرُّ

بلكه وعده‌گاهشان قيامت است، و قيامت هولناك‌تر و تلخ‌تر است.

إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلالٍ وَ سُعُرٍ

بى‌ترديد گنهكاران در گمراهى و انحراف و در آتش افروخته‌اند.

يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَليٰ وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ

روزى كه با صورت در آتش كشيده مى‌شوند [و به آنان مى‌گويند:] سوزندگى و عذاب دردناك دوزخ را بچشيد.

إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ

ما هر چيزى را اندازه آفريديم.

وَ ما أَمْرُنا إِلَّا واحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ

و فرمان ما جز فرمان واحدى نيست كه مانند يك چشم بر هم زدن است.

وَ لَقَدْ أَهْلَكْنا أَشْياعَكُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

بى‌ترديد ما هم‌مسلكان شما را [كه در گذشته به سر مى‌بردند، به خاطر طغيانشان‌] هلاك كرديم؛ پس آيا پند گيرنده‌اى هست؟

وَ كُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ

و هر عملى را كه انجام دادند در نامه‌هاى اعمالشان ثبت است.

وَ كُلُّ صَغِيرٍ وَ كَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ

و هر كوچك و بزرگى [از اعمالشان در آن‌] نوشته شده است.

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ

يقينا پرهيزكاران در بهشت‌ها و [كنار] نهرها هستند؛

فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ

در جايگاهى حق و پسنديده نزد پادشاهى توانا.