بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱقۡتَرَبَتِ ٱلسَّاعَةُ وَ ٱنشَقَّ ٱلۡقَمَرُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ قيامت نزديك شد و ماه بشكافت:

وَ إِن يَرَوۡاْ ءَايَةٗ يُعۡرِضُواْ وَ يَقُولُواْ سِحۡرٞ مُّسۡتَمِرّٞ

اگر هر معجزه‌اى ببينند گويند جادوى دائم است.

وَ كَذَّبُواْ وَ ٱتَّبَعُوٓاْ أَهۡوَآءَهُمۡ وَ كُلُّ أَمۡرٖ مُّسۡتَقِرّٞ

پيامبر و معجزه او را تكذيب كردند (ولى) هر كار (در وقت خود) ثابت مى‌شود (و جاى خود را مى‌گيرد).

وَ لَقَدۡ جَآءَهُم مِّنَ ٱلۡأَنۢبَآءِ مَا فِيهِ مُزۡدَجَرٌ

از اخبار گذشتگان براى آنها آمد، آنچه در آن منع از گناه هست.

حِكۡمَةُۢ بَٰلِغَةٞ فَمَا تُغۡنِ ٱلنُّذُرُ

قرآن حكمت كاملى است ليكن انذارها فائده نمى‌دهد.

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡۘ يَوۡمَ يَدۡعُ ٱلدَّاعِ إِلَىٰ شَيۡءٖ نُّكُرٍ

پس، از آنها روى بگردان، يا دآر روزى را كه خواننده به چيز هولناكى مى‌خواند.

خُشَّعًا أَبۡصَٰرُهُمۡ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ كَأَنَّهُمۡ جَرَادٞ مُّنتَشِرٞ

از قبرها خارج مى‌شوند گويى ملخهاى پراكنده‌اند، حال آنكه سر بزير و ذليلند.

مُّهۡطِعِينَ إِلَى ٱلدَّاعِ يَقُولُ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا يَوۡمٌ عَسِرٞ

به طرف ندا كننده شتابانند، كافران گويند: اين روز سختى است.

كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ فَكَذَّبُواْ عَبۡدَنَا وَ قَالُواْ مَجۡنُونٞ وَ ٱزۡدُجِرَ

پيش از اهل مكه قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند بنده ما را تكذيب كرده و گفتند ديوانه مسلوب العقل است.

فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَغۡلُوبٞ فَٱنتَصِرۡ

خدايش را خواند كه من مغلوبم ياريم فرما.

فَفَتَحۡنَآ أَبۡوَٰبَ ٱلسَّمَآءِ بِمَآءٖ مُّنۡهَمِرٖ

درهاى آسمان را با آبى شديد باز كرديم.

وَ فَجَّرۡنَا ٱلۡأَرۡضَ عُيُونٗا فَٱلۡتَقَى ٱلۡمَآءُ عَلَىٰٓ أَمۡرٖ قَدۡ قُدِرَ

زمين را چشمه‌ها شكافتيم، آب آسمان و زمين بر فرمانى معين به هم آميخت.

وَ حَمَلۡنَٰهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلۡوَٰحٖ وَ دُسُرٖ

نوح را بر كشتى كه از تخته‌ها و ميخها بود حمل كرديم.

تَجۡرِي بِأَعۡيُنِنَا جَزَآءٗ لِّمَن كَانَ كُفِرَ

زير حفاظت ما حركت مى‌كرد، پاداشى بود به نوح كه نبوتش انكار شده بود.

وَ لَقَد تَّرَكۡنَٰهَآ ءَايَةٗ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

اين قضيه را نشانه‌اى گذاشتيم آيا پند گيرنده‌اى هست؟

فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ

عذاب و انذار من چگونه بود؟!

وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

قرآن را براى پندگيرى آسان كرديم آيا پندگيرنده‌اى هست؟!

كَذَّبَتۡ عَادٞ فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ

قوم عاد پيامبر را تكذيب كرد، عذاب و انذار من چگونه بود؟

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا صَرۡصَرٗا فِي يَوۡمِ نَحۡسٖ مُّسۡتَمِرّٖ

ما بر آنها بادى سوزان در روز نحس پيوسته فرستاديم.

تَنزِعُ ٱلنَّاسَ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٖ مُّنقَعِرٖ

مردم را از جا مى‌كند، گويى آنها تنه‌هاى كنده شده درخت خرما بودند.

فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ

پس عذاب و انذار من چگونه بود؟

وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

قرآن را براى پند گرفتن آسان كرده‌ايم، آيا پند گيرنده‌اى هست؟

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِٱلنُّذُرِ

قوم ثمود پيامبران را انكار كردند.

فَقَالُوٓاْ أَبَشَرٗا مِّنَّا وَٰحِدٗا نَّتَّبِعُهُۥٓ إِنَّآ إِذٗا لَّفِي ضَلَٰلٖ وَ سُعُرٍ

گفتند: آيا به يك نفر مانند خويش، اطاعت كنيم ما در آن صورت در گمراهى و ديوانگى هستيم.

أَءُلۡقِيَ ٱلذِّكۡرُ عَلَيۡهِ مِنۢ بَيۡنِنَا بَلۡ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٞ

آيا از ميان ما، وحى فقط بر او نازل شده، بلكه او دروغگوى متكبر است.

سَيَعۡلَمُونَ غَدٗا مَّنِ ٱلۡكَذَّابُ ٱلۡأَشِرُ

فردا مى‌دانند دروغگوى متكبر كدام است؟

إِنَّا مُرۡسِلُواْ ٱلنَّاقَةِ فِتۡنَةٗ لَّهُمۡ فَٱرۡتَقِبۡهُمۡ وَ ٱصۡطَبِرۡ

ما ناقه را براى امتحان آنها خواهيم فرستاد منتظر آنها باش و بر اذيتشان صبر كن.

وَ نَبِّئۡهُمۡ أَنَّ ٱلۡمَآءَ قِسۡمَةُۢ بَيۡنَهُمۡ كُلُّ شِرۡبٖ مُّحۡتَضَرٞ

به آنها خبر بده كه آب ميان آنها و ناقه مقسوم و هر حصه حاضر شده است.

فَنَادَوۡاْ صَاحِبَهُمۡ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ

آنها رفيق خويش را ندا كردند، او قبول كرد و ناقه را كشت.

فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ

عذاب و انذار من چگونه بود؟

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ صَيۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ فَكَانُواْ كَهَشِيمِ ٱلۡمُحۡتَظِرِ

ما بر آنها صيحه‌اى فرستاديم، مانند چوب حظيره ساز شدند.

وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

قرآن را براى پند گرفتن آسان كرده‌ايم آيا پند گيرنده‌اى هست؟

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطِۢ بِٱلنُّذُرِ

قوم لوط پيامبران را تكذيب كردند.

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ حَاصِبًا إِلَّآ ءَالَ لُوطٖ نَّجَّيۡنَٰهُم بِسَحَرٖ

ما بر آنها طوفان سنگبار فرستاديم، مگر آل لوط كه آنها را در وقت سحر نجات داديم.

نِّعۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي مَن شَكَرَ

به جهت نعمت از جانب ما، شاكر را اينطور جزا مى‌دهيم.

وَ لَقَدۡ أَنذَرَهُم بَطۡشَتَنَا فَتَمَارَوۡاْ بِٱلنُّذُرِ

لوط آنها را از عذاب ما انذار كرد، ولى در انذار شك كردند.

وَ لَقَدۡ رَٰوَدُوهُ عَن ضَيۡفِهِۦ فَطَمَسۡنَآ أَعۡيُنَهُمۡ فَذُوقُواْ عَذَابِي وَ نُذُرِ

از او، ميهمانانش را براى كامگيرى خواستند چشمشان را محو كرديم، بچشيد عذاب و انذار مرا.

وَ لَقَدۡ صَبَّحَهُم بُكۡرَةً عَذَابٞ مُّسۡتَقِرّٞ

وقت صبح عذاب حتمى آنها را گرفت.

فَذُوقُواْ عَذَابِي وَ نُذُرِ

پس بچشيد عذاب و انذار مرا.

وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

قرآن را براى پند گرفتن آسان كرده‌ايم آيا پند گيرنده‌اى هست؟

وَ لَقَدۡ جَآءَ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ ٱلنُّذُرُ

به آل فرعون انذار ما آمد.

كَذَّبُواْ بِ‍َٔايَٰتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذۡنَٰهُمۡ أَخۡذَ عَزِيزٖ مُّقۡتَدِرٍ

آيات ما را تكذيب كردند، آنها را گرفتيم، گرفتن غالب توانا.

أَكُفَّارُكُمۡ خَيۡرٞ مِّنۡ أُوْلَٰٓئِكُمۡ أَمۡ لَكُم بَرَآءَةٞ فِي ٱلزُّبُرِ

آيا كفار شما از آنها بهتر است؟ يا شما در كتابهاى گذشته برائتى داريد؟

أَمۡ يَقُولُونَ نَحۡنُ جَمِيعٞ مُّنتَصِرٞ

يا مى‌گويند ما متحديم و يارى كننده يكديگر.

سَيُهۡزَمُ ٱلۡجَمۡعُ وَ يُوَلُّونَ ٱلدُّبُرَ

به زودى جمعشان منهزم شده و فرار مى‌كنند.

بَلِ ٱلسَّاعَةُ مَوۡعِدُهُمۡ وَ ٱلسَّاعَةُ أَدۡهَىٰ وَ أَمَرُّ

بلكه قيامت وعده آنهاست، قيامت پر وحشت‌تر و تلختر است.

إِنَّ ٱلۡمُجۡرِمِينَ فِي ضَلَٰلٖ وَ سُعُرٖ

گناهكاران در ضلالت و آتشها هستند.

يَوۡمَ يُسۡحَبُونَ فِي ٱلنَّارِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمۡ ذُوقُواْ مَسَّ سَقَرَ

روزى كه در آتش بر صورت خويش كشيده مى‌شوند بچشيد عذاب سقر را.

إِنَّا كُلَّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَٰهُ بِقَدَرٖ

ما هر چيز را باندازه آفريده‌ايم.

وَ مَآ أَمۡرُنَآ إِلَّا وَٰحِدَةٞ كَلَمۡحِۢ بِٱلۡبَصَرِ

فرمان ما نيست مگر يكى مانند اشاره چشم.

وَ لَقَدۡ أَهۡلَكۡنَآ أَشۡيَاعَكُمۡ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

امثال آنها را قبلا هلاك كرده‌ايم آيا پند گيرنده‌اى هست؟

وَ كُلُّ شَيۡءٖ فَعَلُوهُ فِي ٱلزُّبُرِ

هر چه كرده‌اند در نامه‌هاى عمل هست.

وَ كُلُّ صَغِيرٖ وَ كَبِيرٖ مُّسۡتَطَرٌ

هر كوچك و بزرگ نوشته شده است.

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ نَهَرٖ

متقيان در بهشتها و نهرها هستند.

فِي مَقۡعَدِ صِدۡقٍ عِندَ مَلِيكٖ مُّقۡتَدِرِۢ

در مجلس صدقى نزد خداى توانا.