سوره القیامة
Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Lā 'Uqsimu Biyawmi Al-Qiyāmahi
1به نام خداوند رحمتگر مهربان؛ نه! سوگند به روز رستاخيز،
Wa Lā 'Uqsimu Bin-Nafsi Al-Lawwāmahi
2و [باز] نه! سوگند به و جدان سرزنشگر!
'Ayaĥsabu Al-'Insānu 'Allan Najma`a `Ižāmahu
3آيا انسان مىپندارد كه هرگز ريزه استخوانهايش را گرد نخواهيم آورد؟!
Balá Qādirīna `Alá 'An Nusawwiya Banānahu
4آرى [بلكه] تواناييم كه [خطوط] سر انگشتانش را [يكا يك] درست [و بازسازى] كنيم.
Bal Yurīdu Al-'Insānu Liyafjura 'Amāmahu
5ولى نه، انسان مىخواهد كه در پيشگاه او فسادكارى كند.
Yas'alu 'Ayyāna Yawmu Al-Qiyāmahi
6مىپرسد: «روز رستاخيز چه وقت است؟»
Fa'idhā Bariqa Al-Başaru
7پس آن گاه كه ديده خيره گردد،
Wa Khasafa Al-Qamaru
8و ماه در خسوف افتد،
Wa Jumi`a Ash-Shamsu Wa Al-Qamaru
9و آفتاب و ماه به هم گرد آيند،
Yaqūlu Al-'Insānu Yawma'idhin 'Ayna Al-Mafarru
10آن روز انسان مىگويد: « [راه] گريز كجاست؟»
Kallā Lā Wazara
11حاشا؟ پناهگاهى نيست!
'Ilá Rabbika Yawma'idhin Al-Mustaqarru
12آن روز، قرارگاه [نهايى] به سوى پروردگار توست!
Yunabba'u Al-'Insānu Yawma'idhin Bimā Qaddama Wa 'Akhkhara
13آن روز است كه انسان را از آنچه از ديرباز يا پس از آن انجام داده آگاهى دهند.
Bali Al-'Insānu `Alá Nafsihi Başīrahun
14بلكه انسان خود بر نفس خويشتن بيناست،
Wa Law 'Alqá Ma`ādhīrahu
15هر چند دست به عذرتراشى زند.
Lā Tuĥarrik Bihi Lisānaka Lita`jala Bihi
16زبانت را [در هنگام وحى] زود بحركت درنياور تا در خواندن [قرآن] شتابزدگى بخرج دهى.
'Inna `Alaynā Jam`ahu Wa Qur'ānahu
17در حقيقت گردآوردن و خواندن آن بر [عهده] ماست.
Fa'idhā Qara'nāhu Fa Attabi` Qur'ānahu
18پس چون آن را برخوانديم [همانگونه] خواندن آن را دنبال كن.
Thumma 'Inna `Alaynā Bayānahu
19سپس توضيح آن [نيز] بر عهده ماست!
Kallā Bal Tuĥibbūna Al-`Ājilaha
20ولى نه! [شما دنياى] زودگذر را دوست داريد،
Wa Tadharūna Al-'Ākhiraha
21و آخرت را وامىگذاريد.
Wujūhun Yawma'idhin Nāđirahun
22در آن روز چهرههايى شاداباند،
'Ilá Rabbihā Nāžirahun
23و به سوى پروردگار خود مىنگرند.
Wa Wujūhun Yawma'idhin Bāsirahun
24و در آن روز چهرههايى دژم باشند.
Tažunnu 'An Yuf`ala Bihā Fāqirahun
25[چرا كه] دانند موردِ عذابى كمرشكن قرار خواهند گرفت.
Kallā 'Idhā Balaghati At-Tarāqī
26نه چنين است [كه او پندارد، زيرا] آن گاه كه جان ميان گلوگاهش رسد،
Wa Qīla Man Rāqin
27و گفته شود: «چارهساز كيست؟»
Wa Žanna 'Annahu Al-Firāqu
28و داند كه همان [زمان] فراق است،
Wa Altaffati As-Sāqu Bis-Sāqi
29و [محتضر را] ساق به ساق ديگر درپيچد،
'Ilá Rabbika Yawma'idhin Al-Masāqu
30آن روز است كه بسوى پروردگارت سوق دادن باشد.
Falā Şaddaqa Wa Lā Şallá
31پس [گويند] تصديق نكرد و نماز برپا نداشت،
Wa Lakin Kadhdhaba Wa Tawallá
32بلكه تكذيب كرد و روى گردانيد،
Thumma Dhahaba 'Ilá 'Ahlihi Yatamaţţá
33سپس خرامان به سوى اهل خويش رفت!
'Awlá Laka Fa'awlá
34واى بر تو! پس واى [بر تو!]
Thumma 'Awlá Laka Fa'awlá
35بازهم واى بر تو! واى بر تو!
'Ayaĥsabu Al-'Insānu 'An Yutraka Sudan
36آيا انسان پندارد كه بيهوده رها مىشود؟!
'Alam Yaku Nuţfatan Min Manīyin Yumná
37مگر او [قبلًا] نطفهاى نبود كه [در رحم] ريخته مىشود؟!
Thumma Kāna `Alaqatan Fakhalaqa Fasawwá
38سپس عَلَقه [آويزك] شد و [خدايش] شكل داد و درست كرد؟!
Faja`ala Minhu Az-Zawjayni Adh-Dhakara Wa Al-'Unthá
39و از آن دو جنس نر و ماده را قرار داد!
'Alaysa Dhālika Biqādirin `Alá 'An Yuĥyiya Al-Mawtá
40آيا چنين [خدايى] نتواند كه مردگان را زنده گرداند؟!