بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجادِلُكَ فِي زَوْجِها وَ تَشْتَكِي إِلَي اللَّهِ وَ اللَّهُ يَسْمَعُ تَحاوُرَكُما إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ خدا سخن آن (زنى) را كه درباره همسرش با تو مجادله مى‌كرد و به خدا شكوه مى‌كرد، شنيد، و خدا گفتمان شما را مى‌شنود؛ [چرا] كه خدا شنواى بيناست.

الَّذِينَ يُظاهِرُونَ مِنْكُمْ مِنْ نِسائِهِمْ ما هُنَّ أُمَّهاتِهِمْ إِنْ أُمَّهاتُهُمْ إِلَّا اللاَّئِي وَلَدْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنْكَراً مِنَ الْقَوْلِ وَ زُوراً وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ

كسانى از شما كه زنانشان را ظهار مى‌كنند (و مادر خود مى‌خوانند) آنان مادرانشان نيستند؛ مادرانشان جز كسانى كه آنان را زاييده‌اند نيستند و قطعا آنان سخن ناپسند و باطل مى‌گويند؛ و مسلما خدا بخشاينده [و] بسيار آمرزنده است.

وَ الَّذِينَ يُظاهِرُونَ مِنْ نِسائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِما قالُوا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَمَاسَّا ذٰلِكُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ

و كسانى كه زنانشان را ظهار مى‌كنند (و مادر خود مى‌خوانند) سپس از آنچه گفته‌اند باز مى‌گردند، پس پيش از آنكه با همديگر تماس گيرند آزاد كردن بنده‌اى (بر آنان واجب است). آن (چيزى است كه شما) بدان پند داده مى‌شويد؛ و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است.

فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ شَهْرَيْنِ مُتَتابِعَيْنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَمَاسَّا فَمَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَإِطْعامُ سِتِّينَ مِسْكِيناً ذٰلِكَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ لِلْكافِرِينَ عَذابٌ أَلِيمٌ

و هر كس (بنده‌اى) نيافت، پس پيش از آنكه با يكديگر تماس گيرند روزه دو ماه پياپى (بر او واجب است). و هر كس نتواند، پس غذا دادن شصت بينوا (بر او واجب است). اين بخاطر آن است كه به خدا و فرستاده‌اش ايمان بياوريد؛ و اينها مرزهاى خداست؛ و براى كافران عذاب دردناكى است!

إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ كُبِتُوا كَما كُبِتَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ قَدْ أَنْزَلْنا آياتٍ بَيِّناتٍ وَ لِلْكافِرِينَ عَذابٌ مُهِينٌ

در حقيقت كسانى كه با خدا و فرستاده‌اش به شدت مخالفت مى‌كنند، خوار شده‌اند همانگونه كه كسانى كه پيش از آنان بودند خوارشدند؛ و بيقين ما نشانه‌اى روشن فروفرستاديم و براى كافران عذابى خوار كننده است،

يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعاً فَيُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا أَحْصاهُ اللَّهُ وَ نَسُوهُ وَ اللَّهُ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ

در روزى كه خدا همه آنان را بر مى‌انگيزد و به آنان از آنچه انجام داده‌اند خبر مى‌دهد، كه خدا آن (اعمال) را به شمار آورده و [لى آنان‌] آن را فراموش كرده‌اند؛ و خدا بر هر چيزى گواه است.

أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ ما يَكُونُ مِنْ نَجْويٰ ثَلاثَةٍ إِلَّا هُوَ رابِعُهُمْ وَ لا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سادِسُهُمْ وَ لا أَدْنيٰ مِنْ ذٰلِكَ وَ لا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ ما كانُوا ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ

آيا اطلاع نيافته‌اى كه خدا آنچه را در آسمان‌ها و آنچه را در زمين است مى‌داند؛ هيچ رازگويى سه (نفرى) نيست مگر آنكه او چهارمين آنان است، و هيچ رازگويى پنج (نفرى) نيست مگر آنكه او ششمين آنان است، و نه كمتر از آن و نه بيشتر (از آن است) مگر آنكه او همراه آنان است هر كجا كه باشند، سپس روز رستاخيز به آنان از آنچه انجام داده‌اند، خبر مى‌دهد؛ [چرا] كه خدا به هر چيزى داناست.

أَ لَمْ تَرَ إِلَي الَّذِينَ نُهُوا عَنِ النَّجْويٰ ثُمَّ يَعُودُونَ لِما نُهُوا عَنْهُ وَ يَتَناجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ مَعْصِيَةِ الرَّسُولِ وَ إِذا جاءُوكَ حَيَّوْكَ بِما لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ وَ يَقُولُونَ فِي أَنْفُسِهِمْ لَوْلا يُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِما نَقُولُ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ يَصْلَوْنَها فَبِئْسَ الْمَصِيرُ

آيا نظر نكرده‌اى به كسانى كه از رازگويى منع شده بودند، سپس به آنچه كه از آن منع شده بودند باز مى‌گردند، و براى گناه و تعدى و نافرمانى فرستاده (خدا) با يكديگر رازگويى مى‌كنند، و هنگامى كه نزد تو مى‌آيند به چيزى كه خدا بدان تو را زنده باد نگفته است به تو« زنده باد »مى‌گويند؛ و در (دل‌هاى) خودشان مى‌گويند:« چرا خدا ما را بخاطر آنچه مى‌گوييم عذاب نمى‌كند؟! »جهنم براى آنان كافى است، در حالى كه وارد آن مى‌شوند (و مى‌سوزند) و چه بد فرجامى است!

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا تَناجَيْتُمْ فَلا تَتَناجَوْا بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ مَعْصِيَةِ الرَّسُولِ وَ تَناجَوْا بِالْبِرِّ وَ التَّقْويٰ وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه رازگويى مى‌كنيد، پس براى گناه و تعدى و نافرمانى فرستاده (خدا) با يكديگر رازگويى نكنيد، و براى نيكى و پارسايى (و خود نگهدارى) رازگويى كنيد؛ و [خودتان را] از [عذاب‌] خدايى حفظ كنيد كه فقط به سوى او گردآورى مى‌شويد.

إِنَّمَا النَّجْويٰ مِنَ الشَّيْطانِ لِيَحْزُنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَيْسَ بِضارِّهِمْ شَيْئاً إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَ عَلَي اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ

رازگويى فقط از شيطان است؛ تا كسانى را كه ايمان آورده‌اند اندوهگين سازد، در حالى كه جز به رخصت خدا، هيچ چيز زيان رسان به آنان نيست؛ و مؤمنان پس بايد تنها بر خدا توكل كنند.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا قِيلَ لَكُمْ تَفَسَّحُوا فِي الْمَجالِسِ فَافْسَحُوا يَفْسَحِ اللَّهُ لَكُمْ وَ إِذا قِيلَ انْشُزُوا فَانْشُزُوا يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجاتٍ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه به شما گفته شود:« در مجلس‌ها جاى گشاييد، پس جاى گشاييد، كه خدا براى شما جاى مى‌گشايد؛ و هنگامى كه گفته شود:« برخيزيد. »پس برخيزيد؛ كه خدا كسانى از شما را كه ايمان آورده‌اند و كسانى را كه به آنان دانش داده شده، به رتبه‌هايى بالا مى‌برد؛ و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا ناجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْواكُمْ صَدَقَةً ذٰلِكَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ أَطْهَرُ فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه با فرستاده (خدا) رازگويى مى‌كنيد پس پيش (از آن) بخشش صادقانه‌اى تقديم داريد؛ اين براى شما بهتر و پاك كننده‌تر است؛ و اگر نيافتيد پس مسلما خدا بسيار آمرزنده [و] مهرورز است.

أَ أَشْفَقْتُمْ أَنْ تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْواكُمْ صَدَقاتٍ فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُوا وَ تابَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ فَأَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ اللَّهُ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ

آيا بيمناك شديد كه پيش از رازگوييتان بخشش‌هاى صادقانه تقديم داريد؟! پس در اين هنگام كه انجام نداده‌ايد، و خدا توبه شما را پذيرفت، پس نماز را برپا داريد و [ماليات‌] زكات را بپردازيد و از خدا و فرستاده‌اش اطاعت كنيد؛ و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است.

أَ لَمْ تَرَ إِلَي الَّذِينَ تَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ما هُمْ مِنْكُمْ وَ لا مِنْهُمْ وَ يَحْلِفُونَ عَلَي الْكَذِبِ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ

آيا نظر نكرده‌اى به كسانى كه با گروهى كه خدا بر آنان خشم كرده دوستى كردند؟! آنان از شما نيستند و (شما) از آنان نيستيد، و به دروغ سوگند ياد مى‌كنند در حالى كه آنان مى‌دانند (كه دروغ مى‌گويند).

أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذاباً شَدِيداً إِنَّهُمْ ساءَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ

خدا عذابى شديد براى آنان آماده ساخته است، [چرا] كه بد است آنچه را آنان همواره انجام مى‌دادند!

اتَّخَذُوا أَيْمانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ فَلَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ

سوگندهايشان را سپرى قرار دادند و (مردم را) از راه خدا باز داشتند؛ پس براى آنان عذابى خوار كننده است!

لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئاً أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ

هرگز اموالشان و فرزندانشان هيچ چيزى [مجازات‌] خدا را از آنان دفع نخواهد كرد؛ آنان اهل آتشند در حالى كه آنان در آنجا ماندگارند.

يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعاً فَيَحْلِفُونَ لَهُ كَما يَحْلِفُونَ لَكُمْ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَليٰ شَيْءٍ أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْكاذِبُونَ

(يادكن) روزى را كه خدا همه آنان را بر مى‌انگيزد، و براى او سوگند ياد مى‌كنند همان گونه كه براى شما سوگند ياد مى‌كنند؛ و مى‌پندارند كه آنان بر چيزى (سودمند دست يافته) اند؛ آگاه باشيد كه آنان فقط دروغگويند.

اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطانُ فَأَنْساهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ أُولئِكَ حِزْبُ الشَّيْطانِ أَلا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطانِ هُمُ الْخاسِرُونَ

شيطان بر آنان مسلط شده و ياد خدا را از ياد آنان برد؛ آنان حزب شيطانند. آگاه باشيد كه حزب شيطان فقط زيانكارند!

إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُولئِكَ فِي الْأَذَلِّينَ

در حقيقت كسانى كه با خدا و فرستاده‌اش بشدت مخالفت كنند، آنان در (زمره) خوارترين (افراد) ند.

كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلِي إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ

خدا مقرر داشته كه قطعا من و فرستادگانم پيروز مى‌شويم؛ [چرا] كه خدا نيرومندى شكست‌ناپذير است.

لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ كانُوا آباءَهُمْ أَوْ أَبْناءَهُمْ أَوْ إِخْوانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُولئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمانَ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَ يُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ أُولئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

هيچ قومى را كه ايمان به خدا و روز بازپسين بياورند، نمى‌يابى كه با كسانى كه با خدا و فرستاده‌اش به شدت مخالفت ورزند، دوستى كنند، و گرچه پدرانشان يا پسرانشان يا برادرانشان يا خاندانشان باشند، اينانند كه خدا ايمان را در دل‌هايشان نوشته و با روحى از (جانب خود) ش تاييد كرده، و آنان را در بوستان‌هاى (بهشتى) وارد مى‌كند كه نهرها از زير [درختان‌] ش روان است، در حالى كه در آنجا ماندگارند. خدا از آنان خشنود است، و آنان (نيز) از او خشنودند؛ آنان حزب خدا هستند، آگاه باشيد در واقع فقط حزب خدا رستگارند!