قرآن عثمان طه

سوره المجادلة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجادِلُكَ فِي زَوْجِها وَ تَشْتَكِي إِلَي اللَّهِ وَ اللَّهُ يَسْمَعُ تَحاوُرَكُما إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ

1

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ هر آينه شنيد خدا سخن آن زن را كه با تو ستيزه مى‌كرد درباره شويش و داورى مى‌خواست از خدا و خدا مى‌شنيد گفتگوى شما را همانا خدا است شنواى بينا


الَّذِينَ يُظاهِرُونَ مِنْكُمْ مِنْ نِسائِهِمْ ما هُنَّ أُمَّهاتِهِمْ إِنْ أُمَّهاتُهُمْ إِلَّا اللاَّئِي وَلَدْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنْكَراً مِنَ الْقَوْلِ وَ زُوراً وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ

2

آنان كه ظهار مى‌كنند از شما از زنان خويش نيستند آن زنان مادران ايشان نيستند مادرانشان مگر آنان كه زائيدندشان و هر آينه گويند ناپسندى از سخن و دروغى را و همانا خدا است گذشت‌كننده آمرزشگر


وَ الَّذِينَ يُظاهِرُونَ مِنْ نِسائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِما قالُوا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَمَاسَّا ذٰلِكُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ

3

و آنان كه ظهار مى‌كنند از زنان خويش پس بازمى‌گردند بدانچه گفتند پس آزاد كردن بنده پيش از آنكه به هم نزديك شوند اين را اندرز داده شويد بدان و خدا است بدانچه مى‌كنيد آگاه


فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ شَهْرَيْنِ مُتَتابِعَيْنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَمَاسَّا فَمَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَإِطْعامُ سِتِّينَ مِسْكِيناً ذٰلِكَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ لِلْكافِرِينَ عَذابٌ أَلِيمٌ

4

و آنكه نيافت پس روزه دو ماه پى در پى پيش از آنكه به هم نزديك شوند و آنكه نتوانست پس خوراك شصت تن بينوا اين تا ايمان آريد به خدا و پيمبرش و اين است مرزهاى خدا و كافران را است عذابى دردناك


إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ كُبِتُوا كَما كُبِتَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ قَدْ أَنْزَلْنا آياتٍ بَيِّناتٍ وَ لِلْكافِرِينَ عَذابٌ مُهِينٌ

5

همانا آنان كه دشمنى كنند با خدا و پيمبرش سرنگون شوند بدانسان كه سرنگون شدند آنان كه پيش از ايشان بودند و همانا فرستاديم آيتهايى روشن و كافران را است عذابى خواركننده


يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعاً فَيُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا أَحْصاهُ اللَّهُ وَ نَسُوهُ وَ اللَّهُ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ

6

روزى كه برانگيزدشان خدا همگى پس آگهيشان دهد بدانچه كردند بشمردش خدا و فراموشش كردند و خدا است بر همه چيز گواه


أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ ما يَكُونُ مِنْ نَجْويٰ ثَلاثَةٍ إِلَّا هُوَ رابِعُهُمْ وَ لا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سادِسُهُمْ وَ لا أَدْنيٰ مِنْ ذٰلِكَ وَ لا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ ما كانُوا ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ

7

آيا ننگريستى كه خدا داند آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است و نيست رازگويى سه تن جز آنكه او است چهارميشان و نه پنج تن جز آنكه او است ششمين ايشان و نه كمتر از اين و نه بيشتر جز آنكه او است با ايشان هر جا باشند و سپس آگهيشان دهد به آنچه كردند روز رستاخيز همانا خدا است به هر چيزى دانا


أَ لَمْ تَرَ إِلَي الَّذِينَ نُهُوا عَنِ النَّجْويٰ ثُمَّ يَعُودُونَ لِما نُهُوا عَنْهُ وَ يَتَناجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ مَعْصِيَةِ الرَّسُولِ وَ إِذا جاءُوكَ حَيَّوْكَ بِما لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ وَ يَقُولُونَ فِي أَنْفُسِهِمْ لَوْلا يُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِما نَقُولُ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ يَصْلَوْنَها فَبِئْسَ الْمَصِيرُ

8

آيا ننگريستى بدانان كه نهى شدند از رازگفتن (آهسته سر به گوشى سخن‌گفتن) پس بازگردند بدانچه نهى شدند از آن و راز گويند به گناه و دشمنى و نافرمانى پيمبر و هر گاه آيندت درودت گويند بدانچه درودت نگفت بدان خدا و گويند پيش خود چرا عذاب نكند ما را خدا بدانچه گوئيم بس است ايشان را دوزخ چشندش پس چه زشت است آن جايگاه


يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا تَناجَيْتُمْ فَلا تَتَناجَوْا بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ مَعْصِيَةِ الرَّسُولِ وَ تَناجَوْا بِالْبِرِّ وَ التَّقْويٰ وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ

9

اى آنان كه ايمان آورديد گاهى كه با هم راز گوئيد راز نگوئيد به گناه و دشمنى و نافرمانى پيمبر و راز گوئيد به نيكوكارى و پرهيزكارى و بترسيد خدايى را كه بسويش گردآورده شويد


إِنَّمَا النَّجْويٰ مِنَ الشَّيْطانِ لِيَحْزُنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَيْسَ بِضارِّهِمْ شَيْئاً إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَ عَلَي اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ

10

جز اين نيست كه رازگويى از شيطان است تا اندوهگين سازد آنان را كه ايمان آوردند و نيست زيان رساننده آنان به چيزى جز به دستور خدا و بر خدا پس بايد توكل كنند مؤمنان


يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا قِيلَ لَكُمْ تَفَسَّحُوا فِي الْمَجالِسِ فَافْسَحُوا يَفْسَحِ اللَّهُ لَكُمْ وَ إِذا قِيلَ انْشُزُوا فَانْشُزُوا يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجاتٍ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ

11

اى آنان كه ايمان آورديد هر گاه گفته شود به شما جاى باز كنيد در نشستگاه‌ها پس جاى دهيد تا جاى دهد شما را خدا و گاهى كه گفته شود برخيزيد پس برخيزيد بالا برد خدا آنان را كه ايمان آوردند از شما و آنان را كه داده شدند دانش را پايه هايى و خدا است بدانچه كنيد آگاه


يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا ناجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْواكُمْ صَدَقَةً ذٰلِكَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ أَطْهَرُ فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ

12

اى آنان كه ايمان آورديد هر گاه راز گوئيد با پيمبر پس پيش فرستيد پيش روى رازگفتن خويش صدقه اين بهتر است شما را و پاكتر پس اگر نداشتيد همانا خدا است آمرزنده مهربان


أَ أَشْفَقْتُمْ أَنْ تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْواكُمْ صَدَقاتٍ فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُوا وَ تابَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ فَأَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ اللَّهُ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ

13

آيا ترسيديد كه پيش پردازيد پيش روى رازگويى خويش صدقه‌هايى اكنون كه نكرديد و توبه كرد خدا بر شما پس بپاى داريد نماز را و بدهيد زكات را و فرمان بريد خدا و پيمبرش را و خدا است بدانچه كنيد آگاه


أَ لَمْ تَرَ إِلَي الَّذِينَ تَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ما هُمْ مِنْكُمْ وَ لا مِنْهُمْ وَ يَحْلِفُونَ عَلَي الْكَذِبِ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ

14

آيا ننگريستى بدانان كه دوستى كردند با گروهى كه خشم گرفت خدا بر ايشان نيستند ايشان از شما و نه از ايشان و سوگند ياد كنند بر دروغ و خود مى‌دانند


أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذاباً شَدِيداً إِنَّهُمْ ساءَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ

15

آماده كرد خدا براى ايشان عذابى سخت همانا زشت است آنچه بودند مى‌كردند


اتَّخَذُوا أَيْمانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ فَلَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ

16

بگرفتند سوگندهاى خود را سپرى تا بازداشتند از راه خدا پس ايشان را است عذابى خواركننده


لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئاً أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ

17

بى‌نياز نگرداند از ايشان خواسته‌هاى ايشان و نه فرزندانشان از خدا چيزى را آنانند ياران آتش ايشانند در آن جاودانان


يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعاً فَيَحْلِفُونَ لَهُ كَما يَحْلِفُونَ لَكُمْ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَليٰ شَيْءٍ أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْكاذِبُونَ

18

روزى كه برانگيزدشان خدا همگى پس سوگند ياد كنند برايش چنان كه سوگند ياد كنند براى شما و گمان كنند كه ايشانند بر چيزى همانا ايشانند دروغگويان


اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطانُ فَأَنْساهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ أُولئِكَ حِزْبُ الشَّيْطانِ أَلا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطانِ هُمُ الْخاسِرُونَ

19

چيره شد بر ايشان شيطان پس فراموششان كرد ياد خدا را آنانند حزب شيطان همانا حزب شيطانند زيانكاران


إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُولئِكَ فِي الْأَذَلِّينَ

20

همانا آنان كه دشمنى كنند با خدا و پيمبرش آنانند در جرگه سرافكندگان


كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلِي إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ

21

نوشت خدا كه پيروز مى‌شوم من و فرستادگانم همانا خدا است تواناى عزيز


لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ كانُوا آباءَهُمْ أَوْ أَبْناءَهُمْ أَوْ إِخْوانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُولئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمانَ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَ يُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ أُولئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

22

نيابى گروهى را كه ايمان آرند به خدا و روز بازپسين دوستى كنند با آنكه دشمنى كند با خدا و پيمبرش و هر چند باشند پدرانشان يا پسرانشان يا برادرانشان يا خويشاوندانشان آنان نوشت در دلهاشان ايمان را و كمك كرد ايشان را با روحى از خويش و درآردشان باغهايى كه روان است زير آنها جويها جاودانان در آنها خوشنود باشد خدا از ايشان و خوشنود باشند از او آنانند حزب خدا همانا حزب خداوندند رستگاران


سوره قبل

سوره المجادلة

سوره بعد
قاری
ترجمه گویا
انصاریان