بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ يا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ اى به جامه خواب رفته

قُمْ فَأَنْذِرْ

بپاى شو پس بترسان

وَ رَبَّكَ فَكَبِّرْ

و پروردگار خويش را بزرگ شمر

وَ ثِيابَكَ فَطَهِّرْ

و جامه‌هاى خويش را پاك ساز

وَ الرُّجْزَ فَاهْجُرْ

و چرك را دورى گزين

وَ لا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ

و منت منه كه فزونى جويى

وَ لِرَبِّكَ فَاصْبِرْ

و براى پروردگار خويش بشكيب

فَإِذا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ

پس گاهى كه دميده شد در صور

فَذٰلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ

آن است آن روز روزى دشوار

عَلَي الْكافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ

بر كافران ناهموار

ذَرْنِي وَ مَنْ خَلَقْتُ وَحِيداً

بهل مرا با آنكه آفريدم تنها

وَ جَعَلْتُ لَهُ مالاً مَمْدُوداً

و نهادم برايش مالى پهناور

وَ بَنِينَ شُهُوداً

و پسرانى گواهان

وَ مَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِيداً

و آماده كردم برايش آمادگى

ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ

سپس اميد دارد كه بيفزايم

كَلاَّ إِنَّهُ كانَ لِآياتِنا عَنِيداً

نه چنين است همانا او است آيتهاى ما را دشمن

سَأُرْهِقُهُ صَعُوداً

زود است رسانمش به عذابى سخت

إِنَّهُ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ

همانا او انديشيد و سنجيد

فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ

پس كشته شود چگونه سنجيد

ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ

سپس كشته شود چگونه سنجيد

ثُمَّ نَظَرَ

پس نگريست

ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ

پس چهره دژم ساخت و روى در هم كشيد

ثُمَّ أَدْبَرَ وَ اسْتَكْبَرَ

پس پشت كرد و كبر ورزيد

فَقالَ إِنْ هٰذا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ

پس گفت نيست اين جز جادويى كه رسد

إِنْ هٰذا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ

نيست اين جز گفتار بشر

سَأُصْلِيهِ سَقَرَ

زود است چشانيمش دوزخ

وَ ما أَدْراكَ ما سَقَرُ

و ندانى تو چيست دوزخ

لا تُبْقِي وَ لا تَذَرُ

نه به جاى گذارد و نه فروهلد

لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ

دگرگون سازد پوست را

عَلَيْها تِسْعَةَ عَشَرَ

بر آن است نوزده تن

وَ ما جَعَلْنا أَصْحابَ النَّارِ إِلَّا مَلائِكَةً وَ ما جَعَلْنا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ وَ يَزْدادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيماناً وَ لا يَرْتابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ لِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْكافِرُونَ ما ذا أَرادَ اللَّهُ بِهٰذا مَثَلاً كَذٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ وَ ما يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَ ما هِيَ إِلَّا ذِكْريٰ لِلْبَشَرِ

و نگردانيديم ياران آتش را مگر فرشتگانى و نگردانيديم شمار آنان را جز آزمايشى براى آنان كه كفر ورزيدند تا يقين رسانند آنان كه داده شدند كتاب را و بيفزايند آنان كه ايمان آوردند ايمانى و دودل نكردند آنان كه داده شدند كتاب را و مؤمنان و تا گويند آنان كه در دلهاشان بيمارى است و كافران چه چيز خواست خدا بدين مثل چنين گمراه سازد خدا هر كه را كه خواهد و رهبرى كند هر كه را كه خواهد و نداند لشگرهاى پروردگارت را جز او و نيست آن جز يادآوريى براى بشر

كَلاَّ وَ الْقَمَرِ

نه چنين است سوگند به ماه

وَ اللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ

و شب گاهى كه روى برتابد

وَ الصُّبْحِ إِذا أَسْفَرَ

و بامداد گاهى كه رخ گشايد

إِنَّها لَإِحْدَي الْكُبَرِ

كه آن است همانا يكى از گرانها

نَذِيراً لِلْبَشَرِ

ترساننده براى بشر

لِمَنْ شاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ

براى هر كه بخواهد از شما پيش رود يا پس آيد

كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهِينَةٌ

هر كس (هر جان) بدانچه فراهم كرد گروگان است

إِلَّا أَصْحابَ الْيَمِينِ

مگر ياران راست

فِي جَنَّاتٍ يَتَساءَلُونَ

در باغهايى پرسش كنند

عَنِ الْمُجْرِمِينَ

از گنهكاران

ما سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ

كه چه چيز شما را درآورد به دوزخ

قالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ

گويند نبوديم از نمازگزاران

وَ لَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ

و نبوديم بخورانيم به ناتوان

وَ كُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخائِضِينَ

و بوديم فرو مى‌رفتيم با فروروندگان

وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ

و بوديم تكذيب مى‌كرديم به روز دين

حَتَّي أَتانَا الْيَقِينُ

تا بيامد ما را يقين

فَما تَنْفَعُهُمْ شَفاعَةُ الشَّافِعِينَ

پس سود ندهدشان شفاعت شفاعتگران

فَما لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ

پس چه شودشان كه از ياد آوردند روى‌گردانان

كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ

گوئيا آنانند خران رمنده

فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ

كه گريخته‌اند از شيرى ژيان

بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُؤْتيٰ صُحُفاً مُنَشَّرَةً

بلكه خواهد هر مردى از ايشان كه داده شود نامه‌هايى گشاده (پهناور)

كَلاَّ بَلْ لا يَخافُونَ الْآخِرَةَ

نه چنين است بلكه بيم ندارند آخرت را

كَلاَّ إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ

نه چنين است همانا آن يادآوريى است

فَمَنْ شاءَ ذَكَرَهُ

كه هر كه خواهد ياد آوردش

وَ ما يَذْكُرُونَ إِلَّا أَنْ يَشاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْويٰ وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ

و يادآور نشوند جز آنكه بخواهد خدا اوست اهل پرهيزكارى و اهل آمرزيدن