بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُدَّثِّرُ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ اى به جامه خواب رفته

قُمۡ فَأَنذِرۡ

بپاى شو پس بترسان

وَ رَبَّكَ فَكَبِّرۡ

و پروردگار خويش را بزرگ شمر

وَ ثِيَابَكَ فَطَهِّرۡ

و جامه‌هاى خويش را پاك ساز

وَ ٱلرُّجۡزَ فَٱهۡجُرۡ

و چرك را دورى گزين

وَ لَا تَمۡنُن تَسۡتَكۡثِرُ

و منت منه كه فزونى جويى

وَ لِرَبِّكَ فَٱصۡبِرۡ

و براى پروردگار خويش بشكيب

فَإِذَا نُقِرَ فِي ٱلنَّاقُورِ

پس گاهى كه دميده شد در صور

فَذَٰلِكَ يَوۡمَئِذٖ يَوۡمٌ عَسِيرٌ

آن است آن روز روزى دشوار

عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ غَيۡرُ يَسِيرٖ

بر كافران ناهموار

ذَرۡنِي وَ مَنۡ خَلَقۡتُ وَحِيدٗا

بهل مرا با آنكه آفريدم تنها

وَ جَعَلۡتُ لَهُۥ مَالٗا مَّمۡدُودٗا

و نهادم برايش مالى پهناور

وَ بَنِينَ شُهُودٗا

و پسرانى گواهان

وَ مَهَّدتُّ لَهُۥ تَمۡهِيدٗا

و آماده كردم برايش آمادگى

ثُمَّ يَطۡمَعُ أَنۡ أَزِيدَ

سپس اميد دارد كه بيفزايم

كَلَّآ إِنَّهُۥ كَانَ لِأٓيَٰتِنَا عَنِيدٗا

نه چنين است همانا او است آيتهاى ما را دشمن

سَأُرۡهِقُهُۥ صَعُودًا

زود است رسانمش به عذابى سخت

إِنَّهُۥ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ

همانا او انديشيد و سنجيد

فَقُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ

پس كشته شود چگونه سنجيد

ثُمَّ قُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ

سپس كشته شود چگونه سنجيد

ثُمَّ نَظَرَ

پس نگريست

ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ

پس چهره دژم ساخت و روى در هم كشيد

ثُمَّ أَدۡبَرَ وَ ٱسۡتَكۡبَرَ

پس پشت كرد و كبر ورزيد

فَقَالَ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ يُؤۡثَرُ

پس گفت نيست اين جز جادويى كه رسد

إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا قَوۡلُ ٱلۡبَشَرِ

نيست اين جز گفتار بشر

سَأُصۡلِيهِ سَقَرَ

زود است چشانيمش دوزخ

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سَقَرُ

و ندانى تو چيست دوزخ

لَا تُبۡقِي وَ لَا تَذَرُ

نه به جاى گذارد و نه فروهلد

لَوَّاحَةٞ لِّلۡبَشَرِ

دگرگون سازد پوست را

عَلَيۡهَا تِسۡعَةَ عَشَرَ

بر آن است نوزده تن

وَ مَا جَعَلۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلنَّارِ إِلَّا مَلَٰٓئِكَةٗ وَ مَا جَعَلۡنَا عِدَّتَهُمۡ إِلَّا فِتۡنَةٗ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ لِيَسۡتَيۡقِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَ يَزۡدَادَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِيمَٰنٗا وَ لَا يَرۡتَابَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَ لِيَقُولَ ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ وَ ٱلۡكَٰفِرُونَ مَاذَآ أَرَادَ ٱللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلٗا كَذَٰلِكَ يُضِلُّ ٱللَّهُ مَن يَشَآءُ وَ يَهۡدِي مَن يَشَآءُ وَ مَا يَعۡلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَ مَا هِيَ إِلَّا ذِكۡرَىٰ لِلۡبَشَرِ

و نگردانيديم ياران آتش را مگر فرشتگانى و نگردانيديم شمار آنان را جز آزمايشى براى آنان كه كفر ورزيدند تا يقين رسانند آنان كه داده شدند كتاب را و بيفزايند آنان كه ايمان آوردند ايمانى و دودل نكردند آنان كه داده شدند كتاب را و مؤمنان و تا گويند آنان كه در دلهاشان بيمارى است و كافران چه چيز خواست خدا بدين مثل چنين گمراه سازد خدا هر كه را كه خواهد و رهبرى كند هر كه را كه خواهد و نداند لشگرهاى پروردگارت را جز او و نيست آن جز يادآوريى براى بشر

كَلَّا وَ ٱلۡقَمَرِ

نه چنين است سوگند به ماه

وَ ٱلَّيۡلِ إِذۡ أَدۡبَرَ

و شب گاهى كه روى برتابد

وَ ٱلصُّبۡحِ إِذَآ أَسۡفَرَ

و بامداد گاهى كه رخ گشايد

إِنَّهَا لَإِحۡدَى ٱلۡكُبَرِ

كه آن است همانا يكى از گرانها

نَذِيرٗا لِّلۡبَشَرِ

ترساننده براى بشر

لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَتَقَدَّمَ أَوۡ يَتَأَخَّرَ

براى هر كه بخواهد از شما پيش رود يا پس آيد

كُلُّ نَفۡسِۢ بِمَا كَسَبَتۡ رَهِينَةٌ

هر كس (هر جان) بدانچه فراهم كرد گروگان است

إِلَّآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡيَمِينِ

مگر ياران راست

فِي جَنَّٰتٖ يَتَسَآءَلُونَ

در باغهايى پرسش كنند

عَنِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

از گنهكاران

مَا سَلَكَكُمۡ فِي سَقَرَ

كه چه چيز شما را درآورد به دوزخ

قَالُواْ لَمۡ نَكُ مِنَ ٱلۡمُصَلِّينَ

گويند نبوديم از نمازگزاران

وَ لَمۡ نَكُ نُطۡعِمُ ٱلۡمِسۡكِينَ

و نبوديم بخورانيم به ناتوان

وَ كُنَّا نَخُوضُ مَعَ ٱلۡخَآئِضِينَ

و بوديم فرو مى‌رفتيم با فروروندگان

وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

و بوديم تكذيب مى‌كرديم به روز دين

حَتَّىٰٓ أَتَىٰنَا ٱلۡيَقِينُ

تا بيامد ما را يقين

فَمَا تَنفَعُهُمۡ شَفَٰعَةُ ٱلشَّٰفِعِينَ

پس سود ندهدشان شفاعت شفاعتگران

فَمَا لَهُمۡ عَنِ ٱلتَّذۡكِرَةِ مُعۡرِضِينَ

پس چه شودشان كه از ياد آوردند روى‌گردانان

كَأَنَّهُمۡ حُمُرٞ مُّسۡتَنفِرَةٞ

گوئيا آنانند خران رمنده

فَرَّتۡ مِن قَسۡوَرَةِۢ

كه گريخته‌اند از شيرى ژيان

بَلۡ يُرِيدُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُؤۡتَىٰ صُحُفٗا مُّنَشَّرَةٗ

بلكه خواهد هر مردى از ايشان كه داده شود نامه‌هايى گشاده (پهناور)

كَلَّا بَل لَّا يَخَافُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ

نه چنين است بلكه بيم ندارند آخرت را

كَلَّآ إِنَّهُۥ تَذۡكِرَةٞ

نه چنين است همانا آن يادآوريى است

فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ

كه هر كه خواهد ياد آوردش

وَ مَا يَذۡكُرُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ هُوَ أَهۡلُ ٱلتَّقۡوَىٰ وَ أَهۡلُ ٱلۡمَغۡفِرَةِ

و يادآور نشوند جز آنكه بخواهد خدا اوست اهل پرهيزكارى و اهل آمرزيدن