سوره المدثر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُدَّثِّرُ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ اى جامه خواب به خود پيچيده (و در بستر آرميده)!
قُمۡ فَأَنذِرۡ
2برخيز و انذار كن (و عالميان را بيم ده)،
وَ رَبَّكَ فَكَبِّرۡ
3و پروردگارت را بزرگ بشمار،
وَ ثِيَابَكَ فَطَهِّرۡ
4و لباست را پاك كن،
وَ ٱلرُّجۡزَ فَٱهۡجُرۡ
5و از پليدى دورى كن،
وَ لَا تَمۡنُن تَسۡتَكۡثِرُ
6و منت مگذار و فزونى مطلب،
وَ لِرَبِّكَ فَٱصۡبِرۡ
7و بخاطر پروردگارت شكيبايى كن!
فَإِذَا نُقِرَ فِي ٱلنَّاقُورِ
8هنگامى كه در «صور» دميده شود،
فَذَٰلِكَ يَوۡمَئِذٖ يَوۡمٌ عَسِيرٌ
9آن روز، روز سختى است،
عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ غَيۡرُ يَسِيرٖ
10و براى كافران آسان نيست!
ذَرۡنِي وَ مَنۡ خَلَقۡتُ وَحِيدٗا
11مرا با كسى كه او را خود به تنهايى آفريدهام واگذار!
وَ جَعَلۡتُ لَهُۥ مَالٗا مَّمۡدُودٗا
12همان كسى كه براى او مال گستردهاى قرار دادم،
وَ بَنِينَ شُهُودٗا
13و فرزندانى كه همواره نزد او (و در خدمت او) هستند،
وَ مَهَّدتُّ لَهُۥ تَمۡهِيدٗا
14و وسايل زندگى را از هر نظر براى وى فراهم ساختم!
ثُمَّ يَطۡمَعُ أَنۡ أَزِيدَ
15باز هم طمع دارد كه بر او بيفزايم!
كَلَّآ إِنَّهُۥ كَانَ لِأٓيَٰتِنَا عَنِيدٗا
16هرگز چنين نخواهد شد؛ چرا كه او نسبت به آيات ما دشمنى مىورزد!
سَأُرۡهِقُهُۥ صَعُودًا
17و بزودى او را مجبور مىكنم كه از قله زندگى بالا رود (سپس او را به زير مىافكنم)!
إِنَّهُۥ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ
18او (براى مبارزه با قرآن) انديشه كرد و مطلب را آماده ساخت!
فَقُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ
19مرگ بر او باد! چگونه (براى مبارزه با حق) مطلب را آماده كرد!
ثُمَّ قُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ
20باز هم مرگ بر او، چگونه مطلب (و نقشه شيطانى خود را) آماده نمود!
ثُمَّ نَظَرَ
21سپس نگاهى افكند،
ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ
22بعد چهره درهم كشيد و عجولانه دست به كار شد؛
ثُمَّ أَدۡبَرَ وَ ٱسۡتَكۡبَرَ
23سپس پشت (به حق) كرد و تكبر ورزيد،
فَقَالَ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ يُؤۡثَرُ
24و سرانجام گفت: «اين (قرآن) چيزى جز افسون و سحرى همچون سحرهاى پيشينيان نيست!
إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا قَوۡلُ ٱلۡبَشَرِ
25اين فقط سخن انسان است (نه گفتار خدا)!»
سَأُصۡلِيهِ سَقَرَ
26(اما) بزودى او را وارد سقر [دوزخ] مىكنم!
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سَقَرُ
27و تو نمىدانى «سقر» چيست!
لَا تُبۡقِي وَ لَا تَذَرُ
28(آتشى است كه) نه چيزى را باقى مىگذارد و نه چيزى را رها مىسازد!
لَوَّاحَةٞ لِّلۡبَشَرِ
29پوست تن را بكلى دگرگون مىكند!
عَلَيۡهَا تِسۡعَةَ عَشَرَ
30نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شدهاند!
وَ مَا جَعَلۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلنَّارِ إِلَّا مَلَٰٓئِكَةٗ وَ مَا جَعَلۡنَا عِدَّتَهُمۡ إِلَّا فِتۡنَةٗ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ لِيَسۡتَيۡقِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَ يَزۡدَادَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِيمَٰنٗا وَ لَا يَرۡتَابَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَ لِيَقُولَ ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ وَ ٱلۡكَٰفِرُونَ مَاذَآ أَرَادَ ٱللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلٗا كَذَٰلِكَ يُضِلُّ ٱللَّهُ مَن يَشَآءُ وَ يَهۡدِي مَن يَشَآءُ وَ مَا يَعۡلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَ مَا هِيَ إِلَّا ذِكۡرَىٰ لِلۡبَشَرِ
31مأموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار داديم، و تعداد آنها را جز براى آزمايش كافران معين نكرديم تا اهل كتاب [يهود و نصارى] يقين پيدا كنند و بر ايمان مؤمنان بيفزايد، و اهل كتاب و مؤمنان (در حقانيت اين كتاب آسمانى) ترديد به خود راه ندهند، و بيماردلان و كافران بگويند: «خدا از اين توصيف چه منظورى دارد؟!» (آرى) اين گونه خداوند هر كس را بخواهد گمراه مىسازد و هر كس را بخواهد هدايت مىكند! و لشكريان پروردگارت را جز او كسى نمىداند، و اين جز هشدار و تذكرى براى انسانها نيست!
كَلَّا وَ ٱلۡقَمَرِ
32اينچنين نيست كه آنها تصور مىكنند سوگند به ماه،
وَ ٱلَّيۡلِ إِذۡ أَدۡبَرَ
33و به شب، هنگامى كه (دامن برچيند و) پشت كند،
وَ ٱلصُّبۡحِ إِذَآ أَسۡفَرَ
34و به صبح هنگامى كه چهره بگشايد،
إِنَّهَا لَإِحۡدَى ٱلۡكُبَرِ
35كه آن (حوادث هولناك قيامت) از مسائل مهم است!
نَذِيرٗا لِّلۡبَشَرِ
36هشدار و انذارى است براى همه انسانها،
لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَتَقَدَّمَ أَوۡ يَتَأَخَّرَ
37براى كسانى از شما كه مىخواهند پيش افتند يا عقب بمانند [بسوى هدايت و نيكى پيش روند يا نروند]!
كُلُّ نَفۡسِۢ بِمَا كَسَبَتۡ رَهِينَةٌ
38(آرى) هر كس در گرو اعمال خويش است،
إِلَّآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡيَمِينِ
39مگر «اصحاب يمين» (كه نامه اعمالشان را به نشانه ايمان و تقوايشان به دست راستشان مىدهند)!
فِي جَنَّٰتٖ يَتَسَآءَلُونَ
40آنها در باغهاى بهشتند، و سؤال مىكنند ...
عَنِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ
41از مجرمان:
مَا سَلَكَكُمۡ فِي سَقَرَ
42چه چيز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!»
قَالُواْ لَمۡ نَكُ مِنَ ٱلۡمُصَلِّينَ
43مىگويند: «ما از نمازگزاران نبوديم،
وَ لَمۡ نَكُ نُطۡعِمُ ٱلۡمِسۡكِينَ
44و اطعام مستمند نمىكرديم،
وَ كُنَّا نَخُوضُ مَعَ ٱلۡخَآئِضِينَ
45و پيوسته با اهل باطل همنشين و همصدا بوديم،
وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ
46و همواره روز جزا را انكار مىكرديم،
حَتَّىٰٓ أَتَىٰنَا ٱلۡيَقِينُ
47تا زمانى كه مرگ ما فرا رسيد!»
فَمَا تَنفَعُهُمۡ شَفَٰعَةُ ٱلشَّٰفِعِينَ
48از اين رو شفاعت شفاعتكنندگان به حال آنها سودى نمىبخشد.
فَمَا لَهُمۡ عَنِ ٱلتَّذۡكِرَةِ مُعۡرِضِينَ
49چرا آنها از تذكر روى گردانند؟!
كَأَنَّهُمۡ حُمُرٞ مُّسۡتَنفِرَةٞ
50گويى گورخرانى رميدهاند،
فَرَّتۡ مِن قَسۡوَرَةِۢ
51كه از (مقابل) شيرى فرار كردهاند!
بَلۡ يُرِيدُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُؤۡتَىٰ صُحُفٗا مُّنَشَّرَةٗ
52بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانهاى (از سوى خدا) براى او فرستاده شود!
كَلَّا بَل لَّا يَخَافُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ
53چنين نيست كه آنان مىگويند، بلكه آنها از آخرت نمىترسند!
كَلَّآ إِنَّهُۥ تَذۡكِرَةٞ
54چنين نيست كه آنها مىگويند، آن (قرآن) يك تذكر و يادآورى است!
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ
55هر كس بخواهد از آن پند مىگيرد؛
وَ مَا يَذۡكُرُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ هُوَ أَهۡلُ ٱلتَّقۡوَىٰ وَ أَهۡلُ ٱلۡمَغۡفِرَةِ
56و هيچ كس پند نمىگيرد مگر اينكه خدا بخواهد؛ او اهل تقوا و اهل آمرزش است!