Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Yā 'Ayyuhā Al-Muddaththiru

به نام خداوندى كه در دنيا رحمتى عام براى همه و در آخرت رحمتى خاص براى مؤمنين دارد.؛ هان اى روپوش به خود پيچيده.

Qum Fa'andhir

برخيز و انذار كن.

Wa Rabbaka Fakabbir

و پروردگارت را تكبير گوى.

Wa Thiyābaka Faţahhir

و جامه‌ات را از هر آلودگى پاك بدار.

Wa Ar-Rujza Fāhjur

و از پليديها دورى نما.

Wa Lā Tamnun Tastakthiru

و در برابر احسانت نه منت بگذار و نه آن را بسيار و بزرگ بدان.

Wa Lirabbika Fāşbir

و به خاطر پروردگارت صبر كن.

Fa'idhā Nuqira Fī An-Nāqūri

وقتى فرمان كوبنده حق صادر مى‌شود (و در صور دميده مى‌شود و مردگان زنده مى‌گردند).

Fadhālika Yawma'idhin Yawmun `Asīrun

آن روز كه روز بازگشت خلائق به سوى خدا است روزى است سخت.

`Alá Al-Kāfirīna Ghayru Yasīrin

و بر كافران روزى ناهموار است.

Dharnī Wa Man Khalaqtu Waĥīdāan

مرا با آن كسى كه در خلقتش از كسى كمك نگرفتم واگذار.

Wa Ja`altu Lahu Mālāan Mamdūdāan

همان كسى كه براى او اموالى عريض و طويل قرار دادم.

Wa Banīna Shuhūdāan

و فرزندانى كه همه برايش مانده‌اند.

Wa Mahhadtu Lahu Tamhīdāan

و همه وسائل را برايش فراهم و منظم كردم.

Thumma Yaţma`u 'An 'Azīda

و او تازه از من طمع دارد كه بيشترش دهم.

Kallā 'Innahu Kāna Li'ytinā `Anīdāan

ولى نه، بيشتر كه نمى‌دهم هيچ، بلكه به زودى از هر سو دچار گرفتاريش مى‌كنم، چون او نسبت به آيات ما عناد ورزيد.

Sa'urhiquhu Şa`ūdāan

به زودى او را مجبور مى‌كنم كه از قله زندگى بالا رود (سپس او را به زير مى‌افكنم).

'Innahu Fakkara Wa Qaddara

(وقتى همفكرانش در باره قرآن از او داورى خواستند) فكرى كرد و اندازه‌اى گرفت.

Faqutila Kayfa Qaddara

مرگ بر او باد با آن اندازه‌اى كه گرفت.

Thumma Qutila Kayfa Qaddara

و باز هم مرگ بر او باد با آن اندازه‌گيريش.

Thumma Nažara

آن گاه نظرى كرد.

Thumma `Abasa Wa Basara

و سپس چهره در هم كشيد و رويى ترش نمود.

Thumma 'Adbara Wa Astakbara

پس پشت كرد و كبر ورزيد.

Faqāla 'In Hādhā 'Illā Siĥrun Yu'utharu

و در آخر گفت اين قرآن نمى‌تواند چيزى به جز سحرهاى قديمى باشد.

'In Hādhā 'Illā Qawlu Al-Bashari

اين نيست مگر سخن بشر.

Sa'uşlīhi Saqara

و من به زودى او را به دوزخ در مى‌آورم.

Wa Mā 'Adrāka Mā Saqaru

و تو چه مى‌دانى كه دوزخ چيست.

Lā Tubqī Wa Lā Tadharu

نه چيزى باقى مى‌گذارد و نه فردى را از قلم مى‌اندازد.

Lawwāĥatun Lilbashari

سياه كننده بشره پوست است.

`Alayhā Tis`ata `Ashara

و نوزده فرشته بر آن موكل است.

Wa Mā Ja`alnā 'Aşĥāba An-Nāri 'Illā Malā'ikatan Wa Mā Ja`alnā `Iddatahum 'Illā Fitnatan Lilladhīna Kafarū Liyastayqina Al-Ladhīna 'Ūtū Al-Kitāba Wa Yazdāda Al-Ladhīna 'Āmanū 'Īmānāan Wa Lā Yartāba Al-Ladhīna 'Ūtū Al-Kitāba Wa Al-Mu'uminūna Wa Liyaqūla Al-Ladhīna Fī Qulūbihim Marađun Wa Al-Kāfirūna Mādhā 'Arāda Allāhu Bihadhā Mathalāan Kadhālika Yuđillu Allāhu Man Yashā'u Wa Yahdī Man Yashā'u Wa Mā Ya`lamu Junūda Rabbika 'Illā Huwa Wa Mā Hiya 'Illā Dhikrá Lilbashari

و خازنان آتش را جز ملائكه قرار نداده و عدد آنها را جز به منظور آزمايش كفار نياورديم تا كسانى كه اهل كتابند به يقين در آيند و آنها كه ايمان دارند با ايمان آوردن اهل كتاب ايمانشان بيشتر شود و اهل كتاب و مؤمنين شكى برايشان باقى نماند، و كفار و بيماردلان بگويند منظور خدا از توصيف (عدد نوزده) چيست. آرى خدا اين چنين گمراه مى‌كند هر كه را بخواهد و هدايت مى‌كند هر كه را بخواهد و عدد جنود پروردگار تو را كسى جز خود او نمى‌داند و اين جز براى تذكر بشر نيست.

Kallā Wa Al-Qamari

چنين نيست قسم به ماه (تابان).

Wa Al-Layli 'Idh 'Adbara

و قسم به شب تار چون (به سحر كه وقت راز و نماز مشتاقان خداست) باز گردد.

Wa Aş-Şubĥi 'Idhā 'Asfara

و قسم به صبح چون جهان را روشن سازد.

'Innahā La'iĥdá Al-Kubari

كه اين قرآن يكى از بزرگترين آيات (خدا) است.

Nadhīrāan Lilbashari

پند و اندرز آدميانست.

Liman Shā'a Minkum 'An Yataqaddama 'Aw Yata'akhkhara

تا از شما آدميان هر كه بخواهد (در مقام ايمان و طاعت و سعادت) پيش افتد يا باز ماند.

Kullu Nafsin Bimā Kasabat Rahīnahun

هر كسى در گرو عملى است كه انجام داده است.

'Illā 'Aşĥāba Al-Yamīni

مگر اهل يمين (كه به يمن و سعادت نيكوكار شدند).

Fī Jannātin Yatasā'alūna

آنان در باغهاى بهشت متنعمند و سؤال مى‌كنند.

`Ani Al-Mujrimīna

از احوال دوزخيان گنهكار.

Mā Salakakum Fī Saqara

كه شما را چه عملى به عذاب دوزخ در افكند؟.

Qālū Lam Naku Mina Al-Muşallīna

آنان جواب دهند كه ما از نمازگزاران نبوديم.

Wa Lam Naku Nuţ`imu Al-Miskīna

و به مستمند طعام (و صدقه‌اى) نمى‌داديم.

Wa Kunnā Nakhūđu Ma`a Al-Khā'iđīna

و ما با اهل باطل همنشين و همصدا بوديم.

Wa Kunnā Nukadhdhibu Biyawmi Ad-Dīni

و ما روز جزا را تكذيب مى‌كرديم.

Ĥattá 'Atānā Al-Yaqīnu

تا آنكه (با مرگ) يقين به قيامت يافتيم.

Famā Tanfa`uhum Shafā`atu Ash-Shāfi`īna

پس در آن روز شفاعت شفيعان (از انبيا و اوليا) در حق آنان هيچ پذيرفته نشود.

Famā Lahum `Ani At-Tadhkirati Mu`riđīna

اينك چرا از ياد آن روز سخت خود (و از ذكر قرآن) اعراض مى‌كنند؟.

Ka'annahum Ĥumurun Mustanfirahun

گويى گورخران گريزانى هستند.

Farrat Min Qaswarahin

كه از شير درنده مى‌گريزند.

Bal Yurīdu Kullu Amri'in Minhum 'An Yu'utá Şuĥufāan Munashsharahan

بلكه هر يك از آنها مى‌خواهند كه برايشان صحيفه وحى آسمانى باز آيد (تا ايمان آرند).

Kallā Bal Lā Yakhāfūna Al-'Ākhiraha

هرگز اين نخواهد شد (كه همه مقام رسالت يابند) چنين نيست كه پنداشتند بلكه از عذاب آخرت نمى‌ترسند.

Kallā 'Innahu Tadhkirahun

چنين نيست كه آنها پنداشتند، قرآن محققا همه پند و اندرز است.

Faman Shā'a Dhakarahu

تا هر كه خواهد متذكر حق شود.

Wa Mā Yadhkurūna 'Illā 'An Yashā'a Allāhu Huwa 'Ahlu At-Taqwá Wa 'Ahlu Al-Maghfirahi

و هيچ كس پند نمى‌گيرد جز آنكه خدا بخواهد (يعنى بدون مشيت الهى كسى بهشتى و سعادتمند نخواهد شد) او اهل تقوى و اهل آمرزش و مغفرت است.