بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ وَ تَبَّ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ زيانكار و هلاكت بار باد، دو دست ابو لهب، و زيان ديد و هلاك شد!

ما أَغْنيٰ عَنْهُ مالُهُ وَ ما كَسَبَ

ثروتش و آنچه كسب كرده بود، (عذاب را) از او دفع نكرد.

سَيَصْليٰ ناراً ذاتَ لَهَبٍ

بزودى در آتشى شعله ور وارد مى‌شود (و مى‌سوزد)؛

وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ

و (نيز) همسرش، در حالى كه هيزم‌كش (دوزخ) است،

فِي جِيدِها حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ

در گردنش ريسمانى از ليف خرماى تافته است.