بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ وَ تَبَّ

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ بريده باد دو دست ابو لهب، و مرگ بر او باد.

ما أَغْنيٰ عَنْهُ مالُهُ وَ ما كَسَبَ

دارايى او و آنچه اندوخت، سودش نكرد.

سَيَصْليٰ ناراً ذاتَ لَهَبٍ

بزودى در آتشى پُرزبانه درآيد.

وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ

و زنش، آن هيمه‌كش [آتش فروز]،

فِي جِيدِها حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ

بر گردنش طنابى از ليف خرماست.