بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ وَ تَبَّ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ بريده باد دستهاى ابى لهب و بريده باد

ما أَغْنيٰ عَنْهُ مالُهُ وَ ما كَسَبَ

بى‌نياز نكرد از او مالش و آنچه فراهم كرد

سَيَصْليٰ ناراً ذاتَ لَهَبٍ

زود است بچشد آتشى شعله‌ور

وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ

و زن او بردارنده هيزم

فِي جِيدِها حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ

در گردنش بندى است از ليف خرما