بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ تَبَّتۡ يَدَآ أَبِي لَهَبٖ وَ تَبَّ

به نام خداى رحمان و رحيم.؛ بريده باد دو دست ابى لهب (مرگ بر او باد).

مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُ مَالُهُۥ وَ مَا كَسَبَ

مال وى و آنچه را به دست آورده دردى را از او دوا نكرد.

سَيَصۡلَىٰ نَارٗا ذَاتَ لَهَبٖ

به زودى وارد آتشى شعله‌ور شود.

وَ ٱمۡرَأَتُهُۥ حَمَّالَةَ ٱلۡحَطَبِ

با زنش كه باركش هيزم است.

فِي جِيدِهَا حَبۡلٞ مِّن مَّسَدِۢ

و طنابى تابيده (از ليف خرما) به گردن دارد.