بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ تَبَّتۡ يَدَآ أَبِي لَهَبٖ وَ تَبَّ

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ بريده باد دو دست ابو لهب، و مرگ بر او باد.

مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُ مَالُهُۥ وَ مَا كَسَبَ

دارايى او و آنچه اندوخت، سودش نكرد.

سَيَصۡلَىٰ نَارٗا ذَاتَ لَهَبٖ

بزودى در آتشى پُرزبانه درآيد.

وَ ٱمۡرَأَتُهُۥ حَمَّالَةَ ٱلۡحَطَبِ

و زنش، آن هيمه‌كش [آتش فروز]،

فِي جِيدِهَا حَبۡلٞ مِّن مَّسَدِۢ

بر گردنش طنابى از ليف خرماست.