بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ

بنام خداى رحمان رحيم؛ واى بر كم فروشان‌

الَّذِينَ إِذَا اكْتالُوا عَلَي النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ

كسانى كه چون از مردم كيل مى‌گيرند تمام مى‌گيرند.

وَ إِذا كالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ

و چون براى فروختن به آنها پيمانه يا وزن مى‌كنند كم مى‌كنند.

أَ لا يَظُنُّ أُولئِكَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ

آيا آنها گمان نمى‌كنند كه برانگيخته شدگانند.

لِيَوْمٍ عَظِيمٍ

براى روز بزرگى؟

يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعالَمِينَ

روزى كه مردم براى حكم و داورى خدا از قبرها بر مى‌خيزند؟

كَلاَّ إِنَّ كِتابَ الفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ

كم فروشى نكنند كه عمل فاجران در سجين است.

وَ ما أَدْراكَ ما سِجِّينٌ

چه چيز دانايت كرد كه سجين چيست؟

كِتابٌ مَرْقُومٌ

كتابى است نوشته شده‌

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ

واى در آن روز بر مكذبين‌

الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ

كسانى كه قيامت را تكذيب مى‌كنند

وَ ما يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ

قيامت را تكذيب نمى‌كند مگر هر متجاوز عاصى‌

إِذا تُتْليٰ عَلَيْهِ آياتُنا قالَ أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ

وقتى كه آيات ما بر او خوانده شود گويد: افسانه‌هاى گذشتگان است.

كَلاَّ بَلْ رانَ عَليٰ قُلُوبِهِمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ

افسانه نيستند، بلكه اعمالى كه مى‌كردند بر قلوبشان زنگ گذاشته است.

كَلاَّ إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ

نه، آنها در آن روز از پروردگارشان در حجابند.

ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصالُوا الْجَحِيمِ

سپس آنها حتما وارد شونده جحيم هستند

ثُمَّ يُقالُ هٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ

سپس گفته مى‌شود: اين، آنست كه تكذيب مى‌كرديد.

كَلاَّ إِنَّ كِتابَ الْأَبْرارِ لَفِي عِلِّيِّينَ

نه، حقا كه ابرار در عليين است.

وَ ما أَدْراكَ ما عِلِّيُّونَ

تو چه مى‌دانى عليون چيست‌

كِتابٌ مَرْقُومٌ

كتابى است نوشته شده (با عمل).

يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ

مقربان درگاه حق در آن حاضر مى‌شوند.

إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِي نَعِيمٍ

حقا كه نيكوكاران در نعمت وسيع مى‌باشند

عَلَي الْأَرائِكِ يَنْظُرُونَ

بر تخت‌هاى مزين تماشا مى‌كنند.

تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ

در چهره آنها طراوت نعمت را مى‌شناسى.

يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ

از شرابى مهر شده خورانده شوند

خِتامُهُ مِسْكٌ وَ فِي ذٰلِكَ فَلْيَتَنافَسِ الْمُتَنافِسُونَ

مهر آن از مشكى است به خصوص، و در آن سبقت گيرندگان سبقت گيرند.

وَ مِزاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ

مخلوط آن از چشمه تسنيم است‌

عَيْناً يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ

چشمه‌اى كه مقربون از آن مى‌آشامند

إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ

آنان كه مجرمند به كسانى كه ايمان آورده‌اند مى‌خندند

وَ إِذا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغامَزُونَ

و چون بر آنها گذر كنند با چشم اشاره مى‌كنند

وَ إِذَا انْقَلَبُوا إِليٰ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ

و چون پيش اهل خويش بر مى‌گردند شادمان بر مى‌گردند.

وَ إِذا رَأَوْهُمْ قالُوا إِنَّ هٰؤُلاءِ لَضالُّونَ

و چون آنها را ببينند گويند: اينان گمراهانند.

وَ ما أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حافِظِينَ

با آنكه بر آنها نگهبان فرستاده نشده‌اند

فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ

امروز كسانى كه ايمان آورده‌اند به كفار مى‌خندند

عَلَي الْأَرائِكِ يَنْظُرُونَ

بر تختهاى مزين تماشا مى‌كنند

هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ ما كانُوا يَفْعَلُونَ

آيا كفار با عمل خود مجازات شدند؟